Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Βιτζάι Πρασάντ, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών.
Φόντο: Μρινμπόι Ντεμπράντα (Τριπούρα, Ινδία), Μια φορά στην ζούγκλα, 2015
Την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου, κομματικοί υπάλληλοι του κόμματος Bharatiya Janata (BJP), το κυβερνών πολιτικό κόμμα της Ινδίας, επιτέθηκαν σε τρία κτίρια στην περιοχή Μελαρμάθ της Αγκαρτάλα (Τρίπουρα). Αυτές οι επιθέσεις είχαν ως στόχο τα γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό), την κομμουνιστική εφημερίδα Daily Deshar Katha και δύο ιδιωτικούς οίκους μέσων ενημέρωσης Pratibadi Kalam και PN-24. Η βία έλαβε χώρα μέρα μεσημέρι, καθώς η αστυνομία στάθηκε και παρακολουθούσε. Σε όλη την Τρίπουρα, άλλα 54 γραφεία των κομμουνιστών δέχθηκαν επίθεση.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Mαρξιστικό) – και τα μέσα ενημέρωσης ήταν επικριτικά προς την πολιτειακή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του BJP. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Mαρξιστικό) και άλλες οργανώσεις βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για μια σειρά πολιτικών. Αυτές οι διαμαρτυρίες έχουν λάβει σημαντική υποστήριξη από τον πληθυσμό. Ο Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Mαρξιστικό) ήταν βασικό στοιχείο του Μετώπου της Αριστεράς, το οποίο κυβερνούσε την πολιτεία από το 1978 έως το 1988 και από το 1993 έως το 2018.
Μόλις λίγες ημέρες πριν από τις επιθέσεις, ο πρώην επικεφαλής υπουργός Μανίκ Σαρκάρ, ο οποίος είναι ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό), επρόκειτο να μιλήσει στην εκλογική του περιφέρεια στην Ντανπούρ (Σεχαγιάλα). Οι άνθρωποι του BJP προσπάθησαν να αποτρέψουν την είσοδο του αυτοκινήτου του Σαρκάρ στη Ντανπούρ. Ο Σαρκάρ , με ένα κλιμάκιο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό) δίπλα του, περπάτησε έξι χιλιόμετρα μέσα από δύο οδοφράγματα του BJP. Η δημόσια συνάντηση του Σαρκάρ είναι μέρος της ευρύτερης κομμουνιστικής εκστρατείας εναντίον του BJP.
Από το 2018, οι επιθέσεις στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Mαρξιστικό) έχουν γίνει ρουτίνα. Οι κομμουνιστές στην Τρίπουρα αναφέρουν ότι, μεταξύ Μαρτίου 2018 και Σεπτεμβρίου 2020, 139 κομματικά γραφεία έχουν πυρποληθεί, 346 κομματικά γραφεία έχουν βανδαλιστεί, 200 γραφεία μαζικών οργανώσεων έχουν βανδαλιστεί, 190 σπίτια του αξιωματούχων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό) καταστράφηκαν, 2,88 71 σπίτια εργαζομένων του κόμματος έχουν δεχθεί επίθεση, 2.656 εργαζόμενοι του κόμματος έχουν δεχθεί σωματική επίθεση, και 18 ηγέτες και στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό) έχουν σκοτωθεί.
Ευαίσθητα άτομα και οργανώσεις από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Συνέλευσης Λαών, καταδίκασαν τις επιθέσεις στην Αριστερά της Ινδίας.
Αυτό που συνέβη στην Τριπούρα, μια πολιτεία στα βορειοανατολικά της Ινδίας με σχεδόν 3,6 εκατομμύρια ανθρώπους, έχει γίνει μια φυσιολογική όψη της δημοκρατίας στην εποχή μας. Η πολιτική βία της δεξιάς εναντίον εκείνων που επιδιώκουν να ενισχύσουν την φωνή του λαού είναι πλέον ρουτίνα.
Μόλις λίγες εβδομάδες πριν από αυτή την επίθεση στην Τριπούρα, μια τρομερή πράξη βίας φίμωσε έναν συνδικαλιστή ηγέτη στη Νότια Αφρική. Καθώς βρισκόταν στο κατώφλι της Επιτροπής Συνδιαλλαγής, Διαμεσολάβησης και Διαιτησίας στο Ράστενμπεργκ(Νότια Αφρική) στις 19 Αυγούστου, ο Μαλιμπόνκι Μντάζο πυροβολήθηκε θανάσιμα. Ο Μντάζο, ηγέτης της Εθνικής Ένωσης Μεταλλουργών της Νότιας Αφρικής (NUMSA), είχε ηγηθεί απεργίας 7.000 εργαζομένων εναντίον της Impala Platinum Holdings, της δεύτερης μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής πλατίνας στον κόσμο, μόλις ένα μήνα πριν.
Η πολιτική δολοφονία του Μντάζο πραγματοποιήθηκε εννέα χρόνια μετά την τρομερή σφαγή στη Marikana 34 ανθρακωρύχων από τα ορυχεία πλατίνας που εκμεταλλεύεται η Lonmin (βρετανική εταιρεία εξόρυξης). Η ζώνη λευκόχρυσου στη Νότια Αφρική έχει πλημμυρίσει από ένταση όχι μόνο λόγω της δολοφονίας του Μντάζο και της σφαγής της Μαρικάνα, αλλά και λόγω του φυσιολογικού τρόπου με τον οποίο οι συνεργάτες των μεταλλευτικών εταιρειών -συμπεριλαμβανομένων των αντίπαλων συνδικάτων- διευθετούν τις εργασιακές διαφορές μέσω αυτής της ζοφερής βίας.
Στον φάκελο αριθ. 31 (Αύγουστος 2020), «Πολιτική αίματος: Η πολιτική καταπίεση στη Νότια Αφρική», καταγράψαμε την πολιτική βία που έχει γίνει κοινός τόπος στη Νότια Αφρική. Δύο παράγραφοι από την έκθεση αυτή σε εισαγωγικά:
Η δολοφονία των συνδικαλιστών συνεχίστηκε. Ο Μπονγκάνι Κόλα, αντιπρόεδρος της Δημοκρατικής Δημοτικής Ένωσης και Ένωσης Εργαζομένων της Νότιας Αφρικής (Demawusa), η οποία είναι ανεξάρτητη από την ANC, δολοφονήθηκε στην πόληΠορτ Ελίζαμπεθ στις 4 Ιουλίου 2019.
Η διαπλοκή μεταξύ πολυεθνικών εταιριών εξόρυξης, παραδοσιακών αρχών και πολιτικών ελίτ εξακολουθεί να οδηγεί σε συνεχή βία κατά των ακτιβιστών της κοινότητας κατά των εξορύξεων. Στις 26 Ιανουαρίου 2020, οι Σφαμάντλα Φουνγκούλα και Μλοντολόζι Ζουλου δολοφονήθηκαν στο Ντάνχαουζερ, πόλη εξόρυξης άνθρακα στην αγροτική περιοχή Κουαζούλου-Νατάλ. Στις 25 Μαΐου 2020, ο Φίλιπ Μκουανάζι, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα ακτιβιστής κατά των ορυχείων και σύμβουλος του ANC, δολοφονήθηκε στη μικρή παράκτια πόλη St. Lucia, επίσης στην KwaZulu-Natal. Ένα μήνα αργότερα, ο Μζοθούλε Μπιγέλα επέζησε μιας απόπειρας δολοφονίας στην περιοχή που κυβερνάται από την Εθνική Αρχή Μπουκουνγιονι, επίσης στη βόρεια ακτή Κουαζούλου-Νατάλ.
Αυτοί οι συνδικαλιστές ακτιβιστές, οι πολιτικοί ηγέτες και οι κοινωνικοί οργανωτές είναι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη να ενισχύσουν την εμπιστοσύνη του λαού. Όταν δολοφονούνται αυτοί οι ηγέτες ή όταν καίγονται κτίρια, ένα φως αρχίζει να τρεμοπαίζει. Όσοι ασκούν τη βία αναμένουν ότι η φλόγα της αντίστασης θα σβήσει και ότι οι άνθρωποι θα υποταχθούν, δεν θα έχουν πλέον εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να αλλάξουν τον κόσμο. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής βίας. Το άλλο αποτέλεσμα είναι εξίσου πιθανό, δηλαδή αυτοί οι θάνατοι και αυτή η βία να εμπνέουν θάρρος. Οι Φουνγκούλα, Ζουλου, Ναταλ, και τώρα οι Μντάζο είναι ονόματα που μας συγκινούν, που μας δίνουν οξυγόνο και να αναζωπυρώσουμε τη φλόγα της εξέγερσης.
Όταν οι εργάτες του BJP επιτέθηκαν στο γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικό, προσπάθησαν να σπάσουν το άγαλμα του Ντασαράθ Ντεμπ(1916-1998), ο οποίος ηγήθηκε του απελευθερωτικού αγώνα στην Τρίπουρα εναντίον του τελευταίου βασιλιά. Ο Ντεμπ γεννήθηκε σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια που είχε τις ρίζες της βαθιά στην ντόπια κουλτούρα της Τρίπουρα. Ήταν σεβαστός κομμουνιστής ηγέτης ο οποίος αγωνίστηκε για τον εκδημοκρατισμό όλων των πτυχών της ζωής στην Τρίπουρα ως επικεφαλής υπουργός από το 1993 μέχρι το 1998. Ήταν χάρη στους αγώνες με επικεφαλής τον Ντεμπ και στη συνέχεια από την κυβέρνηση του Αριστερού Μετώπου με επικεφαλής τον Μανίκ Σαρκάρ που η πολιτεία είδε την αξιοσημείωτη πρόοδο της ανθρώπινης ανάπτυξής του. Όταν οι κομμουνιστές αποχώρησαν από την εξουσία το 2018, το ποσοστό αλφαβητισμού του κράτους ήταν στο 97%, λόγω της παροχής καθολικής δωρεάν εκπαίδευσης (συμπεριλαμβανομένων των δωρεάν σχολικών βιβλίων) και μια μαζική εκστρατεία ηλεκτροδότησης (το 90% των σπιτιών στην πολιτεία έχουν ηλεκτρισμό).
Όταν το BJP ήρθε στην εξουσία στην πολιτεία, οι εργάτες του έσπασαν αρκετά αγάλματα του Ντάσραθ Ντεμπ, επιτιθέμενοι στις πινακίδες των θεσμών που έφεραν το όνομά του. Το ότι ο Ντεμπ ήταν ένας φυλετικός ηγέτης εκθέτει την διάθεση του BJP που όχι μόνο θέλουν να επιτεθούν στην Αριστερά, αλλά θέλουν επίσης να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα σε φυλετικές ομάδες και καταπιεσμένες κάστες ότι πρέπει να αισθάνονται τους ώμους τους την παρουσία των ιστορικά ισχυρών κοινοτήτων. Αυτό δεν είναι μόνο πολιτική βία, αλλά έχει τις ρίζες της στην κοινωνική βία, στη βία εναντίον εκείνων -όπως οι ηγέτες της Γκαριφούνα στην Ονδούρα και οι ηγέτες αφρικανικής καταγωγής στην Κολομβία– που τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι τους και να χτίσουν τον κόσμο κατ’ εικόνα τους. Μια νέα έκθεση από το Global Witness «Τελευταία γραμμή άμυνας» δείχνει ότι ένας μεγάλος αριθμός αυτοχθόνων ακτιβιστών σκοτώθηκαν το 2020 (227 ή περισσότεροι από τέσσερις την εβδομάδα). Οι μισοί από αυτούς βρίσκονταν σε τρεις μόνο χώρες (Κολομβία, Μεξικό και Φιλιππίνες) και όλοι τους αγωνίστηκαν για να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων και την ακεραιότητα της φύσης.
Ένας από τους μεγάλους ποιητές και κομμουνιστές ηγέτες της Τρίπουρα, ο Ανίλ Σαρκάρ, πέρασε μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής και πολιτικής καριέρας του ανυψώνοντας τις φωνές και την μοίρα των των καταπιεσμένων καστών (Ντάλιτ) στην πολιτεία. Η ισχυρή ποίηση του Σαρκάρ υπαινίχθηκε ότι οι παλιές κοινωνικές δυνάμεις δεν θα μπορούσαν πλέον να κυριαρχήσουν επί της κοινωνίας όπως κάποτε. Όχι μόνο είχαν το παράδειγμα του μεγάλου ηγέτη Βίμραο Ράμτζι Αμπεντκάρ, αλλά είχαν την κληρονομιά του Καρλ Μαρξ και της Αριστεράς. «Με ξυπνά ο ήχος του βήματός του που πλησιάζει», έγραψε ο Σαρκάρ για την ανακάλυψη του Μαρξ στο Marxer Prati, «και βλέπω τη στέρηση της γης μου». Σε ένα άλλο από τα ποιήματά του, ο Σαρκάρ τραγούδησε στην Heera Singh Harijan, μια Νταλιτ, ότι η εξουσία δεν θα της δινόταν. «Εσύ, αφού μεγαλώσεις, πρέπει να την πάρεις με τη βία».
guernicaeu.wordpress.com 