«Αφήνω αυτόν τον κόσμο ως κομμουνιστής»
Μίκης Θεοδωράκης
Khaled Ammar Bekdash
Με μεγάλη θλίψη και θλίψη, οι Έλληνες Κομμουνιστές αποχαιρέτησαν τον αγωνιστή της ελευθερίας Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος πέθανε την Πέμπτη 09/22/2021. Η δήλωση της Κεντρικής Επιτροπής του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος αναφέρει:
«Με βαθιά συγκίνηση κι ένα ακατάπαυστο χειροκρότημα αποχαιρετούμε τον Μίκη Θεοδωράκη, αγωνιστή – δημιουργό, οδηγητή και πρωτεργάτη μιας νέας, μαχόμενης τέχνης στη μουσική.
Ορμητικός, εμπνευσμένος και φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στον λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ού αιώνα στη χώρα μας. Αλλωστε, μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος».
Σε ηλικία 17 ετών, ο Θεοδωράκης εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και σύντομα προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ως μέλος της εθνικής αντίστασης. Τον Δεκέμβριο του 1944 συμμετείχε στη Μάχη της Αθήνας. Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ο ίδιος και οι σύντροφοί του υπέστησαν τις διώξεις από το αστικό κράτος και εξορίστηκαν στα νησιά Ικαρία και Μακρόνησος, όπου βασανίστηκε βάναυσα. Στη συνέχεια, μέσω της Ενωμένης Δημοκρατικής Αριστεράς και της Νεολαίας Λαμπράκη, αγωνίστηκε για μια πολιτιστική αναγέννηση, πληρώνοντας το τίμημα με την περαιτέρω δίωξη, φυλάκιση και εξορία του κατά τη διάρκεια του παράνομου έργου του κατά της δικτατορίας του 1967, όταν η δικτατορία των Συνταγματαρχών εξέδωσε το στρατιωτικό διάταγμα αριθ. 11 3, που εμπόδιζαν τους Έλληνες να παίξουν ή ακόμα και να ακούσουν τις μελωδίες του Θεοδωράκη.
Οι συναυλίες του Θεοδωράκη στην εξορία τροφοδότησαν το αγωνιστικό πνεύμα του ελληνικού λαού. Μετά την πτώση της δικτατορίας, ο Θεοδωράκης επέστρεψε από την εξορία και το 1978, ο υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας του Κομμουνιστικού Κόμματος εξελέγη το 1981-1985 ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και έλαβε το Βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1983 από τη Σοβιετική Ένωση. «Έζησα τα πιο ισχυρά και όμορφα χρόνια της ζωής μου μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας», είπε σε συγκέντρωση που διοργάνωσε το κόμμα για να τιμήσει 90 χρόνια καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του.
Ο Θεοδωράκης έγραψε πολλά αθάνατα μουσικά έργα, όπως το σάουντρακ την περίφημη ελληνική ταινία «Ζορμπά», τον εθνικό ύμνο της Παλαιστίνης και τον ύμνο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η καλλιτεχνική του ιδιοφυΐα συναντήθηκε με μια ανησυχη, δημιουργική αφύπνιση, νιώθοντας πάντα την ανάγκη να κινηθεί πέρα από τον εαυτό της. Η μουσική του έσπασε τα σύνορα της χώρας και κατείχε μια γλώσσα γεμάτη πόνο, ελπίδα και κοινά οράματα όλων των λαών και όλων των άλλων καταπιεσμένων ανθρώπων στη γη.
Νιώθοντας το τέλος της ζωής του, ο Θεοδωράκης τηλεφώνησε στον Γενικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσομπά, εκφράζοντας τις τελευταίες του επιθυμίες. Στην προσωπική του επιστολή με ημερομηνία 5 Οκτωβρίου 2020, που απευθυνόταν στον Δημήτρη Κουτσομπά, έγραψε:
«Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής».
guernicaeu.wordpress.com 