Πηγή: Struggle La Lucha
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ξεκίνησε τον Ιούνιο με περισσότερα στοιχεία της πολιτικής τους να διατηρούν το status quo της εποχής του Τραμπ, αυτήν τη φορά με την πολιτική μετανάστευσης/προσφυγιάς. Η Αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις στάλθηκε στη Γουατεμάλα και το Μεξικό για να μεταφέρει ένα πολύ αυθάδες μήνυμα: «Μην έρθετε στις Η.Π.Α.»
Ιδού κάποιες από τις λέξεις της που καταγράφηκαν σε βίντεο: «Θέλω να είμαι σαφής στους ανθρώπους σε αυτήν την περιοχή που σκέφτονται να κάνουν αυτό το επικίνδυνο ταξίδι στα σύνορα ΗΠΑ / Μεξικού — μην έρθετε, μην έρθετε» (κουνώντας το κεφάλι της για έμφαση).
«Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να επιβάλλουν τους νόμους μας και να προστατεύουν τα σύνορά μας. Υπάρχουν νόμιμες μέθοδοι με τις οποίες μπορεί και πρέπει να συμβεί η μετανάστευση… αλλά εμείς, ως μία από τις προτεραιότητές μας, θα αποθαρρύνουμε την παράνομη μετανάστευση, και πιστεύω ότι αν έρθετε στα σύνορά μας θα επιστρέψετε πίσω. … Έτσι, ας αποθαρρύνουμε τους φίλους, τους γείτονές μας, τα μέλη της οικογένειάς μας από το να ξεκινήσουν ένα κατά τα άλλα εξαιρετικά επικίνδυνο ταξίδι».
Όσον αφορά τον κίνδυνο, η Αντιπρόεδρος Χάρις αναφέρει: Το 2018, μετά τον πολυδιαφημισμένο θάνατο ενός παιδιού που αναζητούσε άσυλο στα σύνορα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υπό την κυβέρνηση Τραμπ δημιούργησε σκοπίμως πιο επικίνδυνες συνθήκες για τη διέλευση των συνόρων τοποθετώντας φρουρούς συνόρων σε διεθνείς γέφυρες για να επιβάλλουν διελεύσεις σε πολύ πιο επικίνδυνα και απομακρυσμένα σημεία, ανέφερε η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Έτσι, η κυβέρνηση Μπάιντεν συνεχίζει τις πολιτικές που έχουν σκοτώσει τους αιτούντες άσυλο και τα παιδιά τους — και το γνωρίζει.
Στην πραγματικότητα, η ομιλία έμοιαζε πολύ με την ομιλία του πρώην Αντιπροέδρου Mάικ Πενς σχετικά με τη μετανάστευση. Ορισμένες από τις αντιδράσεις στην ομιλία του Χάρις, ακόμη και μεταξύ ορισμένων Δημοκρατικών, ήταν επικριτικές για αυτήν την εικόνα-καθρέφτη της πολιτικής Τραμπ.
Στην πραγματικότητα, ο νόμος που χρησιμοποιεί σήμερα η κυβέρνηση Μπάιντεν αποτελεί συνέχεια του Τίτλου 42, ο οποίος χρησιμοποιηθηκε από τον Τραμπ για να αναιρέσει τη διεθνή ευθύνη των ΗΠΑ να παρέχουν άσυλο σε όσους προσπαθούν να ξεφύγουν από καταστάσεις που απειλούν τη ζωή τους.
Η αιτιολόγηση για τη συνέχιση αυτής της πολιτικής υποτίθεται ότι έχει να κάνει με ανησυχίες για την υγεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ωστόσο, η συνεχιζόμενη χρήση του Τίτλου 42 έχει επικριθεί ακόμη και από πρώην υπαλλήλους των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νόσων και των ίδιων των ιατρικών συμβούλων της κυβέρνησης.
Τα ΜΜΕ στηρίζουν την αντιμεταναστευτική πολιτική
Ωστόσο, τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης είναι πιο συμπονετικά, θέτοντας το ζήτημα ως μία από τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν η Αντιπρόεδρος Χάρις και η κυβέρνηση Μπάιντεν στην προσπάθειά τους να «βοηθήσουν» τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής των οποίων οι κάτοικοι αναζητούν ασφαλές καταφύγιο.
Όπως λέει ένα άρθρο στους New York Times στις 8 Ιουνίου: « Η κα. Χάρις ήταν επίσης ειλικρινής για την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι βασικές αιτίες που ωθούν τους μετανάστες να κάνουν το μακρύ, επικίνδυνο ταξίδι βόρεια από την Κεντρική Αμερική, παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που δαπανήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να βελτιώσουν τις προοπτικές στην περιοχή. Στη Γουατεμάλα, ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βοηθήσουν μια επιτροπή κατά της διαφθοράς.»
Το 1954, ο ανιψιός του Σίγκμουντ Φρόυντ, Έντουαρντ Μπέρνεϊς, ο οποίος έκανε χρήση της ψυχολογίας για να βοηθά τις εταιρείες, εργάστηκε για την United Fruit Company στη διαμόρφωση των απόψεων των μεγαλύτερων εφημερίδων στις ΗΠΑ σε συμφωνία με εκείνες της εταιρείας. Το έκανε αυτό προσκαλώντας δημοσιογράφους στην Κεντρική Αμερική και διοργανώνοντας εκδηλώσεις που θα τους έπειθαν για την άποψη ενός μονοπωλίου υπεύθυνου για γενοκτονία στη Γουατεμάλα και ενός πραξικοπήματος το 1911 στην Ονδούρα.
Η έλλειψη κατανόησης ή η ηθελημένη αδιαφορία του σύγχρονου δημοσιογράφου των Times για την αλήθεια, ή η απροθυμία του να χάσει τη δουλειά του, κατά τη σύνταξη αυτής της ιστορίας, δείχνει ότι το έργο του ανιψιού του Φρόιντ και οι απόψεις των εταιρειών εξακολουθούν να αποφασίζουν τι διαβάζουμε στα επίσημα μέσα ενημέρωσης.
Το γεγονός είναι ότι τα πολυεθνικά μονοπώλια των ΗΠΑ — χρησιμοποιώντας τη δύναμη του στρατού των ΗΠΑ — έκλεψαν γη, γεωργικό και ορυκτό πλούτο από τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής, θέτοντας τα θεμέλια για μελλοντική καταστολή, αποτυχημένες οικονομίες και γενοκτονία εναντίον των λαών, ειδικά των Ιθαγενών.
Παρά τις θαρραλέες προσπάθειές τους για αυτοδιάθεση, δεν ήταν σε θέση να ξεπεράσουν τα εκατομμύρια δολάρια σε επίσημη βοήθεια, στρατιωτικούς συμβούλους, στρατιωτική αεροπορική υποστήριξη ή μονόπλευρους νόμους «ελεύθερου εμπορίου» που εξαναγκάστηκαν από την Ουάσιγκτον
Στη Γουατεμάλα, η CIA, κατ’ εντολή της United Fruit Company, ξεκίνησε ένα ποιοτικό άλμα στην τρομοκρατία, την οικονομική σαμποτάζ και τις τακτικές αλλαγής του καθεστώτος το 1952. Και οι Η.Π.Α. έχουν χρησιμοποιήσει όλο ή μέρος αυτού του οικονομικού και πολεμικού οπλοστασίου μέχρι σήμερα.
United Fruit: κατάσταση εντός του κράτους
Αυτό που ονομάστηκε «Οκτωβριανή Επανάσταση» από τον λαό της Γουατεμάλας συνέβη το 1944, έναν χρόνο που βίωσε μια θαρραλέα και επιτυχημένη εξέγερση για να επιφέρει δημοκρατία και αγροτική μεταρρύθμιση.
Η οικονομία της Γουατεμάλας εξαρτιόταν από τη γεωργία και, πριν από την επανάσταση, η κυριαρχία της United Fruit Company (τώρα Chiquita Brands International) στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες των κατοίκων της Γουατεμάλας ήταν απόλυτη. Η διαδικτυακή δημοσίευση από την PBS, «Frontline World – Guatemala’s History of Violence», τοποθετεί τον ρόλο των ΗΠΑ και της εταιρείας σε κατάλληλο πλαίσιο:
«Η United Fruit Company απέκτησε τον έλεγχο του 42% της γης της Γουατεμάλας, και απαλλασσόταν από την καταβολή φόρων και εισαγωγικών δασμών. Το 77% όλων των εξαγωγών της Γουατεμάλας πήγαιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και το 65% των εισαγωγών στη χώρα προέρχονταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Η United Fruit Company ήταν, ουσιαστικά, κράτος εν κράτει Γουατεμάλας. Όχι μόνο είχε στην ιδιοκτησία της όλη την παραγωγή μπανάνας της Γουατεμάλας και μονοπωλούσε τις εξαγωγές μπανάνας, αλλά είχε στην ιδιοκτησία της και το σύστημα τηλεφωνίας και τηλεγραφίας της χώρας, και σχεδόν όλες τις σιδηροδρομικές γραμμές της.
«Η United Fruit Company είχε καλές διασυνδέσεις με την κυβέρνηση Αϊζενχάουερ. Η εταιρεία εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες και τη νομική εταιρεία του στη Νέα Υόρκη, Sullivan and Cromwell. Ο Άλεν Ντάλες, διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) και αδελφός του John Φόστερ Ντάλες, είχε υπηρετήσει στο διοικητικό συμβούλιο της UFC και είχε μετοχές της εταιρείας. Ο Εντ Γουάιτμαν, κορυφαίος αξιωματούχος δημοσίων σχέσεων της εταιρείας, ήταν ο σύζυγος της Ανν Γουάιτμαν, ιδιωτικής γραμματείας του προέδρου Αϊζενχάουερ».
Γι’ αυτό και ο λαός της Γουατεμάλας ξεσηκώθηκε το 1944. Οι ενέργειές του είχαν ως αποτέλεσα την πρώτη δημοκρατική ψηφοφορία στην ιστορία της χώρας, με την εκλογή του δρ. Χουάν Χοσέ Αρέβαλο. Υιοθετήθηκε ένα σύνταγμα που θυμίζει το σύνταγμα των ΗΠΑ και πάνω από 6.000 σχολεία και εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης επέτρεψαν τώρα περαιτέρω ελευθερία στους ανθρώπους, παρέχοντας ένα μεγάλο άλμα στην εκπαίδευση και τις ιατρικές ανάγκες.
Στη συνέχεια, το 1951, ο Χακόμπο Άρμπενθ συνέχισε τη βούληση του λαού της Γουατεμάλας να επεκτείνει τις πολιτικές ελευθερίες, επιτρέποντας στους κομμουνιστές στη Γουατεμάλα να συμμετάσχουν στην πολιτική και να αναδιανείμουν επιτυχώς μεγάλο μέρος της γης στους ακτήμονες γεωργούς που αποτελούσαν το 90% του πληθυσμού. Μέχρι το 1952, ο Άρμπενθ διέθεσε 225.000 στρέμματα σε εργάτες και αγρότες της υπαίθρου.
Ως αποτέλεσμα των ποιοτικών αλλαγών στην καταπολέμηση της ανισότητας και της μείωσης της φτώχειας, η οποία μείωσε επίσης τη δύναμη της United Fruit Company, η CIA άρχισε να στρατολογεί για την προγραμματισμένη ανατροπή της κυβέρνησης Άρμπενθ, μόλις δύο χρόνια μετά την εκλογή του, με αυτό που αποκαλούσαν Επιχείρηση PBSUCCESS. Η επιχείρηση αυτή περιελάμβανε τη χρήση πιλότων των των ΗΠΑ για να βομβαρδίσουν στρατηγικές θέσεις στη Γουατεμάλα.
Το 1954, ο Πρόεδρος Άρμπενθ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα, και με τον εκτοπισμό του σταμάτησε η οικονομική και κοινωνική πρόοδος που είχε επιτευχθεί για τον λαό της Γουατεμάλας.
Με έναν εγκεκριμένο από τη CIA διάδοχο, ξεκίνησε η μαζική αιματοχυσία και ο τρόμος, με αποτέλεσμα τη γενοκτονία και τη διαφθορά, και τις υποδομές για το εμπόριο ναρκωτικών και την εμπορία ανθρώπων που εξυπηρετούν τις ΗΠΑ, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Ρόλος των ΗΠΑ στην τρομοκρατία και τη γενοκτονία
Αυτή η συνεχιζόμενη συμπαιγνία της κυβέρνησης των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1990, όσον αφορά την τρομοκρατία και τη γενοκτονία, ιδιαίτερα κατά του αυτόχθονου πληθυσμού των Μάγια, αποκαλύφθηκε σε ένα άρθρο της Washington Post το 1999, που ανέφερε τα τότε πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των ΗΠΑ.
Αυτά τα έγγραφα δείχνουν στενή συνεργασία και κάλυψη της κυβέρνησης της Γουατεμάλας και των παραστρατιωτικών δυνάμεων που χρησιμοποίησαν βασανιστήρια, απαγωγές και γενοκτονία εναντίον των αυτοχθόνων πληθυσμών, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων και του θανάτου παιδιών – όλα αυτά με σκοπό τη διατήρηση δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που θα βοηθήσουν την προστασία των πολυεθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ από τη κυβέρνηση της Γουατεμάλας στο να εξαφανίσει εκείνους που θα αγωνιστούν για τα κοινωνικα συμφέροντα.
Τα έγγραφα ελήφθησαν από το Εθνικό Αρχείο Ασφαλείας, μια ιδιωτική μη κερδοσκοπική ομάδα στην Ουάσιγκτον, και χρησιμοποιήθηκαν από την Επιτροπή Ιστορικής Αποσαφήνισης για να διερευνηθούν οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ήταν μέρος της ειρηνευτικής συμφωνίας υπό τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών, η οποία τερμάτισε τον Εμφύλιο Πόλεμο στη Γουατεμάλα το 1996.
«Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο», δήλωσε η Κέιτ Ντόιλ, διευθύντρια του προγράμματος της Γουατεμάλας στα αρχεία, εκφράζοντας έκπληξη για «την περιγραφή της οικειότητάς μας με τις δυνάμεις ασφαλείας της Γουατεμάλας.»
Σήμερα, το ποσοστό ανισότητας στη διανομή γης, τη φτώχεια και τη βία στη Γουατεμάλα βρίσκεται στην κορυφή της Κεντρικής Αμερικής και σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
Μιλώντας για τη συνέχιση της πολιτικής του Τραμπ από την κυβέρνηση Μπάιντεν, ο Λι Χέλερντ, δικηγόρος της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών, που μηνύει τη κυβέρνηση για την πρακτική της να απομακρύνει μετανάστες, έθεσε το ερώτημα στους New York Times: «Γιατί αυτή η κυβέρνηση λέει στους αιτούντες άσυλο να μείνουν στο σπίτι, όταν έχουμε ηθικό και νομικό καθήκον να δώσουμε σε όσους κινδυνεύουν την ευκαιρία να αναζητήσουν καταφύγιο;»
Το γεγονός είναι ότι δεν θα τηρήσουν την ηθική ή νομική τους υποχρέωση αν δεν υποχρεωθούν να το κάνουν. Εδώ είναι που μπαίνει το κίνημα μας.
Η κρίση της οικογένειάς μας στην Κεντρική Αμερική είναι μια αντανάκλαση της οικονομικής και στρατιωτικής βίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο που καθιστά απαραίτητη την οικοδόμηση ενός ισχυρότερου, πιο ενωμένου κινήματος αλληλεγγύης μεταξύ μεταναστών και μεταναστών εργατών.
Και θα πρέπει να το γνωρίζουμε καλύτερα από το να πιστεύουμε ότι οι δημιουργοί των βασικών αιτιών της κρίσης στην Κεντρική Αμερική προσπαθούν πραγματικά να βρουν μια λύση. Οι New York Times και άλλα εταιρικά ΜΜΕ, των οποίων η υποστήριξη ζωής βασίζεται στα οικονομικά και βιομηχανικά μονοπώλια, δεν μπορούν να πουν όλη την ιστορία, αφού θα συνεχίσουν να πέφτουν πάνω στον ανηψιό του Φρόιντ.
guernicaeu.wordpress.com 