Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Vijay Prashad, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών*
Τέλος, μετά από μεγάλη αβεβαιότητα, στην επέτειο της Επανάστασης του Οκτωβρίου του 1917, τα νούμερα αυξήθηκαν και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα επανεκλεγεί. Ο αντίπαλός του, Τζο Μπάιντεν, βρίσκεται σε δημόσιο αξίωμα εδώ και τέσσερις δεκαετίες και έχει ένα ρεκόρ που δεν πρέπει να παραπλανήσει κανέναν. Αλλά αυτό ήταν λιγότερο μια εκλογή υπέρ του Μπάιντεν και περισσότερο μια εκλογή κατά του Τραμπ. Επιπλέον, ήταν μια λαϊκή ψήφος κατά των νεοφασιστών σε όλο τον κόσμο που απολαμβάνουν την προώθηση της αποκρουστικής ατζέντας τους από τον Τραμπ, η οποία βασίζεται στον ρατσισμό, τον μισογυνισμό και άλλα άθλια κοινωνικά χαρακτηριστικά που ευνοούν την ιεραρχία πάνω στην κοινωνία. Η ήττα του Τραμπ στις κάλπες δεν επηρεάζει άμεσα ανθρώπους όπως ο Πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι από την Ινδία και ο Πρόεδρος Ζαΐρ Μπολσονάρου από τη Βραζιλία, καθώς και οι δύο έχουν δει αυξημένους αριθμούς δημοσκοπήσεων παρά την άθλια απόδοσή τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Παρ’ όλα αυτά, η αίσθηση της άκρως τοξικής σκέψης τους δεν πρόκειται να μεταδοθεί πλέον από τον άμβωνα του Λευκού Οίκου.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα τρίψει τα τείχη του Λευκού Οίκου για την τοξικότητα αυτή, αλλά όχι για τους κατά τα άλλα «φυσιολογική» τρομοκρατία που επιβάλλεται στον κόσμο από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών εξ ονόματος των άρχουσων ε τάξεων των κρατών του Βορείου Ατλαντικού και των πολυεθνικών εταιρειών που ελέγχουν. Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις για την περίοδο που θα ανοίξει όταν ο Μπάιντεν γίνει πρόεδρος τον Ιανουάριο του 2021. Δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή σε αρκετά σημαντικά θέματα: τις παράνομες κυρώσεις κατά χωρών όπως η Κούβα, το Ιράν και η Βενεζουέλα· την απόλυτη πίστη στο ισραηλινό σχέδιο για την εξόντωση της Παλαιστίνης· τον εμπορικό πόλεμο κατά της Κίνας· την αδιαφορία για την αύξηση της ανισότητας και για την πλήρη κοινωνική κατάρρευση· τα εμπόδια να μεταμορφώσουν τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες με ενέργεια από μη ορυκτά καύσιμα. Ο Biden -και η αντιπρόεδρος του Kamala Harris- θα μιλήσουν τη γλώσσα της «πολυμερούς προσέγγισης», αλλά θα χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα αυτή για να προωθήσουν την ενίσχυση του συστήματος της βορειοατλαντικής συμμαχίας στον υπόλοιπο πλανήτη μέσω της G7 και του ΝΑΤΟ. Με επικεφαλής μια Ρεπουμπλικανική Γερουσία, που ελέγχεται από τον σκληρό συντηρητισμό του Γερουσιαστή Mitch McConnell, μια Μπάιντεν προεδρία θα συνεχίσει να προωθεί τα συμφέροντα των αμερικανικών ελίτ ενάντια στην επαναστατική Κίνα. Η ιστορία δεν μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. ο μεγάλος μας αγώνας για να φέρουμε τον κόσμο προς την αξιοπρέπεια και την ισότητα συνεχίζεται.
«Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα», είπαν οι διαδηλωτές στη Χιλή πέρυσι, «επειδή το πρόβλημα ήταν η κανονικοτητα». Εξάλλου, η επιστροφή στη κανονικοτητα δεν είναι δυνατή στο πλαίσιο της πανδημίας. Στα τέλη του προηγούμενου μήνα, η εκτελεστική διευθύντρια του UN Women, Pulmzile Mlambo-Ngcuka, έγραψε ένα ισχυρό δοκίμιο για το πώς η πανδημία έχει επηρεάσει τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Η έρευνα στο UN Women έδειξε ότι μόνο το 2021, 47 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια «θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε έσχατη φτώχεια ως αποτέλεσμα του COVID-19, αυξάνοντας το σύνολο σε 435 εκατομμύρια». «Χωρίς αποφασιστική και στοχοθετημένη δράση», έγραψε, «οι δυσκολίες που προκύπτουν θα είναι βαθιές».
Την περασμένη εβδομάδα, η Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας δημοσίευσε μια μελέτη με τίτλο CoronaShock και Πατριαρχία, η οποία εξετάζει τον γενικό αντίκτυπο της πανδημίας και του Μεγάλου Αποκλεισμού. Η ομάδα που έκανε την έρευνα και έγραψε αυτή τη μελέτη ορόσημο προέρχεται από μέλη της ομάδας μας στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, και τις Ηνωμένες Πολιτείες υπό την καθοδήγηση της υποδιευθυντή Renata Porto Bugni. Το ερευνητικό έργο προέκυψε από τις συνεισροές -μεταξύ άλλων- της Παγκόσμιας Πορείας των Γυναικών στη Βραζιλία, του φεμινιστικού συντονισμού 8 μέτρων στη Χιλή, της Συνδικαλιστικής Ένωσης Νέων Νοσοκόμων Ινντάμπα και της βάσης Abahlali Mjondolo στη Νότια Αφρική, της Ένωσης Γυναικών Δημοκρατικής Ινδίας, της Ένωσης Εργαζομένων Λαϊκή Οικονομία (UTEP) στην Αργεντινή, τις Γυναίκες του ΟΗΕ. Πρόκειται για μία από τις πιο περιεκτικές εκθέσεις που διάβασα σχετικά με τον κοινωνικό αντίκτυπο αυτής της πανδημίας, ιδίως στον Παγκόσμιο Νότο.
Η μελέτη περιλαμβάνει τρία μέρη. Το πρώτο μέρος περιγράφει λεπτομερώς την οικονομική αναστάτωση που προκάλεσε στις εργαζόμενες γυναίκες ο Μεγάλος Αποκλεισμός και δείχνει πώς οι γυναίκες, πολλες από τις οποίες έχασαν τις δουλειές τους στην ύφεση, έπρεπε να εργαστούν στην μη αναγνωρισμένη φροντίδα στο σπίτι. Σκιαγραφεί κάποιες από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν όσοι περιθωριοποιούνται από την παγκόσμια πατριαρχική οικονομία, όπως οι άτυποι εργαζόμενοι και οι ΛΟΑΤΚΙ+. Η γυναικεία φτώχεια αποτελεί σημαντική συνέπεια αυτής της κρίσης. Όχι μόνο έχουν χάσει τις δουλειές τους οι γυναίκες, αλλά έχουμε επίσης δει μεγάλης κλίμακας αναγκαστική μετανάστευση εργαζομένων και εκδιώξεις φτωχών από τα σπίτια τους από την Ινδία στη Βραζιλία. Το κοινωνικό βάρος αυτής της αναταραχής έχει πέσει κυρίως στους ώμους των γυναικών της εργατικής τάξης.
Στο δεύτερο μέρος της μελέτης, η ομάδα μας επικεντρώθηκε στις εργασίες φροντίδας και στο πώς το βάρος της αναπαραγωγικής εργασίας βαρύνει κυρίως τις γυναίκες. «Οι φεμινίστριες λένε εδώ και χρόνια ότι η οικονομία της φροντίδας είναι το θεμέλιο της παγκόσμιας οικονομίας», έγραψε η Mlambo-Ngcuka του ΟΗΕ για τις γυναίκες. «Τώρα, το COVID-19 έχει φέρει την οικονομία της περίθαλψης στη δημόσια συνείδηση όπως ποτέ πριν». Η μελέτη μας επιβεβαιώνει αυτή την άποψη και υποστηρίζει την προώθηση του προβληματισμού μας σχετικά με την ανάγκη είτε για την αμοιβή αυτής της σε μεγάλο βαθμό «αόρατης» εργασίας είτε για την κοινωνικοποίησή της μέσω της δημιουργίας συνεταιρισμών γειτονιάς για την παιδική μέριμνα και την φροντίδα ηλικιωμένων, για παράδειγμα. Η πρόσβαση στην περίθαλψη, μου είπε η Renata Porto Bugni, θα πρέπει «να πάψει να αποτελεί προνόμιο και να γίνει ανθρώπινο δικαίωμα». «Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο», είπε, «αυτή η εργασία φροντίδας πρέπει να αποσπαστεί από τις γενναίες υποχρεώσεις της οικογένειας και να μεταφερθεί στον κοινωνικό τομέα».
Έχουμε ήδη δει την έναρξη μιας συζήτησης για την «σκιώδη πανδημία», δηλαδή την αύξηση της πατριαρχικής βίας κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Αποκλεισμού. Στο τρίτο μέρος της μελέτης, η ομάδα μας περιγράφει λεπτομερώς την πολυπλοκότητα και τον χαρακτήρα αυτής της βίας κατά την παρατεταμένη περίοδο της καραντίνας. Η απουσία κοινωνικών δικτύων στις προηγμένες βιομηχανικές χώρες μαζί με τη μισογύνικη ρητορική των νεοφασιστών παρέχει, είπε η Porto Bugni, «γόνιμο έδαφος για την καθημερινή βία και τη σκληρότητα της βίας».
Το τελευταίο μέρος της μελέτης περιλαμβάνει κατάλογο δεκαοκτώ σημείων με τις φεμινιστικές απαιτήσεις που προκύπτουν από τους αγώνες των οργανώσεων σε όλο τον κόσμο. Αυτή η λίστα τοποθετεί την ευημερία της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας πάνω από την ώθηση για την ατελείωτη συσσώρευση του κέρδους και τη χρήση της πατριαρχίας για τη διευκόλυνση αυτής της κίνησης. «Η κοινωνία», δήλωσε η Πόρτο Μπουγκνί, «φθάνει στο σημείο κατάρρευσης. Θέλουμε να μεταδώσουμε το μήνυμα ότι είναι καιρός να απαλλαγούμε από τις ιεραρχίες και τις δυστυχίες που κληρονομήθηκαν από το παρελθόν. Θέλουμε να οικοδομήσουμε τις απαραίτητες ουτοπίες για το μέλλον».
Η μελέτη έχει ένα πρόλογο της Eli Gómez Alcorta, Υπουργού Γυναικών, Φύλων και Διαφορετικότητας στην κυβέρνηση της Αργεντινής. Η Gómez Alcorta είναι ένας δικηγόρος που έχει συμμετάσχει για δεκαετίες στον αγώνα για να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ο πρόλογος της στο έγγραφό μας είναι ισχυρός, κουβαλώντας το βάρος της εμπειρίας της και της εμπειρίας του φεμινιστικού κινήματος στην Αργεντινή:
Η πανδημία του COVID-19 έφερε ορατότητα και σαφήνεια σε πολλά από τα πράγματα που λένε εδώ και καιρό τα φεμινιστικά και σοσιαλιστικά κινήματα. Καταρχάς, ότι ζούμε σε ένα σύστημα που έχει φτάσει σε φρικτά και άνευ προηγουμένου επίπεδα ανισότητας, αποκλεισμού, μίσους και διακρίσεων σαν να ήταν «κανονικό» ή «φυσικό». Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αν δεν θέσουμε τέλος σε αυτήν την «κανονικότητα», θα οδηγηθούμε κατευθείαν προς την καταστροφή του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Δεύτερον, σε παγκόσμιο επίπεδο, το COVID-19 κατέστησε επίσης σαφή τη σημασία του κράτους, ρίχνοντας για άλλη μια φορά φως στη ζωτικότητα της κρατικής παρέμβασης. όχι απλά κάθε είδους παρέμβαση, αλλά παρέμβαση ενός κράτους που νοιάζεται για τους ανθρώπους και την υγεία και που διατηρεί τη ζωή. Η πανδημία έχει επίσης θέσει το έργο της φροντίδας στο προσκήνιο όπως ποτέ άλλοτε, ρίχνοντας φως σε εργασίες που ιστορικά έχουν φεμινιστεί, κοινωνικά και οικονομικά υποτιμηθεί και που έχουν γίνει όλο και πιο επισφαλείς.
…
Στηριζόμενοι στους ώμους των αγώνων που ήρθαν ενώπιόν μας και των αδελφών της Patria Grande («Μεγάλη Πατρίδα») και του κόσμου, πρέπει να εργαστούμε για να εξέλθουμε από αυτήν την κρίση καλύτερα από ό,τι είμαστε τώρα, να θέσουμε τα πάντα προς συζήτηση και να διασφαλίσουμε ότι αυτή η συζήτηση προέρχεται από μια λαϊκή, προοδευτική και φεμινιστική συναίνεση.
Η τέταρτη και τελευταία έκκληση για την Αντι-Ιμπεριαλιστική Έκθεση Αφισών αφορά στο θέμα του υβριδικού πολέμου. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την εβδομάδα που προηγείται των εκλογών της Εθνοσυνέλευσης στη Βενεζουέλα, ένα έθνος που αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια ενάντια στον βάναυσο υβριδικό πόλεμο που επιβλήθηκε από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ. Η προθεσμία υποβολής των εργασιών σας λήγει στις 19 Νοεμβρίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Κορόνασοκ και Πατριαρχία
*Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη ήταν ένα συνέδριο επαναστατικών κινημάτων από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1966 στην Κούβα. Η διάσκεψη προέκυψε από τα κράτη που εξήλθαν από το αντιαποικιακό κίνημα και δημιούργησαν το Κίνημα των Αδεσμεύτων(NAM), αλλά και κινήματα με ημιτελείς αντιαποικιοκρατικούς πολέμους εθνικής απελευθέρωσης, τα οποίa είχαν πιο ριζοσπαστικό πρόταγμα και τα οποία είχαν συγκεντρωθεί το 1957 στον Αφρικανο-ασιατικό Λαϊκό Οργανισμό Αλληλεγγύης (AAPSO).
Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη έθεσε στόχους, την ειρήνη και το σοσιαλισμό, όπως και να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που θα οδηγούσαν σε αυτόν τον στόχο.
Η Τριηπειρωτική: Το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, αποτελεί συνέχεια της κληρονομιάς της Τριηπειρωτικής Διάσκεψης.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας διεθνιστικής επαφής με τα αντιιμπεριαλιστικά επαναστατικά κινήματα του κόσμου, η GuernicaEu ανακοίνωσε στις 3 Απριλίου 2020 την συνεργασία με την Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, για την μετάφραση στα ελληνικά των κειμένων της.
guernicaeu.wordpress.com 