Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Βιτζάι Πρασάντ, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών.
Φόντο: Ένας αγρότης στον καταυλισμό διαμαρτυρίας στα σύνορα του Σίνγκο στο Δελχί φέρει τη σημαία της All India Kisan Sabha, 21 Νοεμβρίου 2021. Subin Dennis / Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών
Στις 19 Νοεμβρίου 2021, μια εβδομάδα πριν από την πρώτη επέτειο της εξέγερσης των αγροτών, ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντα Μόντι παραδόθηκε. Δέχτηκε ότι οι τρεις νόμοι για τις αγροτικές αγορές που είχαν περάσει από τη Βουλή το 2020 θα καταργηθούν. Οι αγρότες της Ινδίας είχαν κερδίσει. Το All India Kisan Sabha (AIKS), ένας από τους διοργανωτές του κινήματος διαμαρτυρίας, πανηγύρισε τον θρίαμβο και δήλωσε ότι «αυτή η νίκη δίνει περισσότερη εμπιστοσύνη για τους μελλοντικούς αγώνες».
Παραμένουν πολλοί πιεστικοί αγώνες, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα για έναν νόμο που θα εγγυάται μια ελάχιστη τιμή στήριξης που είναι μιάμιση φορά το κόστος παραγωγής για όλες τις καλλιέργειες όλων των αγροτών. Η αποτυχία να αντιμετωπιστεί αυτό, σημειώνει το AIKS, «επιδείνωσε την αγροτική κρίση και οδήγησε στην αυτοκτονία πάνω από [400.000] αγροτών τα τελευταία 25 χρόνια». Το ένα τέταρτο αυτών των θανάτων έχουν λάβει χώρα υπό την ηγεσία του Μόντι τα τελευταία επτά χρόνια.
Στη Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, δημιουργήσαμε τέσσερις σημαντικούς φακέλους που αντανακλούν την αγροτική κρίση στην Ινδία: μια εξήγηση της εξέγερσης των αγροτών (The Farmers’ Revolt in India, Ιούνιος 2021). Μια ανάλυση του κεντρικού ρόλου των γυναικών τόσο στη γεωργική εργασία όσο και στους αγώνες (Ινδές γυναίκες σε έναν επίπονο δρόμο προς την ισότητα , Οκτώβριος 2021), ένα πορτρέτο του αντίκτυπου του νεοφιλελευθερισμού στις αγροτικές κοινότητες (Η νεοφιλελεύθερη επίθεση στην αγροτική Ινδία: Δύο ρεπορτάζ του Παλαγκούμι Σάιναθ , Οκτώβριος 2019) και μια μελέτη της προσπάθειας αξιοποίησης των αγροτικών εργατών και των αγροτών (Οι εταιρίες μεγάλης τεχνολογίας και οι τρέχουσες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ταξική πάλη, Νοέμβριος 2021). Ο ανώτερος συνεργάτης μας, Παλαγκούμι Σάιναθ, υπήρξε η βασική φωνή στην ενίσχυση της αγροτικής κρίσης και των αγώνων των αγροτών. Η παρακάτω ενότητα είναι ένα απόσπασμα από το πιο πρόσφατο άρθρο του στο Λαϊκό Αρχείος της Αγροτικής Ινδίας:
Αυτό που τα ΜΜΕ δεν μπορούν ποτέ να παραδεχτούν ανοιχτά είναι ότι η μεγαλύτερη ειρηνική δημοκρατική διαμαρτυρία που έχει δει ο κόσμος εδώ και χρόνια – σίγουρα η μεγαλύτερη που οργανώθηκε στο απόγειο της πανδημίας – κέρδισε μια πανίσχυρη νίκη.
Μια νίκη που φέρνει μπροστά μας μια κληρονομιά. Αγρότες όλων των ειδών, άνδρες και γυναίκες – συμπεριλαμβανομένων των κοινοτήτων Αντιβάσι [φυλής] και Νταλίτ [καταπιεσμένης κάστας] – έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον αγώνα [της Ινδίας] για την ελευθερία. Και στο 75ο έτος της [ινδικής] Ανεξαρτησίας, οι αγρότες στις πύλες του Δελχί επανέλαβαν το πνεύμα αυτού του μεγάλου αγώνα.
Ο Πρωθυπουργός Μόντι ανακοίνωσε ότι υποχωρεί και καταργεί τους αγροτικούς νόμους στην προσεχή χειμερινή σύνοδο του Κοινοβουλίου που θα ξεκινήσει στις 29 [Νοεμβρίου]. Λέει ότι το κάνει αφού δεν κατάφερε να πείσει «ένα τμήμα των αγροτών παρά τις καλύτερες προσπάθειες». Μόνο ένα τμήμα, προσέξτε, που δεν μπορούσε να πείσει να δεχτεί ότι οι τρεις απαξιωμένοι νόμοι για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις ήταν πραγματικά καλοί για αυτούς. Ούτε λέξη για τους πάνω από 600 αγρότες που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτού του ιστορικού αγώνα. Η αποτυχία του, διευκρινίζει, είναι μόνο στις δεξιότητές του να πείσει, στο να μην κάνει αυτό το «τμήμα των αγροτών» να δει το φως. … Ποιος ήταν ο τρόπος και η μέθοδος πειθούς; Με το να τους απαγορεύσουν την είσοδο στην πρωτεύουσα για να εξηγήσουν τα παράπονά τους; Αποκλείοντάς τους με χαρακώματα και συρματοπλέγματα; Χτυπώντας τους με κανόνια νερού; … Με το να υβρίζουν τους αγρότες κάθε μέρα τα φιλικά του μέσα ενημέρωσης; Κυνηγώντας τους με οχήματα – που φέρεται να ανήκουν σε υπουργό του ή στον γιο του; Αυτή είναι η ιδέα της κυβέρνησης για πειθώ; Αν αυτές ήταν οι «καλύτερες προσπάθειές» του, ευτχώς δεν είδαμε τις χειρότερες του.
Ο Πρωθυπουργός πραγματοποίησε τουλάχιστον επτά επισκέψεις στο εξωτερικό μόνο φέτος (όπως η τελευταία για το COP26). Αλλά ποτέ δεν βρήκε τον χρόνο να κατέβει λίγα χιλιόμετρα από την κατοικία του για να επισκεφτεί δεκάδες χιλιάδες αγρότες στις πύλες του Δελχί, των οποίων η αγωνία άγγιξε τόσους πολλούς ανθρώπους παντού στη χώρα. Δεν θα ήταν μια γνήσια προσπάθεια πειθούς;
… Αυτό δεν είναι καθόλου το τέλος της αγροτικής κρίσης. Είναι η αρχή μιας νέας φάσης μάχης για τα μεγαλύτερα ζητήματα εκείνης της κρίσης. Οι διαδηλώσεις των αγροτών έχουν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Και ιδιαίτερα έντονα από το 2018, όταν οι αγρότες Αντιβάσι της Μαχαράστρα σόκαραν το έθνος με την εκπληκτική τους πορεία 182 χιλιομέτρων με τα πόδια από το Νασίκ στη Βομβάη. Μετά, επίσης, άρχισε με την απόρριψή τους ως «μαοϊκούς της πόλης», ως μη πραγματικούς αγρότες. Η πορεία τους κατατρόπωσε τους υβριστές της.
… Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε αυτή την πολιτεία που συμμετείχαν σε αυτόν τον αγώνα ξέρουν ποιανού είναι η νίκη. Οι καρδιές των ανθρώπων του Παντζάμπ είναι με εκείνους στους καταυλισμούς διαμαρτυρίας που έχουν υπομείνει έναν από τους χειρότερους χειμώνες του Δελχί εδώ και δεκαετίες, ένα καυτό καλοκαίρι, βροχές στη συνέχεια και άθλια μεταχείριση από τον κ. Μόντι και τα ελεγχόμενά του μέσα ενημέρωσης.
Και ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που πέτυχαν οι διαδηλωτές είναι το εξής: να εμπνεύσουν αντίσταση και σε άλλες σφαίρες, απέναντι σε μια κυβέρνηση που απλώς ρίχνει τους επικριτές της στη φυλακή ή αλλιώς κυνηγά και τους παρενοχλεί. Που συλλαμβάνει ελεύθερα πολίτες, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογράφων, βάσει του νόμου [Παράνομες Δραστηριότητες (Πρόληψη)] και καταστρέφει τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης για «οικονομικά αδικήματα». Αυτή η μέρα δεν είναι μόνο μια νίκη για τους αγρότες. Είναι μια νίκη για τη μάχη για τις πολιτικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μια νίκη για την ινδική δημοκρατία.
Είναι μια νίκη όχι μόνο για την ινδική δημοκρατία αλλά και για τους αγρότες σε όλο τον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης του 2007–08, η Παγκόσμια Τράπεζα παρενέβη για να προωθήσει την είσοδο του ιδιωτικού τομέα (κυρίως των μεγάλων γεωργικών ομίλων) στις «αλυσίδες αξίας» από τα αγροκτήματα στα καταστήματα. «Ο ιδιωτικός τομέας καθοδηγεί την οργάνωση αλυσίδων αξίας που φέρνουν την αγορά σε μικροϊδιοκτήτες και εμπορικές εκμεταλλεύσεις», έγραψε η Παγκόσμια Τράπεζα σε μια βασική έκθεση του 2008. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, η Διάσκεψη Υψηλού Επιπέδου για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ Η επισιτιστική ασφάλεια άνοιξε την πόρτα στην Παγκόσμια Τράπεζα να διαμορφώσει την αγροτική πολιτική προς όφελος της μεγάλης γεωργίας. Το επόμενο έτος, η Έκθεση Παγκόσμιας Ανάπτυξης της Παγκόσμιας Τράπεζας υποστήριξε την ενσωμάτωση της γεωργίας στις «φτωχές χώρες στις παγκόσμιες αγορές», πράγμα που σήμαινε την παράδοση των αγροτών στους μεγάλους γεωργικούς ομίλους. Είναι ενδιαφέρον ότι η Διεθνής Αξιολόγηση της Αγροτικής Επιστήμης και της Τεχνολογίας για την Ανάπτυξη της ίδιας της Παγκόσμιας Τράπεζας διαφώνησε το 2008, υποστηρίζοντας ότι η βιομηχανική γεωργία υποβάθμισε τη φύση και εξαθλιώνει τους αγρότες.
Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο ΟΗΕ πραγματοποίησε μια Σύνοδο Συστημάτων Τροφίμων στη Νέα Υόρκη, η οποία σχεδιάστηκε όχι από συνδικάτα αγροτών αλλά από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), έναν ιδιωτικό φορέα που εκπροσωπεί τις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι τις μεγάλες καρδιές των αγροτών. Αναγνωρίζοντας την κρίση που επέβαλε ο καπιταλισμός, η WEF λέει τώρα ότι έχει μάθει από την πολιτική δράση και θα ήθελε να προωθήσει τον «καπιταλισμό των μετόχων». Αυτό το νέο είδος καπιταλισμού, που μοιάζει με τον παλιό καπιταλισμό, έχει να κάνει με την προώθηση των εταιρειών ως «καταπιστευματοδόχους της κοινωνίας». Εμπιστεύεται τις εταιρείες την ευημερία μας και όχι τους εργαζόμενους που παράγουν την αξία στην κοινωνία μας.
Η εξέγερση των αγροτών στην Ινδία πολέμησε ενάντια στους τρεις νόμους του Μόντι, οι οποίοι τώρα θα καταργηθούν. Αλλά συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στη μεταφορά της χάραξης πολιτικής από δημοκρατικά, πολυμερή και εθνικά έργα σε εταιρείες στο όνομα «συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα» και «καταπιστευματοδόχους της κοινωνίας». Η κατάργηση των νόμων του Μόντι είναι μια νίκη. Ανύψωσε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Υπάρχουν όμως κι άλλες μάχες μπροστά.
Στους χώρους διαμαρτυρίας, οι αγρότες δημιούργησαν ολόκληρα χωριά, συμπεριλαμβανομένων κοινοτικών κουζινών και βιβλιοθηκών. Η ανάγνωση και η μουσική παράσταση ήταν τακτικές δραστηριότητες. Η επαναστατική ποίηση Παντζάμπι από προσωπικότητες όπως ο Πας (1950–1988) και ο Σαντ Ραμ Ουντάσι (1939–1986) ανέβασε τη διάθεση τους. Ο Ναβσαράν Σινγk και ο Βίκας Ράουαλ μας πρόσφεραν αυτές τις στροφές από το Σαντ Ραμ Ουντάσι για να κλείσουμε αυτό το ενημερωτικό δελτίο:
Πρέπει να λάμψετε το φως σας
στις αυλές των εργατών
που μαραίνονται όταν υπάρχει ξηρασία
και πνίγονται όταν υπάρχει πλημμύρα,
εκείνων που αντιμετωπίζουν την ερήμωση σε κάθε καταστροφή
και που βρίσκουν την απελευθέρωση μόνο στο θάνατο.Πρέπει να δείξετε τι συμβαίνει στις
αυλές των εργατών
για τους οποίους το ψωμί είναι λιγοστό,
που ζουν στο σκοτάδι,
που τους κλέβουν τον αυτοσεβασμό
και που χάνουν, με τη σοδειά τους,
όλες τις επιθυμίες τους.Γιατί καίγεσαι για να ρίξεις το φως σου μόνο στον εαυτό σου;
Γιατί μένεις μακριά από τους εργαζόμενους;
Αυτές οι στερήσεις και η καταπίεση δεν θα διαρκέσουν για πάντα.
Ήλιε, πρέπει να ρίξεις το φως σου στις
αυλές των εργατών.
guernicaeu.wordpress.com 