Τρεις μείζονες απειλές για τη ζωή στη Γη, τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε το 2021: Ένα σημείωμα από τους Noam Chomsky και Vijay Prashad

Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Vijay Prashad, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών*

Το πρώτο ενημερωτικό δελτίο της νέας χρονιάς γράφεται σε συνεργασία με τον φίλο μας, τον μεγάλο γλωσσολόγο και προφητικό Noam Chomsky. Αυτό που ακολουθεί είναι μια δήλωση του Noam και εμού.

Μεγάλα μέρη του κόσμου -εκτός της Κίνας και μερικές άλλες χώρες- αντιμετωπίζουν έναν ιό που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ο οποίος δεν έχει σταματήσει λόγω εγκληματικής ανικανότητας των κυβερνήσεων. Το γεγονός ότι αυτές οι κυβερνήσεις στις πλούσιες χώρες παραβλέπουν κυνικά τα βασικά επιστημονικά πρωτόκολλα που ανακοινώνονται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και από επιστημονικές οργανώσεις αποκαλύπτει την κακόβουλη πρακτική τους. Οτιδήποτε λιγότερο από την εστίαση της προσοχής στη διαχείριση του ιού με τεστ, ανίχνευση επαφών και απομόνωση – και αν αυτό δεν επαρκεί, την επιβολή προσωρινού αποκλεισμού – είναι ανόητο. Είναι εξίσου λυπηρό το γεγονός ότι αυτές οι πλουσιότερες χώρες ακολούθησαν μια πολιτική «εθνικισμού των εμβολίων» συσσωρεύοντας υποψηφίους για τα εμβόλια παρά μια πολιτική για τη δημιουργία ενός «εμβολίου για την ανθρωπότητα». Για το καλό της ανθρωπότητας, θα ήταν συνετό να αναστείλουμε τους κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και να αναπτύξουμε μια διαδικασία για τη δημιουργία καθολικών εμβολίων για όλους τους ανθρώπους.

Yoshiko Michitsuji (Ιαπωνία), έτρεξα προς το σπίτι μου μέσα από μια θάλασσα από φλόγες, 1974 (ευγενική προσφορά του Μουσείου Ειρήνης της Χιροσίμα).

Αν και η πανδημία είναι το κύριο θέμα στο μυαλό όλων μας, υπάρχουν και άλλα σημαντικά ζητήματα απειλούν τη μακροζωία του είδους μας και του πλανήτη μας. Αυτά περιλαμβάνουν:

Πυρηνική καταστροφή. Τον Ιανουάριο του 2020, το Δελτίο Ατομικών Επιστημόνων όρισε το ρολόι της Πέμπτης 2020 σε 100 δευτερόλεπτα μέχρι την καταστροφή, πολύ κοντά για να επαναπαυτούμε. Το ρολόι, το οποίο δημιουργήθηκε δυο χρόνια μετά την ανάπτυξη των πρώτων ατομικών όπλων το 1945, αξιολογείται ετησίως από το Ενημερωτικό Δελτίο Συμβούλιο Επιστημών και Ασφάλειας, σε διαβούλευση με το Συμβούλιο Ασφάλειας, οι οποίοι αποφασίζουν εάν θα μετακινήσουν τους δείκτες του ή θα τους διατηρήσουν στη θέση τους. Όταν θα ρυθμίσουν το ρολόι ξανά, μπορεί κάλλιστα να είναι πιο κοντά στην εξολόθρευση του ανθρώπινου είδους. Ήδη οι περιορισμένες συνθήκες ελέγχου των εξοπλισμών τελούν υπό κατάρρευση, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις βρίσκονται κοντά στα 13.500 πυρηνικά όπλα (περισσότερο από το 90% των οποίων κατέχουν μόνο η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες). Η απόδοση αυτών των όπλων θα μπορούσε εύκολα να κάνει αυτόν τον πλανήτη ακόμα πιο ακατοίκητο. Το ναυτικό των ΗΠΑ έχει ήδη αναπτύξει τακτικές -χαμηλής απόδοσης πυρηνικές κεφαλές W76-2. Οι άμεσες κινήσεις προς τον πυρηνικό αφοπλισμό πρέπει να τεθούν στην παγκόσμια ημερήσια διάταξη. Η Ημέρα της Χιροσίμα, η οποία εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου, πρέπει να γίνει μια πιο ισχυρή ημέρα περισυλλογής και διαμαρτυρίας.

Aline Amaru (Ταϊτή), Οικογένεια Pomare, 1991.

Κλιματική καταστροφή. Ένα επιστημονικό έγγραφο που δημοσιεύτηκε το 2018 έφερε έναν εκπληκτικό τίτλο: «Οι περισσότερες κοραλλιογενείς νησοι θα είναι ακατοίκητες έως τα μέσα του 21ου αιώνα λόγω της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, η οποία επιδεινώνει τις πλημμύρες από τα κύμματα». Οι συγγραφείς ανακάλυψαν ότι οι κοραλλιογενείς νησοι από τις Σεϋχέλλες μέχρι τα Νησιά Μάρσαλ ενδέχεται να εξαφανιστούν. Μια έκθεση του ΟΗΕ του 2019 εκτίμησε ότι ένα εκατομμύριο είδη ζώων και φυτών απειλούνται με εξαφάνιση. Προσθέστε σε αυτό και τις καταστροφικές πυρκαγιές και τη σοβαρή λεύκανση των κοραλλιογενών υφάλων και είναι σαφές ότι δεν χρειάζεται πλέον να επιμένουμε σε κλισέ καθιστάμενοι καναρίνια στο ανθρακωρυχείο της κλιματικής καταστροφής. Ο κίνδυνος δεν είναι στο μέλλον, αλλά στο παρόν. Είναι απαραίτητο οι μεγάλες δυνάμεις – που απέτυχαν να αντικαταστήσουν τα ορυκτά καύσιμα – να δεσμευτούν στην προσέγγιση των «κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών» της Διακήρυξης του Ρίο του 1992 για το περιβάλλον και την ανάπτυξη. Λέγεται ότι χώρες όπως η Τζαμάικα και η Μογγολία ανανέωσαν τα σχέδιά τους για το κλίμα στα Ηνωμένα Έθνη πριν από το τέλος του 2020, όπως ορίζεται από τη Συμφωνία του Παρισιού, παρόλο που αυτές οι χώρες παράγουν ένα μικρό μέρος των παγκόσμιων εκπομπών άνθρακα. Τα κονδύλια που δεσμεύθηκαν για τις αναπτυσσόμενες χώρες για τη συμμετοχή τους στη διαδικασία έχουν ουσιαστικά αποδυναμωθεί, ενώ το εξωτερικό χρέος τους έχει διογκωθεί. Αυτό δείχνει έλλειψη βασικής σοβαρότητας από την «διεθνή κοινότητα».

Karim Saifou (Ιράκ), Βαγδάτη την επομένη του 2003.

Νεοφιλελεύθερη καταστροφή του Κοινωνικού Συμβολαίου. Οι χώρες της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έχουν εκμηδενίσει τις δημόσιες υπηρεσίες τους, καθώς το κράτος έχει παραδοθεί στους κερδοσκόπους και η κοινωνία των πολιτών έχει αντικατασταθεί από ιδιωτικά ιδρύματα. Αυτό σημαίνει ότι οι δρόμοι για κοινωνική μεταμόρφωση σε αυτά τα μέρη του κόσμου έχουν παρεμποδιστεί υπερβολικά. Η τρομερή κοινωνική ανισότητα είναι το αποτέλεσμα της σχετικής πολιτικής αδυναμίας της εργατικής τάξης. Αυτή η αδυναμία επιτρέπει στους δισεκατομμυριούχους να καθορίζουν πολιτικές που προκαλούν αύξηση των ποσοστών πείνας. Οι χώρες δεν θα πρέπει να κρίνονται από τις λέξεις που γράφονται στα συντάγματά τους, αλλά από τους ετήσιους προϋπολογισμούς τους. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, δαπανούν σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια (εάν προσθέσετε τον εκτιμώμενο προϋπολογισμό των μυστικών υπηρεσιών) στη πολεμική μηχανή τους, ενώ δαπανούν ένα μικρό ποσοστό για τα δημόσια αγαθά(όπως για την υγειονομική περίθαλψη, που είναι προφανές κατά τη διάρκεια της πανδημίας). Οι εξωτερικές πολιτικές των δυτικών χωρών φαίνεται να λιπαίνονται καλά από τις συμφωνίες όπλων: τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μαρόκο συμφώνησαν να αναγνωρίσουν το Ισραήλ υπό τον όρο ότι θα αγοράσουν όπλα κατασκευασμένα από τις ΗΠΑ αξίας 23 δις δολαρίων και 1 δις δολαρίων αντίστοιχα. Τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, των Σαχράουι και του λαού της Υεμένης δεν προσμετρήθηκαν σε αυτές τις συμφωνίες. Η χρήση παράνομων κυρώσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τριάντα χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Κούβας, του Ιράν και της Βενεζουέλας, έχει γίνει φυσιολογικό κομμάτι της ζωής, ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης δημόσιας υγείας που αντιμετωπίζει ο κόσμος λόγω της πανδημίας του COVID-19. Αποτελεί αποτυχία του πολιτικού συστήματος όταν οι πληθυσμοί του καπιταλιστικού μπλοκ δεν είναι σε θέση να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις τους, οι οποίες είναι δημοκρατικές μόνο κατ’ όνομα, να υιοθετήσουν μια παγκόσμια προοπτική σχετικά με αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τα αυξανόμενα ποσοστά πείνας αποκαλύπτουν ότι ο αγώνας για επιβίωση είναι ο ορίζοντας για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Όλα αυτά ενώ η Κίνα είναι σε θέση να εξαλείψει την απόλυτη φτώχεια και να εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό την πείνα.

Ο πυρηνικός αφανισμός και η εξαφάνιση από την κλιματική καταστροφή αποτελούν δύο απειλές για τον πλανήτη. Εν τω μεταξύ, για τα θύματα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, τα βραχυπρόθεσμα προβλήματα διατήρησης της απλής ύπαρξής τους εκτοπίζουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τη μοίρα των παιδιών και των εγγονιών μας.

Τα παγκόσμια προβλήματα αυτής της κλίμακας απαιτούν παγκόσμια συνεργασία. Υπό την πίεση των κρατών του Τρίτου Κόσμου κατά τη δεκαετία του 1960, οι μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν στη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (1968), αν και απέρριψαν τη βαθιά σημαντική Δήλωση για τη δημιουργία μιας νέας διεθνούς οικονομικής τάξης (1974). Η ισορροπία δυνάμεων για την προώθηση μιας τέτοιας ταξικής ατζέντας στη διεθνή σκηνή δεν υπάρχει πλέον. Οι πολιτικές δυναμικές στις χώρες της Δύσης, ιδιαίτερα, αλλά και στις μεγαλύτερες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου (όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και η Νότια Αφρική), είναι απαραίτητες για να αλλάξουν τον χαρακτήρα των κυβερνήσεων. Ένας ισχυρός διεθνισμός είναι απαραίτητος για να δοθεί επαρκής και άμεση προσοχή στους κινδύνους της εξαφάνισης: εξαφάνιση από τον πυρηνικό πόλεμο, από την κλιματική καταστροφή και από την κοινωνική κατάρρευση. Τα καθήκοντα που έπονται είναι προκλητικά και δεν μπορούν να αναβληθούν.

Xiang Wang (Κίνα), Διεθνισμός, 2020

Αυτό το σημείωμα από τον Noam Chomsky και εμένα αποτελεί έκκληση για ενοποίηση και αγώνα κατά των δυνάμεων του χρήματος, του στρατού και του υποκριτικού ηθικισμού. Φέτος, στην Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτούς τους κινδύνους, με ιδιαίτερη έμφαση στην απειλή του πολέμου. Μετά την επίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών με ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, η Shinoe Shõda άρχισε να γράφει ποίηση τάνκα για να μην ξεχάσει ποτέ την επίθεση. Από τότε που η Αμερικανική Κατοχή λογόκρινa έργα όπως τα δικά της, 150 αντίγραφα του βιβλίου δακτυλογραφήθηκαν από υπάλληλο στη φυλακή της Χιροσίμα, τα οποία στη συνέχεια παραδόθηκαν στους επιζώντες της έκρηξης. Ανάμεσα σε αυτά τα ποιήματα είναι και αυτό το μικρό λαμπρό κομμάτι:

Έκτοτε
τόσα πολλά μικρά κρανία
συγκεντρώνονται εδώ,
αυτά τα μεγάλα οστά
πρέπει να είναι του δασκάλου.

Το ανθρώπινο πνεύμα επαναστατεί ενάντια στην εξαφάνιση. Πρέπει τώρα να επαναστατήσει όχι μόνο για τη διατήρηση της ζωής, αλλά και για τη βελτίωση της ζωής. Τόσο της ανθρώπινης ζωής όσο και της ζωής του πλανήτη μας.

*Σημείωμα μετάφρασης: Οι ανθρακωρύχοι συνήθιζαν να μεταφέρουν τα κανάρια στα ανθρακωρυχεία μαζί τους. Τα κανάρια είναι πιο ευαίσθητα στα επικίνδυνα αέρια από ό,τι οι άνθρωποι. … Η χρήση της φράσης «καναρίνι στο ανθρακωρυχείο» χρησιμοποιείται επειδή ο άνθρακας είναι ορυκτό καύσιμο, το οποίο, όταν καίγεται, παράγει αέρια θερμοκηπίου που μπορούν να συμβάλουν στην υπερθέρμανση της Γης

Φωτογραφία: Xiang Wang (Κίνα), Εξάλειψη, 2020

*Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη ήταν ένα συνέδριο επαναστατικών κινημάτων από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1966 στην Κούβα. Η διάσκεψη προέκυψε από τα κράτη που εξήλθαν από το αντιαποικιακό κίνημα και δημιούργησαν το Κίνημα των Αδεσμεύτων(NAM), αλλά και κινήματα με ημιτελείς αντιαποικιοκρατικούς πολέμους εθνικής απελευθέρωσης, τα οποίa είχαν πιο ριζοσπαστικό πρόταγμα και τα οποία είχαν συγκεντρωθεί το 1957 στον Αφρικανο-ασιατικό Λαϊκό Οργανισμό Αλληλεγγύης (AAPSO).

Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη έθεσε στόχους, την ειρήνη και το σοσιαλισμό, όπως και να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που θα οδηγούσαν σε αυτόν τον στόχο.

Η Τριηπειρωτική: Το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, αποτελεί συνέχεια της κληρονομιάς της Τριηπειρωτικής Διάσκεψης.

Στο πλαίσιο της προσπάθειας διεθνιστικής επαφής με τα αντιιμπεριαλιστικά επαναστατικά κινήματα του κόσμου, η GuernicaEu ανακοίνωσε στις 3 Απριλίου 2020 την συνεργασία με την Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, για την μετάφραση στα ελληνικά των κειμένων της.

Σχολιάστε