Πηγή: Struggle La Lucha
Πριν από λίγες ημέρες, η αθλήτρια Γιασμίν Καμάτσο-Κουίν κέρδισε χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα με εμπόδια στους Ολυμπιακούς του Τόκιο.
Μπορεί να αναρωτιέστε πώς, όντας αποικία των ΗΠΑ, το Πουέρτο Ρίκο τη δική τους Ολυμπιακή Επιτροπή.
Οι Ολυμπιακοί και η πολιτική πάνε πάντα χέρι-χέρι και η ύπαρξη αυτής της επιτροπής εκθέτει τις αντιφάσεις μιας αποικίας όπου, αν και υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να μας μετατρέψουν σε πολιτεία της αυτοκρατορίας, η πολιτιστική και εθνική ταυτότητα που αντικατοπτρίζεται στον αθλητισμό είναι πολύ ισχυρότερη.
Η προέλευση της Ολυμπιακής μας συμμετοχής χρονολογείται από το 1948 σε ένα πολύ περίπλοκο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Εκείνη την εποχή, μια αντιπροσωπεία από το Πουέρτο Ρίκο ταξίδεψε στο Λονδίνο για να διεκδικήσει -και να κερδίσει- μια θέση για το Πουέρτο Ρίκο στους Ολυμπιακούς.
Η νίκη της Γιασμίν αυτές τις μέρες τόσο μεγάλης αγωνίας παρακίνησε και αντιπαραθέσεις, που αποκαλύπτουν την προκατάληψη που κάποιοι σε αυτήν τη χώρα υποφέρουν για το ποιος είναι πραγματικά Πορτορικανός. Η αθλήτρια γεννήθηκε στις ΗΠΑ, κόρη μιας Πορτορικανής και Αφροαμερικανού, αλλά η διασπορά του Πουέρτο Ρίκο στις ΗΠΑ, είτε γεννήθηκαν εκεί είτε μετανάστευσαν εκεί, αντιμετωπίζεται από κάποιους με καχυποψία. Το περίεργο είναι ότι οι περισσότεροι Πορτορικανοί, περισσότεροι από 5 εκατομμύρια, ζουν εκεί, ενώ στο Πουέρτο Ρίκο σχέσεις υπάρχουν μόνο 3,2 εκατομμύρια.
Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι παρόλο που δεν γεννήθηκε στο Πουέρτο Ρίκο και δεν μιλάει καν ισπανικά, η Γιασμίν αισθάνεται τόσο Πορτορικανή που αρνήθηκε να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ προκειμένου να φέρει το θρίαμβο στο Πουέρτο Ρίκο. Και όπως είπε ο Πέντρο Αλμπίζου Κάμπος, «Το έθνος αντιπροσωπεύεται από εκείνους που το δηλώνουν, όχι από εκείνους που το αρνούνται».
Από το Πουέρτο Ρίκο για το RADIO CLARIN της Κολομβίας, η Berta Joubert-Ceci σας μίλησε.