Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Βιτζάι Πρασάντ, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών. Φόντο: Likbez (ΕΣΣΔ), Λέσχη Αλφαβητισμού Τατάρων, 1935.
Σχεδόν σε κάθε παιδί στον πλανήτη (πάνω από το 80% αυτών) είχε διακοπεί η εκπαίδευσή του λόγω της πανδημίας, σύμφωνα με την Εκπαιδευτική, Επιστημονική και Πολιτιστική υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO). Αν και αυτό το εύρημα είναι εκπληκτικό, ήταν σίγουρα απαραίτητο να κλείσουν τα σχολεία καθώς ο μολυσματικός ιός COVID-19 έπληξε τις κοινωνίες. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος αυτής της απόφασης στην εκπαίδευση; Το 2017 –πριν από την πανδημία– τουλάχιστον 840 εκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια, πράγμα που σήμαινε ότι, για πολλά παιδιά, η διαδικτυακή εκπαίδευση ήταν αδύνατη. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού (2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι) δεν έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο, κάτι που –ακόμα κι αν είχε ηλεκτρική ενέργεια– καθιστά αδύνατη την ηλεκτρονική εκπαίδευση. Η πρόσβαση στα gadget που είναι απαραίτητα για τη διαδικτυακή μάθηση –όπως υπολογιστές και smartphones– είναι ακόμη πιο τρομερή, με δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους να στερούνται και τα δύο. Επομένως, το κλείσιμο των σχολείων φυσικής εκπαίδευσης είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο να χάσουν το σχολείο για σχεδόν δύο χρόνια.
Μακρο-δεδομένα όπως αυτό είναι ενδεικτικά αλλά παραπλανητικά. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών που δεν έχουν ηλεκτρισμό και διαδίκτυο ζουν σε μέρη της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Για παράδειγμα, πριν από την πανδημία, ένα στα πέντε παιδιά στην υποσαχάρια Αφρική, τη Δυτική Ασία και τη Νότια Ασία δεν είχε μπει ποτέ σε τάξη δημοτικού σχολείου. Ένα στα τρία κορίτσια δεν είχε πρόσβαση στην εκπαίδευση στη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία, σε σύγκριση με ένα στα είκοσι πέντε αγόρια. Οι προβλέψεις δείχνουν ότι ένα στα τέσσερα παιδιά στη Νότια Ασία (πληθυσμός εκτιμάται ότι είναι 2 δισεκατομμύρια) και ένα στα πέντε παιδιά στην Αφρική (πληθυσμός εκτιμάται ότι είναι 1,2 δισεκατομμύρια) και στη Δυτική Ασία (πληθυσμός εκτιμάται ότι είναι 300 εκατομμύρια) πιθανότατα δεν θα πάει καθόλου σχολείο . Μελέτες των επιπέδων ανάγνωσης παιδιών κάτω των δέκα ετών εμβαθύνουν την αίσθηση αυτών των ανισοτήτων: στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, το 53% των παιδιών δεν μπορούν να διαβάσουν και να κατανοήσουν μια απλή ιστορία μέχρι το τέλος του δημοτικού σχολείου, ενώ στις φτωχές χώρες ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 80% (μόνο 9% είναι στις χώρες υψηλού εισοδήματος).
Η γεωγραφική κατανομή των χωρών χαμηλού και υψηλού εισοδήματος αποκαλύπτει τους ίδιους παλαιούς διαχωρισμούς. Αυτό ήταν το κύριο επίκεντρο του φακέλου αρ. 43 (Κορόνασοκ και Εκπαίδευση στη Βραζιλία: Ενάμιση χρόνο μετά, Αύγουστος 2021), συνοψίζεται στις επτά θέσεις μας για το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης στη Βραζιλία. Αυτές οι περιφερειακές και φυλετικές ανισότητες προηγήθηκαν της πανδημίας, αλλά έχουν επιδεινωθεί λόγω των περιορισμών.
Τα σημάδια βελτίωσης δεν είναι ακόμη ορατά. Νωρίτερα φέτος, η Παγκόσμια Τράπεζα και η UNESCO σημείωσαν ότι, από την εμφάνιση της πανδημίας COVID-19, τα δύο τρίτα των αναπτυσσόμενων χωρών έχουν περικόψει τους προϋπολογισμούς για την εκπαίδευση. Αυτό είναι καταστροφικό για μεγάλα μέρη του κόσμου όπου οι μαθητές βασίζονται στη δημόσια και όχι στην ιδιωτική εκπαίδευση. Πριν από την πανδημία, αυτά τα κενά ήταν ήδη τεράστια: σε χώρες υψηλού εισοδήματος, οι κυβερνήσεις ξόδευαν 8.501 $ ανά παιδί σχολικής ηλικίας, ενώ στις φτωχότερες χώρες το ποσό ήταν μόνο 48 $ ανά παιδί σχολικής ηλικίας. Οι αρνητικές οικονομικές επιπτώσειςτης πανδημίας στις αναπτυσσόμενες χώρες σημαίνει ότι τα κενά θα διευρυνθούν, με ελάχιστες ελπίδες ανάκαμψης. Ως αποτέλεσμα, θα υπάρχουν λιγότεροι πόροι για τη γεφύρωση του χάσματος ηλεκτρικής ενέργειας, ψηφιακής τεχνολογίας και gadget, χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαια για τη δημιουργία δανειστικών βιβλιοθηκών για smartphone, για παράδειγμα, και πολύ λιγότεροι πόροι για την εκπαίδευση των δασκάλων για το πώς να χειρίζονται την επιστροφή των μαθητών στο την τάξη μετά από διετή παύση. Δεδομένου ότι τα ποσοστά εμβολιασμού παρέμειναν χαμηλά στις χώρες χαμηλού εισοδήματος, το κλείσιμο θα συνεχιστεί επ’ αόριστον ή υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης λοιμώξεων στα σχολεία.
Πρόσφατα, η ινδική κυβέρνηση δημοσίευσε την Ετήσια Έκθεση Κατάστασης της Εκπαίδευσης για το 2021 , η οποία έδειξε ότι μεγάλος αριθμός παιδιών δεν πήγε σχολείο πέρυσι και λιγότερο από το ένα τέταρτο ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση στην ηλεκτρονική εκπαίδευση. Καθώς η οικονομική κατάσταση για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι εγγραφές μειώθηκαν στα ιδιωτικά σχολεία και αυξήθηκαν στα δημόσια σχολεία. Αυτή η μετατόπιση στον απόηχο της συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών για τη δημόσια εκπαίδευση θα οδηγήσει σε εντεινόμενες πιέσεις στους μαθητές και στο προσωπικό των δημόσιων σχολείων, ιδιαίτερα στους εκπαιδευτικούς.
Μια μελέτη από την Ομοσπονδία Φοιτητών της Ινδίας (SFI) διαπίστωσε ότι αυτές οι ανισότητες συνεχίζονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την απότομη ανακάλυψη ενός έμφυλου χάσματος 50% μεταξύ εκείνων που χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο μέσω των κινητών τους τηλεφώνων στην Ινδία (21% των γυναικών έναντι 42 % των ανδρών). Στις περιοχές φυλετικού ειδικού ενδιαφέροντος, μόλις το 3,47% των σχολείων έχουν πρόσβαση σε τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνίας (ΤΠΕ), σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία. Και σαν να μην αρκεί αυτό, το κλείσιμο των πανεπιστημιακών ξενώνων έχει πλήξει ιδιαίτερα σκληρά τις νέες γυναίκες, αφού η διαβίωση εκτός του οικογενειακού σπιτιού υπήρξε καταφύγιο από την ασφυξία της πατριαρχίας σε μυριάδες μορφές, συμπεριλαμβανομένων των γάμων σε νεαρή ηλικία και των πιέσεων της αναπαραγωγικής εργασίας.
Εν τω μεταξύ, ένα λαμπρό φως λάμπει στην Κεράλα, μια πολιτεία στη νότια Ινδία που κυβερνάται από το Αριστερό Δημοκρατικό Μέτωπο (LDF) όπου τα ποσοστά εκπαίδευσης είναι 90%. Η κυβέρνηση του LDF αύξησε τη χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και επέτρεψε στις τοπικές αυτοδιοικήσεις να αποφασίσουν πώς θα ξοδέψουν αυτά τα χρήματα. Πριν από την πανδημία, η κυβέρνηση LDF της Κεράλα έχτισε αίθουσες διδασκαλίας υψηλής τεχνολογίας. Μόλις ξεκίνησε η πανδημία, δημιούργησε την απαραίτητη υποδομή για να επιτρέψει τη διαδικτυακή μάθηση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πάνω από 4,5 εκατομμύρια μαθητές πήγαν στο σχολείο όχι μέσω smartphone και υπολογιστών, αλλά μέσω του First Bell, μια τηλεοπτική μετάδοση από τις 8:30 π.μ. έως τις 5:30 μ.μ. στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι Versatile ICT Enabled Resource for Students (VICTERS). Είναι πολύ πιο εύκολο για τις οικογένειες να έχουν πρόσβαση σε μια τηλεόραση παρά να έχουν πρόσβαση σε πιο ακριβή ψηφιακή τεχνολογία. Το παράδειγμα της Κεράλα δείχνει τη δύναμη της επικέντρωσης της εκπαίδευσης γύρω από τις υπάρχουσες δυνατότητες μιας κοινότητας.
Η εκπαίδευση δεν αφορά μόνο συσκευές και αίθουσες διδασκαλίας. Αφορά το πώς γίνεται η διδασκαλία και τι διδάσκεται (ένα σημείο που αξίζει να σημειωθεί κατά την εκατονταετηρίδα από τη γέννηση του μεγάλου παιδαγωγού Πάουλο Φρέιρε, του οποίου η κληρονομιά συζητάμε στον φάκελό μας αρ. 34 , Πάουλο Φρέιρε και Λαϊκός Αγώνας στην Νότιο Αφρική). Πάρα πολλές από τις επιτυχίες στην Κεράλα είναι συνέπεια μιας σοσιαλιστικής κουλτούρας που πιστεύει σε κάθε παιδί και πιστεύει στη σημασία της εξύψωσης και όχι της δυσφήμησης των πολιτισμών της εργατικής τάξης και της αγροτιάς.
Νέα έρχονται από τη Βραζιλία ότι το Κίνημα Ακτημόνων Εργατών (MST) έδωσε τη δυνατότητα σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους να γίνουν εγγράμματοι τα τελευταία τριάντα επτά χρόνια. Το MST χρησιμοποιεί τεχνικές του Φρέιρε και το κουβανικό μοντέλο εκπαίδευσης Yo Sí Puedo («Ναι μπορώ») που αναπτύχθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής ( IPLAC).). Αυτό το μοντέλο προέκυψε μετά τη δέσμευση του Φιντέλ Κάστρο τον Σεπτέμβριο του 1960 να αυξήσει τα ποσοστά αλφαβητισμού στο 100%. Σε οκτώ μήνες, η χώρα κατάφερε σχεδόν πλήρη αλφαβητισμό μέσω της Εκστρατείας για τον Αλφαβητισμό της Κούβας. 500.000 άνθρωποι, οι μισοί από αυτούς κάτω των δεκαοκτώ ετών, προσφέρθηκαν εθελοντικά να πάνε σε αγροτικές περιοχές και να περάσουν νύχτες και Σαββατοκύριακα βελτιώνοντας τις δεξιότητες των αγροτών μς κιμωλία και τους μαυροπίνακες. Χρησιμοποίησαν ό,τι είχαν ήδη οι Κουβανοί στον τρόπο της γνώσης και τις ενίσχυσαν διδάσκοντάς τους πώς να διαβάζουν και να γράφουν, αντί να τους αντιμετωπίζουν ως αναλφάβητους που πρέπει να τους λένε τι να κάνουν. Η Λεονέλα Ρέλις, μια από τις πρώτες νέες εθελόντριες της εκστρατείας αλφαβητισμού, ανέπτυξε το πρόγραμμα σπουδών Yo Sí Puedo το 2000. Τώρα, το πρόγραμμα χρησιμοποιεί προηχογραφημένα, ειδικά πολιτιστικά βίντεο μαζί με τοπικούς διαμεσολαβητές με υψηλά κίνητρα και εκπαίδευση για να αυξήσει την εμπιστοσύνη και τις δεξιότητες των ανθρώπων. Αυτό το πρόγραμμα χρησιμοποιείται επίσης στη Βενεζουέλα από το 2003, όπου βοήθησε να διδάξουν 1,48 εκατομμύρια ενήλικες να διαβάζουν και να γράφουν, εξαλείφοντας έτσι τον αναλφαβητισμό σε δύο χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα σοσιαλιστικά προγράμματα –όπως αυτά της κυβέρνησης του LDF στην Κεράλα, τα κουβανικά εκπαιδευτικά προγράμματα και η εκστρατεία για τον αλφαβητισμό του MST– ανθίζουν, ενώ άλλες κυβερνήσεις μείωσαν την εκπαιδευτική τους χρηματοδότηση. «Είναι πάντα ώρα για μάθηση», λέει το πρόγραμμα αλφαβητισμού του MST, αλλά αυτό το ρητό δεν χρησιμοποιείται παντού.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το Πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι στην Κένυα αποφάσισε να κλείσει το Τμήμα Λογοτεχνίας του. Αυτό το τμήμα πρωτοστάτησε στις μετα-αποικιακές σπουδές όταν η σχολή του μεταμόρφωσε το αποικιακό τμήμα αγγλικών, επιτρέποντας σε μελετητές και μαθητές να εξετάσουν βαθιά τις τέχνες και τον πολιτισμό της Κένυας απορροφώντας τις δυνατότητες της αφρικανικής φαντασίας. Ένας από τους αρχιτέκτονες του νέου τμήματος ήταν ο συγγραφέας Νγκούγκι βα Τιόνγκο, ο οποίος μετέφερε την τέχνη στην εργατική γειτονιά της Κιμπέρα και έφερε την αισθητική της Κιμπέρα στο πανεπιστήμιο. Για αυτό, ο Νγκούγκι βα Τιόνγκο απολύθηκε και φυλακίστηκε το 1978. Καθώς ήρθε η είδηση για το κλείσιμο του τμήματος, έγραψε το ποίημα «IMF: International Mitumba Foundation» . Δύο λόγια σχολιασμού: Mitumba είναι η λέξη σουαχίλι για «μεταχειρισμένο», που χρησιμοποιείται εδώ για να κοροϊδέψει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η λέξη MaTumbo σημαίνει «στομάχι».
IMF: International Mitumba Foundation
Πρώτα, μας έδωσαν τη γλώσσα τους.
Είπαμε, δεν πειράζει, μπορούμε να τη κάνουμε δική μας.
Μετά είπαν ότι πρέπει πρώτα να καταστρέψουμε τη δική μας.
Και είπαμε εντάξει γιατί με τη δική τους γινόμαστε πρώτοι.
Πρώτα να αγοράσουμε τα αεροσκάφη και τις πολεμικές τους μηχανές.
Πρώτα να αγοράσουμε τα αυτοκίνητα και τα ρούχα τους.
Οι πρώτοι αγοραστές των καλύτερων που φτιάχνουν από το καλύτερό μας.
Αλλά όταν είπαμε ότι μπορούσαμε να το καλύψουμε
κάνοντας το καλύτερο από τα καλύτερά
μας. Το δικό μας από τα δικά μας
είπαν: όχι, πρέπει να αγοράσετε από εμάς
Παρόλο που κάνατε το καλύτερο από τα καλύτερά σας.
Τώρα μας αναγκάζουν να αγοράζουμε τα καλύτερα που έχουν ήδη χρησιμοποιήσει
Και όταν είπαμε ότι μπορούμε να αντεπιτεθούμε και να φτιάξουμε τα δικά
μας, μας υπενθύμισαν ότι ξέρουν όλα τα μυστικά των όπλων μας.
Ναι, μας κάνουν να αγοράζουμε ό,τι καλύτερο έχουν ήδη χρησιμοποιήσει
Μεταχειρισμένο, το λένε.
Στα σουαχίλι λέγονται Mitumba.
Όπλα Mitumba.
Αυτοκίνητα Mitumba.
Ρούχα Mitumba.
Και τώρα το ΔΝΤ υπαγορεύει τα πανεπιστήμια mitumba
Να παράγουμε Μitumba διανοούμενους .
Απαιτούν να κλείσουμε όλα τα τμήματα
που λένε ότι
πρέπει να σταθούμε στο έδαφος μας,
Το καλύτερο έδαφος από το οποίο θα φτάσουμε στα αστέρια.
Αλλά οι Μitumba πολιτικοί γονατίζουν ενώπιον του ΔΝΤ, του
Διεθνούς Ταμείου Μitumba,
και φωνάζουν
Ναι, κύριοι
Εμείς οι νεοαποικιακοί μιμούμαστε το καλύτερο μπακσίσι.
Η κουλτούρα Mitumba γεμίζει το MaTumbo
για λίγους με Mitumba μυαλά.
guernicaeu.wordpress.com 