Πηγή: Struggle La Lucha
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από τα απατηλά ψέματα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Ένα από τα πιο καταστροφικά, δεδομένου ότι βασίζεται σε 20 χρόνια καταστροφικού πολέμου και κατοχής, είναι ότι ο πόλεμος των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν αφορούσε την απελευθέρωση των Αφγανών γυναικών.
Η ιμπεριαλιστική ανάμιξη των ΗΠΑ – ένας ευφημισμός για τον πόλεμο και την τρομοκρατία – ξεκίνησε πριν από 42 χρόνια, όταν η Επιχείρηση Κυκλώνας της CIA ξεκίνησε το 1979 υπό την προεδρία του Τζίμι Κάρτερ. Συνεχίζεται σήμερα με τη μορφή κυρώσεων, ακόμη και βομβιστικών επιθέσεων, όπως μαρτυρεί η πρόσφατη επίθεση μη επανδρωμένων αεροσκαφών που σκότωσε τουλάχιστον 10 ανθρώπους, οκτώ εκ των οποίων παιδιά, μόλις δύο ετών.
Ο πραγματικός αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών
Η τρομοκρατία και η δολοπλοκίας των ΗΠΑ ξεκίνησαν μετά την Εξέγερση του Σαούρ το 1978, που έφερε στην εξουσία το σοσιαλιστικό και προοδευτικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν, ανατρέποντας αποφασιστικά το παλαιό Βασίλειο του Αφγανιστάν.
Η Επανάσταση του Απριλίου, με επικεφαλής κυρίως τις νέες γυναίκες και άνδρες της Καμπούλ, οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές που περιελάμβαναν τα δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση και τη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Τα χρέη που οφείλονταν στους σκληρούς φεουδάρχες καταργήθηκαν. Γυναίκες εκπαιδεύτηκαν ως εκπαιδευτικοί και βιβλία δημοσιεύθηκαν σε όλες τις ιθαγενείς και μειονοτικές γλώσσες.
Ταξιαρχίες γυναικών εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα για να διδάξουν και να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες, παρόμοιες με τις «ταξιαρχίες αλφαβητισμού» της Κουβανικής Επανάστασης, κατά κύριο λόγο νεαρών γυναικών, που πήγαν στην ύπαιθρο και στα βουνά για να διδάξουν τους φτωχούς.
Η ηλικία γάμου αυξήθηκε από 8 σε 16 έτη. Καθιερώθηκε άδεια μητρότητας με μισθό τριών μηνών. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι μισοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης στο Αφγανιστάν ήταν γυναίκες.
Η ιστορία των γυναικών του Αφγανιστάν και του αγώνα τους για απελευθέρωση είναι αξιοσημείωτη. Αλλά σπάνια λέγεται στην καπιταλιστική Δύση, της οποίας η προπαγάνδα είναι γεμάτη με στρεβλώσεις και πικρά ψέματα.
Πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος
Η Δρ. Αναχίτα Ρατεμπζάντ ήταν Αφγανή σοσιαλίστρια, ιδρυτικό μέλος του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος του Αφγανιστάν και μέλος του Επαναστατικού Συμβουλίου. Ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος του Αφγανιστάν από το 1980 έως το 1985 — δεκαετίες πριν οι Ηνωμένες Πολιτείες καυχιόντουσαν για την εκλογή της Καμάλα Χάρις.
Στη δεκαετία του 1960, ίδρυσε τη Δημοκρατική Οργάνωση των Γυναικών του Αφγανιστάν (DOAW), και το 1965, η Ρατεμπζάντ και άλλες Αφγανές οργάνωσαν την πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στην Καμπούλ. Νωρίτερα το 1963, η Δρ. Ρατεμπζάντ αποφοίτησε ως ιατρός.
Υπάρχουν πολλά τεκμήρια ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη γνώριζε πολύ καλά ότι η Σοβιετική Ένωση δεν είχε σχεδιάσει, πόσο μάλλον πραγματοποιήσει, την Επανάσταση του Απριλίου.
Οι Αφγανοί υπό την ηγεσία του ΛΔΚΑ ήταν αυτοί που ζήτησαν βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση, τα σύνορα της οποίας οριοθετούνταν από το Αφγανιστάν, για να βοηθήσουν στον κλιμακούμενο εμφύλιο πόλεμο που κηρύχθηκε από αντιδραστικούς και διεφθαρμένους πολέμαρχους που είχαν σκοπό την ανατροπή της νέας κυβέρνησης.
Αυτό που δεν είναι καλά κατανοητό είναι ότι οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε μεγάλο βαθμό στον εμφύλιο πόλεμο του Αφγανιστάν, όχι στο πλευρό της νέας κυβέρνησης, αλλά στο πλευρό των αντιδραστικών που ήταν αποφασισμένοι να καταστρέψουν τα προοδευτικά κέρδη, τα οποία πρωτίστως περιλάμβαναν τα δικαιώματα των γυναικών.
Το 1979, η CIA άρχισε να εξοπλίζει και να χρηματοδοτεί τους Αφγανούς μουτζαχεντίν — δολοφόνους πολέμαρχους — και αργότερα συνωμότησε τόσο με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν όσο και με τους Ταλιμπάν. Η επιχείρηση της CIA, που ονομάστηκε «Operation Cyclone,» (Επιχείρηση Κυκλώνας), ήταν η μεγαλύτερη και ακριβότερη στην ιστορία των ΗΠΑ. Συνεχίστηκε και μετά την αποχώρηση του σοβιετικού στρατού το 1989.
Αργότερα, η CIA διηύθυνε ομάδες θανάτου που τρομοκράτησαν Αφγανούς χωρικούς και δολοφόνησαν παιδιά.

Πόλεμος και κατοχή των Η.Π.Α.
Το 1992 οι Αφγανοί πολέμαρχοι, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, κατάφεραν τελικά να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος. Εκείνη την εποχή, οι δυτικές κυβερνήσεις γιόρταζαν αυτό ως «νίκη ενάντια στη σοβιετική τυραννία». Το 1996 το κίνημα των Ταλιμπάν, προϊόν των εσωτερικών συγκρούσεων μεταξύ των φατριών των πολέμαρχων, κατέλαβε τον έλεγχο της χώρας. Οι σοσιαλιστές ηγέτες που βρίσκονταν σε κατ’ οίκον περιορισμό εκτελέστηκαν.
Το 2001, οι Ταλιμπάν έγιναν ένας βολικός πρώτος στόχος για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» των ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της 9/11. Δύο δεκαετίες πολέμου και κατοχής των ΗΠΑ, μόνο ένα μικρό ποσοστό των γυναικών και των κοριτσιών ήταν σε θέση να προχωρήσουν, γινόμενες ακούσια κομμάτια επίδειξης για τις δυτικές ΜΚΟ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των Αφγανών γυναικών έχουν παραμείνει στις χειρότερες δυνατές συνθήκες.
Το Business Insider, σίγουρα όχι επαναστατική πηγή, τοποθετεί το Αφγανιστάν μεταξύ των 25 φτωχότερων χωρών. Το Αφγανιστάν αναφέρεται ως το 7ο φτωχότερο, με ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 499,44 δολαρίων ανά άτομο, λίγο πριν την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Υεμένη. Ήταν πιο πιθανό μια Αφγανή γυναίκα ή κορίτσι να ανατιναχτεί από νάρκη ή να πεθάνει από την πείνα από το να έχει την ευκαιρία να πάει στο σχολείο.
Όπου πηγαίνει ο ιμπεριαλισμός, δημιουργεί δυστυχία και καθυστέρηση, εμποδίζοντας και διαστρεβλώνοντας την ανάπτυξη του αποικισμένου, κατεχόμενου, ακόμη και του νεοαποικιακού κόσμου.
Ταξικές ρίζες της γυναικείας καταπίεσης
Ο Καρλ Μαρξ και ο Φρέντερικ Ένγκελς, οι ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού, προώθησαν μια υλιστική αντίληψη της ιστορίας. Συμπεριλαμβανόμενη ήταν η θέση ότι η ανάπτυξη της ιδιωτικής περιουσίας κατά την περίοδο της προϊστορίας οδήγησε στην πρώτη διαίρεση μεταξύ των ανθρώπων – την ανατροπή της μητρογραμμικής κοινωνίας και την επακόλουθη καταπίεση των γυναικών.
Ενώ βασίστηκαν σε αυτό το συμπέρασμα για ανθρωπολογικές μελέτες που ήταν διαθέσιμες τον 19ο αιώνα, τα συμπεράσματά τους έχουν πλέον τεκμηριωθεί πλήρως, τα συμπεράσματά τους έχουν πλέον τεκμηριωθεί πληρέστερα. (Βλέπε Ένγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και του κράτους» και Bob McCubbin «Η κοινωνική εξέλιξη της ανθρωπότητας»).
Η υλιστική αντίληψη της ιστορίας εξηγούσε ότι η ανάπτυξη της κοινωνίας βασιζόταν σε αλλαγές στον τρόπο παραγωγής από τη δουλεία (αναφερόμενη στη δουλεία της αρχαιότητας), τη φεουδαρχία και τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και σε ό,τι βρίσκεται στο μέλλον, τον κομμουνισμό.
Η πάλη των τάξεων είναι αυτή που οδηγεί αυτήν τη διαδικασία προς τα εμπρός.
Ο Μαρξ και οι στοχαστές που τον ακολούθησαν δεν είδαν αυτήν τη διαδικασία ως στάσιμη και γραμμική αλλά μάλλον ως μια διαδικασία που ήταν ρηξικέλευθη, χαώδης και επαναστατική. Μερικές φορές διαφορετικοί τρόποι παραγωγής υπήρχαν δίπλα-δίπλα για μια χρονική περίοδο πριν οι αντιφάσεις δώσουν τη θέση τους στην αλλαγή.
Ο ρόλος της θρησκείας και του πολιτισμού είναι προϊόν του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος. Οι ιδέες δεν υπάρχουν αφηρημένα κάπου στη στρατόσφαιρα· είναι βαθιά συνδεδεμένες με όλη την ανθρώπινη κοινωνία. Αυτό περιλαμβάνει την ιδεολογία της πατριαρχίας.
Το σύγχρονο κίνημα για την απελευθέρωση των γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν εξαιρείται. Αναδύθηκε και επηρεάστηκε από τους μεγάλους αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα για την απελευθέρωση του Βιετνάμ, και στο εσωτερικό, από το κίνημα απελευθέρωσης των Μαύρων.
Η Ντόροθι Μπάλαν εξηγεί στο φυλλάδιο «Φεμινισμός και Μαρξισμός» πώς η ανάπτυξη του αντισυλληπτικού χαπιού, το οποίο έδωσε στις γυναίκες κάποια αίσθηση ελέγχου του σώματός τους, ενίσχυσε το κίνημα.
Σοσιαλιστικές επαναστάσεις
Η Ρωσική Επανάσταση του 1917, που ίδρυσε τη Σοβιετική Ένωση, ήταν η πρώτη επανάσταση που αποτίναξε τόσο τις αλυσίδες του καπιταλισμού και των φεουδαρχικών σχέσεων, όπως και άλλες που ακολούθησαν.
Το 1949, η Κινεζική Επανάσταση αποτίναξε τα δεσμά της φεουδαρχίας. Οι Κινέζες, που «κρατούν ψηλά τον μισό ουρανό», συμμετείχαν στη δημιουργία μιας νέας Κίνας που κατάργησε την παιδική πορνεία, την παλλακεία και τους γάμους από συνοικέσιο στο επαναστατικό Νόμο Γάμου του 1950. Το φάσκιωμα ποδιών, μια σκληρή διαδικασία ακρωτηριασμού των κοριτσιών και προϊόν της φεουδαρχικής Κίνας, απαγορεύτηκε.
Αυτό που οι επαναστατες σοσιαλιστές γυναίκες και άνδρες του Αφγανιστάν ήταν σε θέση να επιτύχουν από το 1978-1992, πριν από την καταστροφή και τις απώλειες της επανάστασής τους, δεν ήταν παρά ηρωικό.
Η τρομερή φτώχεια και η ύπαρξη φεουδαρχικών συνθηκών μετριάστηκαν ενάντια σε όλα όσα προσπαθούσαν να πετύχουν. Κι όμως πάλεψαν.
Ο αγώνας τους έλαβε χώρα στην σκια, κυριολεκτικά και μεταφορικά, της μεγάλης Μπολσεβίκικης Επανάστασης που έφερε αναρίθμητα κέρδη στις γυναίκες και σε όλο τον σοβιετικό λαό. Η σοβιετική επανάσταση δεν θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά να αυξήσει τις προσδοκίες του αφγανικού λαού.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν η υποχώρηση της σοβιετικής ηγεσίας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, που οδήγησε στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, που θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί αρνητικά στην εξίσωση.
Ενώ σήμερα κυριαρχεί η αφήγηση του καταπιεστή που κυριαρχεί στον καπιταλιστικό πολιτισμό μας με συκοφαντίες και αυτοκριτική, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αλλάξει τον ηρωικό χαρακτήρα εκείνων των γυναικών και των ανδρών που αγωνίστηκαν για πραγματική κοινωνική αλλαγή.
Απαιτούνται αποζημιώσεις για τον αφγανικό λαό
Επί του παρόντος, ο αφγανικός λαός υποφέρει από έναν πληθωρισμό που κλιμακώνεται. Δεν είναι μόνο οι μπούρκες που αυξάνουν την τιμή τους, όπως αναφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά τα τρόφιμα και πολλές άλλες ανάγκες. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης και άλλες τράπεζες δεσμεύουν σχεδόν 9,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία του Αφγανιστάν.
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι τραπεζίτες ηγέτες του οφείλουν αποζημιώσεις στον λαό του Αφγανιστάν που έχει υποστεί λεηλασίες, θανάτους και καταστροφές τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.
Ο ρόλος μας ως γυναίκες στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο είναι να τερματίσουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την κατοχή και τις κυρώσεις – το μόνο σίγουρο δρόμο για την απελευθέρωση των γυναικών παγκοσμίως. Ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις, η αυτοδιάθεση για τον λαό του Αφγανιστάν θα φέρει τελικά πρόοδο.
Έξω οι ΗΠΑ από το Αφγανιστάν — τώρα αποζημιώσεις!