Των Zhao Yusha και Chen Qingqing από το Πεκίνο, Yang Cheng από την Wuhan για το Global Times
Για τους περισσότερους κατοίκους της Wuhan, η ανάμνηση του COVID-19, της πανδημίας που σάρωσε τις ζωές σε όλο τον κόσμο, ξεκίνησε στις 23 Ιανουαρίου 2020, την ημέρα που η κυβέρνηση του Wuhan ανακοίνωσε να σφραγίσει την πόλη των 11 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η απόφαση η οποία δεν έχει παράλληλο στη σύγχρονη κοινωνία, προκάλεσε αρχικά προβληματισμό σε πολλούς ντόπιους, οι οποίοι σύντομα μετατράπηκαν σε αυστηρούς υποστηρικτές της αυστηρής διαχείρισης, αφού είδαν την πόλη να επιστρέφει γρήγορα από την κρίση του COVID-19, ενώ μια σειρά δυτικές χώρες έσερναν τα πόδια τους στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Τώρα, τα μέτρα αποκλεισμού της Wuhan έχουν γίνει ένα διαρκές εργαλείο για να εξουδετερωθεί ο κορονοϊός παγκοσμίως. Η Κίνα, η οποία ανέκαμψε ταχύτερα και ισχυρότερα από την πανδημία, έχει τελειοποιήσει τέτοιες μεθόδους διαχείρισης σε έναν «ακριβή τρόπο πρόληψης των ιών», όπου μικρές εστίες περιορίστηκαν μία προς μία, με την οικονομική ανάκαμψη να έχει επηρεαστεί ελάχιστα. Αλλά χώρες όπως οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν περάσει αρκετούς γύρους lockdown, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μια επίθεση του COVID-19, και οι καθημερινοί θάνατοι χιλιάδων σχεδόν έγιναν ένα νέο φυσιολογικό φαινόμενο εκεί.
Ένα χρόνο μετά, τι εντύπωση έχει απομείνει από το σπάνιο κλείσιμο στους ανθρώπους του Wuhan, και ποιο είναι το μήνυμά τους για τις χώρες που γελοιοποίησαν την επιλογή τους;
Ο παράδρομος
Η Lily Wu της Wuhan πήγε στον κινηματογράφο την Παρασκευή για να παρακολουθήσει την ταινία Ημέρες και νύχτες στο Wuhan. «Ξέρω ότι είναι λυπηρό, ξέρω ότι θα κλάψω όταν παρακολουθήσω αυτή την ταινία. Αλλά θέλω πραγματικά να ρίξω άλλη μια ματιά στην Wuhan τότε.»
Η ταινία παρουσιάζει τις ζωές των απλών ανθρώπων, από τους ασθενείς και το ιατρικό προσωπικό μέχρι τους εθελοντές και τους εργαζόμενους στις κοινωνικές υπηρεσίες, όταν ο κορονοϊός έσπειρε όλεθρο στην κεντρική κινεζική πόλη. Η ταινία κυκλοφόρησε την Παρασκευή, μια ημέρα πριν την επέτειο ενός έτους από το κλείδωμα του COVID-19 στη Wuhan.
«Το να βλέπεις την ταινία είναι σαν να ξήνεις την πληγή που χρειάστηκε ένα χρόνο για να επουλωθεί. Το συναίσθημα ζόφου ήταν άφθονο στον κινηματογράφο, όπου σχεδόν όλο το κοινό σκούπιζε τα δάκρυα του», ανέφερε η Wu.
Είπε ότι 11 εκατομμύρια άνθρωποι από τη Wuhan έχουν 11 εκατομμύρια διαφορετικές μνήμες από την πανδημία που ρήμαξε την πόλη στις αρχές του 2020. Ωστόσο, η ημερομηνία της 23ης Ιανουαρίου παραμένει σημείο αναφοράς της συλλογικής μνήμης του λαού του Wuhan για το COVID-19, καθώς είναι η ημέρα που η γεμάτη πόλη κατέρρευσε και σταμάτησε για 76 ημέρες, και κάλεσε το λαό της να ξεκινήσει τον επίπονο αγώνα ενάντια στο άγνωστο τέρας.
Όταν άλλοι έκαναν ουρά για να βγουν από τη Wuhan λίγο πριν από τις 23 Ιανουαρίου του περασμένου έτους, ο Gao Gao (ψευδώνυμο), νοσοκόμος που εργάζεται σε ένα τοπικό νοσοκομείο, έμπαινε μέσα.
Αφότου έλαβε το μήνυμα από το τμήμα υγείας της Wuhan, που ειδοποιούσε όλους τους γιατρούς για την έλλειψη προσωπικού και υλικών στα νοσοκομεία του Wuhan, ο Gao έφυγε κρυφά από το σπίτι των γονιών του στη γειτονική Ezhou και οδήγησε μόνος του στο επίκεντρο της πανδημίας.
«Ο δρόμος για τη Wuhan ήταν άδειος. Και οι άνθρωποι από κάθε σημείο ελέγχου που πέρασα μου είπαν «Να προσέχεις» μόλις ήξεραν ότι θα πήγαινα στη Wuhan. Η καρδιά μου βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά όταν τους άκουσα να το λένε».
Ο Gao βρήκε την αποκλεισμένη Wuhan να μοιάζει με άτομο σε κώμα. Μόνο τα νοσοκομεία ήταν «ασυνήθιστα ενεργά». Αφιέρωσε αμέσως τον εαυτό του στη δουλειά μετά την άφιξη. Ο πρώτος ασθενής τον οποίο περιέθαλψε ήταν ένας 83χρονος, ο οποίος μόλις βγήκε από την ΜΕΘ αφού εξετάστηκε αρνητικά για τον ιό. Χρειάστηκαν δύο ώρες για να αλλάξει πάνες για τους ηλικιωμένους ασθενείς ο Gao, ο οποίος συνήθως εργάζεται σε διοικητικό γραφείο. «Τα ρούχα μου ήταν γεμάτα ιδρώτα αν και χειμώνας»,
Μετά την εργασία της πρώτης ημέρας, ο Gao ανακάλυψε ότι έλαβε περισσότερες από 30 αναπάντητες κλήσεις από τους γονείς της. Αντιμετώπισε πίεση από αυτούς, μόλις έμαθαν ότι επέστρεψε στην Wuhan όταν απάντησε στο κάλεσμά τους. «Ήταν θυμωμένοι και ανήσυχοι. Έκλαιγαν, το ίδιο κι εγώ.»
Στο τέλος, οι γονείς του Gao ηρεμισαν και του είπαν «Πρόσεχε».
Τώρα που έχει περάσει ένας χρόνος, ο Gao είπε ότι είναι ακόμα δύσκολο γι’ αυτον να παρακολουθήσει ταινίες που επαναλαμβάνουν τις ιστορίες του αποκλεισμού της Wuhan. «Η ουλή είναι ακόμα εδώ. Το να φοράς μάσκες, να πλένεις χέρια και να κάνεις τεστ θερμοκρασίας είναι πλέον η ίδια συνήθεια με το να βγάζεις το τηλέφωνό σου στη Wuhan. Ακόμα και βήχας στο μετρό θα τρομάξει τους ανθρώπους γύρω σου. Πληγωθήκαμε άσχημα. έτσι, γνωρίζουμε καλύτερα πώς να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας», δήλωσε ο Gao.
‘Wuhan Jiayou’
Αν και η ανακοίνωση της Wuhan να αποκλείσει ολόκληρη την πόλη σόκαρε ολόκληρο τον κόσμο σαν αστραπή σε έναν καθαρό ουρανό, ο ντόπιος Chen δεν το πήρε σοβαρά όταν το άκουσε για πρώτη φορά. «Δεν έχω βιώσει ποτέ αποκλεισμό. Δεν ήξερα καν πώς λειτουργεί. Πώς θα βάλετε μια πόλη 11 εκατομμυρίων σε καραντίνα;»
Οι ερωτήσεις του απαντήθηκαν αμέσως όταν του είπαν να μην βγει από το σπίτι του. Αργότερα, ο ίδιος ο Chen κόλλησε επίσης τον κορονοϊό στις αρχές Φεβρουαρίου, αλλά παραιτήθηκε από την ευκαιρία να εισαχθεί στο νοσοκομείο για έναν ηλικιωμένο άνδρα, η κατάσταση του οποίου ήταν χειρότερη, και επέλεξε να μείνει σε ξενοδοχείο καραντίνας.
Η απόφαση να σφραγιστεί η Wuhan προκάλεσε σύγχυση στον Chen από την αρχή. Αλλά μετά άλλαξε γνώμη όταν είδε πώς οι δυτικές χώρες, ειδικά οι ευρωπαϊκές χώρες και οι ΗΠΑ, κακομεταχειρίστηκαν την πανδημία, «καθιστώντας τον καθημερινό θάνατο από την πανδημία μια νέα κανονικότητα».
«Γνωρίζω ότι πολλές δυτικές χώρες προσπάθησαν να αντιγράψουν τη μέθοδο αποκλεισμού της Wuhan. Αλλά συγκράτησαν τους φορέις του ιού από το να τον περιφέρουν; Είχαν οι κυβερνήσεις τους τόσο αποτελεσματική επιβολή όσο εμείς;» αναρωτήθηκε ο Chen.
Ο Chen είπε ότι η δύναμη και η ενότητα του λαού της Wuhan μετέφερε την πόλη από το «μάτι της καταιγίδας» τώρα την «ασφαλέστερη πόλη στη γη.» «Αυτές οι δυτικές χώρες δεν έχουν το δικαίωμα να χλευάσουν την Wuhan, με ένω εκείνες σημειώνουν καθημερινά ρεκόρ. Ποια είναι αυτά τα «ανθρώπινα δικαιώματα» για τα οποία μιλάνε πάντα; Η διατήρηση των ανθρώπων στη ζωή είναι το πιο σημαντικό ανθρωπινο δικαιωμα», δήλωσε ο Chen.
Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού, η Wuhan δεν πολεμούσε μόνη. Περισσότεροι από 40.000 γιατροί εστάλησαν για να βοηθήσουν τη Wuhan, και ολόκληρη την επαρχία Χουμπέι, από την έναρξη του ξεσπάσματος. Επίσης, υλικά και συμπληρώματα ζωής στέλνονταν στην κεντρική κινεζική πόλη από όλη την Κίνα, ακόμα και από τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Chen Xingxu, ιδρυτής μιας ομάδας εθελοντών με έδρα τη Wuhan, που επικεντρώνεται στην παροχή βοήθειας για τους ασθενείς με κορονοϊο στην πόλη, είπε στους Global Times ότι κάποτε συνόδευε τον Yan Yiwei, ένα νεογέννητο 1 μηνός που είχε μολυνθεί από τον ιό, στην Nanjing για θεραπεία στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν η Wuhan βρισκόταν ακόμη υπό αυστηρό κλείδωμα.
Ο Chen είπε ότι πέρασαν από ένα σημείο ελέγχου στην κοντινή επαρχία Anhui. Οι επιθεωρητές, οι οποίοι μιλούσαν και κάπνιζαν χαλαρά στο δρόμο, ξαφνικά αναστατώθηκαν όταν πλησίασε το αυτοκίνητο του Chen, με πινακίδα κυκλοφορίας Wuhan.
Οι επιθεωρητές φώναζαν στο Chen από απόσταση, «Κράτα το παράθυρό σου μισάνοιχτο!» όταν κατέβασε το παράθυρο του αυτοκινήτου και προσπάθησε να εξηγήσει την κατάσταση. Αφού άκουσαν την εξήγηση του Chen, οι επιθεωρητές άφησαν το αυτοκίνητο να περάσει. «Τους άκουσα να φωνάζουν ‘Wuhan Jiayou [συνεχιστε να μαλώνετε, Wuhan]’ πίσω μου όταν έφυγα,» είπε ο Chen.
Είπε ότι οι άνθρωποι της Wuhan ήταν επιθετικοί και εύκολα ευερέθιστοι. «Χρειάστηκε μια επιδημία και ένα κλείδωμα για να αποκαλυφθεί αυτή η ανθεκτικότητα, η ενότητα και η ποιότητα που δεν παραδίδεται ποτέ, η οποία έχει βρίσκεται βαθιά στις καρδιές του κινεζικού λαού. Υπήρχαν άνθρωποι που ήταν δυσαρεστημένοι με τον αποκλεισμό στα πρώτα στάδια. Όταν όμως λειτούργησαν τα αυστηρά μέτρα, όταν οι Δυτικές χώρες μια προς μια δεν κατάφεραν να περιορίσουν τον ιό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι της Wuhan έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές των αυστηρών μέτρων», δήλωσε ο Chen.
guernicaeu.wordpress.com 