Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Vijay Prashad, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών*
Αγρότες και γεωργοί από τη βόρεια Ινδία διαδήλωσαν κατά μήκος διαφόρων εθνικών αυτοκινητοδρόμων προς την πρωτεύουσα της Ινδίας, το Νέο Δελχί, στο πλαίσιο της γενικής απεργίας στις 26 Νοεμβρίου. Κρατούσαν πλακάτ με συνθήματα κατά των αντι-αγροτικών, φιλοεταιρικών νόμων που ψηφίστηκαν από την ινδική Lok Sabha (κάτω βουλή) το Σεπτέμβριο, και στη συνέχεια επικυρώθηκαν από την Rajya Sabha (άνω βουλή) ομόφωνα. Οι απεργοί γεωργοί και οι αγρότες έφεραν σημαίες που έδειχναν την εγγύτητά τους με διάφορες οργανώσεις, από το κομμουνιστικό κίνημα μέχρι ένα ευρύ μέτωπο οργανώσεων αγροτών. Διαδήλωσαν κατά της ιδιωτικοποίησης της γεωργίας, η οποία υποστηρίζουν ότι υπονομεύει την επισιτιστική κυριαρχία της Ινδίας και διαβρώνει την ικανότητά τους να παραμένουν γεωργοί.
Περίπου τα δύο τρίτα του εργατικού δυναμικού της Ινδίας αντλεί το εισόδημά του από τη γεωργία, η οποία συμβάλλει στο 18% περίπου του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της Ινδίας. Τα τρία νομοσχέδια κατά των αγροτών που ψηφίστηκαν το Σεπτέμβριο υπονομεύουν το καθεστώς ελάχιστων υποστηρικτικών τιμών αγοράς από τη κυβέρνησης, θέτουν το 85% των αγροτών που κατέχουν λιγότερο από 2 εκτάρια γης στο έλεος των διαπραγματεύσεων με τους μονοπωλιακούς χονδρεμπόρους, και θα οδηγήσουν στην καταστροφή ενός συστήματος που μέχρι τώρα διατηρούσε τη γεωργική παραγωγή παρά τις ακανόνιστες τιμές για τα προϊόντα διατροφής. Εκατόν πενήντα οργανώσεις αγροτών συναντήθηκαν για την πορεία τους στο Νέο Δελχί. Υπόσχονται να μείνουν στην πόλη επ’ αόριστον.
Περίπου 250 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρη την Ινδία συμμετείχαν στη γενική απεργία στις 26 Νοεμβρίου, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη απεργία στην παγκόσμια ιστορία. Αν αυτοί που απήργησαν αποτελούσαν μια χώρα, θα ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά την Κίνα, την Ινδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ινδονησία. Οι βιομηχανικές ζώνες σε όλη την Ινδία -από την Telangana έως το Uttar Pradesh- σταμάτησαν, καθώς οι ναυτεργάτες από το λιμάνι Jawaharlal Nehru (Μαχαράστρα) έως το λιμάνι Paradip (Οντίσα) σταμάτησαν να εργάζονται. Οι εργαζόμενοι στους τομείς του άνθρακα, του σιδηρομεταλλεύματος και του χάλυβα κατεβάζουν τα εργαλεία τους, ενώ τα τρένα και τα λεωφορεία παραμένουν αδρανή. Οι εργαζόμενοι του ανεπίσημου τομέα συμμετείχαν, όπως και οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας και οι τραπεζικοί υπάλληλοι. Αντιτάχθηκαν στην εργατική νομοθεσία που επεκτείνει την εργάσιμη ημέρα στις δώδεκα ώρες και καταργεί την εργατική προστασία για το 70% του εργατικού δυναμικού. Ο Tapan Sen, γενικός γραμματέας του Κέντρου Ινδικών Συνδικάτων, είπε: «Η απεργία σήμερα είναι μόνο η αρχή. Θα ακολουθήσουν πολύ πιο έντονοι αγώνες».
Η πανδημία έχει επιδεινώσει την κρίση της ινδικής εργατικής τάξης και της αγροτίας, συμπεριλαμβανομένων κσι των πιο ευκατάστατων αγροτών. Παρά τους κινδύνους της πανδημίας, από μια μεγάλη αίσθηση απελπισίας, εργαζόμενοι και αγρότες συγκεντρώθηκαν σε δημόσιους χώρους για να πουν στην κυβέρνηση ότι είχαν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε αυτή. Ο ηθοποιός του κινηματογράφου Deep Sidhu συμμετείχε στη διαμαρτυρία, όπου είπε σε έναν αστυνομικό, «Ye inquilab hai. Αυτή είναι μια επανάσταση. Εάν πάρετε τη γη από τους αγροτες, τότε τι τους έχει απομείνει; Μόνο χρέος».
Κατά μήκος της στεφάνης του Νέου Δελχί, η κυβέρνηση τοποθέτησε τις αστυνομικές δυνάμεις, παρεμπόδισε τους αυτοκινητόδρομους και προετοιμάστηκε για πλήρη αντιπαράθεση. Καθώς τα μεγάλα μπλόκα αγροτών και αγροτών πλησίαζαν τα οδοφράγματα και έκαναν έκκληση στους αδελφούς τους που είχαν βάλει στην άκρη τα ρούχα των αγροτών για να φορέσουν αστυνομικές στολές, οι αρχές έριξαν δακρυγόνα και πίδακες νερού στους αγρότες και τους εργάτες γης.
Η ημέρα της γενικής απεργίας των αγροτών και των εργαζομένων, στις 26 Νοεμβρίου, είναι επίσης η ημέρα του Συντάγματος στην Ινδία, γεγονός που σηματοδοτεί ένα μεγάλο κατόρθωμα πολιτικής κυριαρχίας. Το άρθρο 19 του Ινδικού Συντάγματος (1950) παρέχει σαφώς στους Ινδούς πολίτες το δικαίωμα στην «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης» (1.α), το δικαίωμα στην «ειρηνική και χωρίς όπλα συνάθροιση» (1.β), το δικαίωμα στη «σύσταση ενώσεων ή σωματείων» (1.γ) και το δικαίωμα «ελεύθερης κυκλοφορίας σε ολόκληρη την επικράτεια της Ινδίας» (1.δ). Σε περίπτωση που αυτά τα άρθρα του Συντάγματος είχαν ξεχαστεί, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας υπενθύμισε στην αστυνομία σε μια δικαστική υπόθεση του 2012 (Περιστατικό Ramlila Maidan κατά Υπουργού Εσωτερικών) ότι «οι πολίτες έχουν θεμελιώδες δικαίωμα στη συνάθροιση και την ειρηνική διαμαρτυρία, η οποία δεν μπορεί να απομακρυνθεί από αυθαίρετη εκτελεστική ή νομοθετική πράξη». Τα οδοφράγματα της αστυνομίας, η χρήση δακρυγόνων, και η χρήση εκτοξευτήρων νερού -εγχυμένων με την ισραηλινή εφεύρεση μαγιάς και μπέικιν πάουντερ για να προκληθεί τάση εμετού- παραβιάζουν το γράμμα του Συντάγματος, κάτι που οι αγρότες φώναζαν στις αστυνομικές δυνάμεις σε κάθε μία από αυτές τις συγκρούσεις. Παρά το κρύο στη βόρεια Ινδία, η αστυνομία έπνιξε τους αγρότες με νερό και δακρυγόνα.
Αλλά αυτό δεν τους σταμάτησε, καθώς γενναίοι νέοι άνθρωποι πήδηξαν στα φορτηγά με τα κανόνια νερού και έκλεισαν το νερό, οι αγρότες οδήγησαν τα τρακτέρ τους για να διαλύσουν τα οδοφράγματα, και η αγροτιά και η εργατική τάξη ανταπάντησαν στον ταξικό πόλεμο που τους επέβαλε η κυβέρνηση. Ο χάρτης των δώδεκα σημείων των απαιτήσεων που υπέβαλαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι ειλικρινής, έχοντας συλλάβει τα αισθήματα του λαού. Οι απαιτήσεις περιλαμβάνουν το να παρθούν πίσω οι αντιεργατικοί-αντι-αγροτικοί νόμοι που προώθησε η κυβέρνηση το Σεπτέμβριο, την αναστροφή της ιδιωτικοποίησης μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων, και άμεση ανακούφιση του πληθυσμού, ο οποίος υποφέρει από οικονομικές δυσκολίες που προκλήθηκαν από την ύφεση που κροκάλεσε ο κορονοϊός και χρόνια νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Αυτές είναι απλές απαιτήσεις, ανθρώπινες και αληθινές. Μόνο οι πιο σκληρές καρδιές τις αποστρέφονται, απαντώντας αντ’ αυτού με κανόνια νερού και δακρυγόνα.
Αυτές οι απαιτήσεις για άμεση ανακούφιση, για κοινωνική προστασία των εργαζομένων και για γεωργικές επιδοτήσεις απευθύνονται σε εργαζόμενους και αγρότες σε όλο τον κόσμο. Αιτήματα όπως αυτά προκάλεσαν τις πρόσφατες διαμαρτυρίες στη Γουατεμάλα και οδήγησαν στη γενική απεργία της 26ης Νοεμβρίου στην Ελλάδα.
Εισερχόμαστε τώρα σε μια περίοδο σε αυτήν την πανδημία, όπου είναι δυνατές περισσότερες εξεγέρσεις, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι σε χώρες με αστικές κυβερνήσεις βαρέθηκαν την απάνθρωπη συμπεριφορά των ελίτ τους. Κάθε έκθεση μας δείχνει ότι τα κοινωνικά χάσματα γίνονται όλο και πιο ακραία, μια τάση που ξεκίνησε πολύ πριν από την πανδημία, αλλά έχει αυξηθεί όλο και περισσότερο ως συνεπεία αυτής. Είναι φυσικό να εξεγείρονται οι αγρότες και οι γεωργοί. Μια νέα έκθεση της Πρωτοβουλίας για την Ανισότητα των Εδαφών δείχνει ότι μόνο το 1% των γεωργικών εγκαταστάσεων παγκοσμίως εκμεταλλεύονται περισσότερο από το 70% της γεωργικής γης παγκοσμίως, πράγμα που σημαίνει ότι οι μεγάλες εταιρικές εκμεταλλεύσεις κυριαρχούν στο καπιταλιστικό σύστημα τροφίμων και θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση των 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που βασίζονται στη γεωργία για τον βιοπορισμό τους. Η ανισότητα της γης, λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη και την αξία της γης, είναι υψηλότερη στη Λατινική Αμερική, τη Νότια Ασία και σε τμήματα της Αφρικής (με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις όπως η Κίνα και το Βιετνάμ, που έχουν τα «χαμηλότερα επίπεδα ανισότητας»).
Ένας νεαρός άνδρας, ο Avtar Singh Sandhu (1950-1988), διάβασε τη Μητέρα του Maxim Gorky (1906) στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στο Παντζάμπ, από όπου πολλοί αγρότες και γεωργοί ταξίδεψαν στα οδοφράγματα γύρω από το Νέο Δελχί. Συγκινήθηκε πολύ από τη σχέση μεταξύ της Nilovna, μιας εργαζόμενης γυναίκας, και του γιου της, Pavel, ή Pasha. Ο Pasha βρίσκει τον βηματισμό του στο σοσιαλιστικό κίνημα, φέρνει πστο σπίτι επαναστατικά βιβλία και, τελικά, τόσο η μητέρα όσο και ο γιος τους ριζοσπαστικοποιούνται. Όταν η Nilovna τον ρωτάει για την ιδέα της αλληλεγγύης, ο Pasha λέει, «Ο κόσμος είναι δικός μας! Ο κόσμος είναι για τους εργαζόμενους! Για μας, δεν υπάρχει έθνος, δεν υπάρχει φυλή. Για εμάς, υπάρχουν μόνο σύντροφοι και εχθροί». Αυτή η ιδέα της αλληλεγγύης και του σοσιαλισμού, λέει ο Pasha, «μας ζεσταίνει όπως ο ήλιος. Είναι ο δεύτερος ήλιος στον παράδεισο της δικαιοσύνης και ο παράδεισος αυτός κατοικεί στην καρδιά του εργαζομένου». Μαζί, η Nilovna και ο Pasha γίνονται επαναστάτες. Ο Bertolt Brecht επανέλαβε την ιστορία αυτή στο έργο του Μητέρα Κουράγιο (1932).
Ο Avtar Singh Sandhu ήταν τόσο εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα και το έργο που πήρε το όνομα «Pash» ως το takhallus του, το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο. Ο Pash έγινε ένας από τους πιο επαναστάτες ποιητές της εποχής του, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1988 από τρομοκράτες. Το «Είμαι το γρασίδι» συγκαταλέγεται στα ποιήματα που άφησε πίσω του:
Bam fek do chahe vishwavidyalaya par
Banaa do hostel ko malbe kaa dher
Suhaagaa firaa do bhale hi hamari jhopriyon par
Mujhe kya karoge?
Main to ghaas hun, har chiz par ugg aauungaa.(Αν θέλεις, πέτα τη βόμβα σου στο πανεπιστήμιο.
Διέλυσε τον ξενώνα του σε ένα σωρό ερείπια.
Πέτα τον λευκό σου φώσφορο στις φτωχογειτονιές μας.
Τι θα μου κάνεις;
Είμαι χορτάρι. Φυτρώνω παντού.
Αυτό λένε οι αγρότες και οι εργαζόμενοι στην Ινδία στις ελίτ τους, και αυτό λένε οι εργαζόμενοι στις ελίτ στις χώρες τους. Ελίτ των οποίων η ανησυχία -ακόμη και στην πανδημία- είναι να προστατεύσουν την εξουσία, την ιδιοκτησία τους και τα προνόμιά τους. Αλλά είμαστε χορτάρι. Φυτρώνουμε παντού.
Την επόμενη εβδομάδα, η Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας θα φιλοξενήσει δύο εκδηλώσεις με το Λαϊκό Φόρουμ. Στις 4 Δεκεμβρίου, οι εργαζόμενοι στον τομέα του πολιτισμού από τη Βενεζουέλα, τη Νότια Αφρική και Κίνα/Καναδά θα συζητήσουν για την τέχνη που αποτυπώνει τους αγώνες των ανθρώπων σε εποχές του CoronaShock. Η συζήτηση θα αναδείξει την Αντι-Ιμπεριαλιστική Έκθεση Αφίσας. Η τελευταία από τις τέσσερις εκθέσεις που ξεκίνησαν για την ιδέα του υβριδικού πολέμου περιλαμβάνει έργα τέχνης από 37 καλλιτέχνες από 18 χώρες σε όλο τον κόσμο. Μπορείτε να επιβεβαιώσετε εδώ.
Στις 8 Δεκεμβρίου, η ομάδα εργασίας για τις γυναίκες της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών στην Ευρώπη θα συζητήσει την πρόσφατα εγκαινιασθείσα μελέτη, CoronaShock και Πατριαρχία, και τον γενικό αντίκτυπο της πανδημίας. Μπορείτε να επιβεβαιώσετε εδώ.
*Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη ήταν ένα συνέδριο επαναστατικών κινημάτων από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1966 στην Κούβα. Η διάσκεψη προέκυψε από τα κράτη που εξήλθαν από το αντιαποικιακό κίνημα και δημιούργησαν το Κίνημα των Αδεσμεύτων(NAM), αλλά και κινήματα με ημιτελείς αντιαποικιοκρατικούς πολέμους εθνικής απελευθέρωσης, τα οποίa είχαν πιο ριζοσπαστικό πρόταγμα και τα οποία είχαν συγκεντρωθεί το 1957 στον Αφρικανο-ασιατικό Λαϊκό Οργανισμό Αλληλεγγύης (AAPSO).
Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη έθεσε στόχους, την ειρήνη και το σοσιαλισμό, όπως και να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που θα οδηγούσαν σε αυτόν τον στόχο.
Η Τριηπειρωτική: Το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, αποτελεί συνέχεια της κληρονομιάς της Τριηπειρωτικής Διάσκεψης.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας διεθνιστικής επαφής με τα αντιιμπεριαλιστικά επαναστατικά κινήματα του κόσμου, η GuernicaEu ανακοίνωσε στις 3 Απριλίου 2020 την συνεργασία με την Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, για την μετάφραση στα ελληνικά των κειμένων της.
guernicaeu.wordpress.com 