Ο Brian Terrell είναι συντονιστής του Voices for Creative Nonviolence. Πηγή: CounterPunch
Στις 21 Ιουλίου, περπατούσα στα δάση γύρω από τη γερμανική βάση της πολεμικής αεροπορίας στο Büchel στην οροσειρά Άιφελ με τρεις φίλες καθολικές εργάτριες, τη Susan van der Hijden από το Άμστερνταμ, Ολλανδία, τη Susan Crane του Redwood City, Καλιφόρνια, και τον Christiane Danowski του Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Ήμασταν εκεί στο τέλος μιας «Διεθνούς Εβδομάδας» διαμαρτυριών ενάντια στις περίπου 20 βόμβες πυρηνικής βαρύτητας των ΗΠΑ, γνωστές ως B61, που φυλάσσονται στη βάση σε μια συμφωνία «διαμοιρασμού πυρηνικών» με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε επισκεφθεί τις πύλες εισόδου στη βάση με τα πλακατ και τα πανό μας και δύο ημέρες πριν συμμετείχαμε στη δράση «Σκάψιμο για τη ζωή» έξω από τοα συρματοπλέγματα, κοντά στο άλλο άκρο του διαδρόμου, όπου οι Γερμανοί πιλότοι απογειώνουν και να προσγειώνουν τα ιταλικής κατασκευής μαζητικά Tornado PA200, εκπαιδευόμενοι καθημερινά σε ρίψη αμερικάνικων πυρηνικών βομβών στη Ρωσία, όταν η διαταγή δωθεί. Σήμερα περπατήσαμε στο άλλο, λιγότερο προσβάσιμο, άκρο του διαδρόμου, μέσα από ένα δάσος από νεκρά και ετοιμοθάνατα δέντρα που αποδεκατίστηκαν από τα τελευταία χρόνια ξηρασίας, πρωτοφανούς θερμότητας και μαζικής προσβολής από σκαθάρια λόγω κλιματικής αλλαγής.
Στο ξέφωτο κοντά στο σημείο όπου αρχίζει ο διάδρομος, παρατηρήσαμε μερικούς χομπίστες που έφτασαν εκεί πριν από εμάς προσπαθώντας να τραβήξουν δραματικές φωτογραφίες των αεροσκαφών που απογειώνονται. Παρέα, ενώ αναζητούσαμε και φανταζόμασταν πιθανές μελλοντικές διαδηλώσεις στην περιοχή, γνωρίζαμε επίσης ότι επίκειται κάποια δράση.
Πέρα από το φράχτη που σημάδεψε τα όρια της βάσης από το δάσος, υπήρχε ένα ψηλό φράγμα της γης που προστάτευε από τη θέα μας τους κοντινούς Tornados να ζεσταίνουν τους κινητήρες τους για απογείωση. Δεν μπορούσαμε να δούμε, αλλά ακούσαμε την κόρνα των κινητήρων τους να μετατρέπεται σε ένα βρυχηθμό και νιώσαμε τη γη να κουνιέται και είδαμε και στη συνέχεια μυρίσαμε ένα στυφό και μαύρο, βρωμερό μίασμα καμένων και άκαυστων καυσίμων αεριωθουμένων- που ανεβαίνει πάνω από το κουβούκλιο και πάνω από τα κεφάλια μας πριν τα μαχητικά κραυγάζουν μακριά από εμάς για να βγουν στον αέρα και να προβάρουν το τέλος των πάντων.
Όχι μακριά από το σημείο όπου αυτά τα αεροσκάφη τύπου Tornado εκτοξεύονταν στην ατμόσφαιρα με περισσότερους από 13 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά ώρα πτήσης, πόλεις και κωμοπόλεις στις κοιλάδες του ποταμού καθαρίζονταν από τις πρόσφατες βροχές και πλημμύρες που άφησαν περισσότερους από 177 νεκρούς και εκατοντάδες ακόμα αγνοούμενους εκείνη την περίοδο – σε ορισμένα σημεία τα ποτάμια αυξήθηκαν στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και 100 χρόνια, πιθανόν τα υψηλότερα που έχουμε δει εδώ και 1000 χρόνια.
Η συμμετοχή στην ετήσια «Διεθνή Εβδομάδα» κατά την πανδημία COVID είχε ήδη δυσκολέψει από το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε λίγες μόλις ημέρες μετά το άνοιγμα των συνόρων της Γερμανίας για εμβολιασμένους επισκέπτες από μέρη όπως οι ΗΠΑ, και μέχρι τις 15 Ιουλίου, την ημέρα μετά την άφιξή μου αεροπορικώς, πολλοί σιδηρόδρομοι και αυτοκινητόδρομοι έκλεισαν λόφω της αύξηση της στάθμης του νερού. Ακούσαμε οδυνηρές ταξιδιωτικές ιστορίες από τους λίγους που μπόρεσαν να έρθουν μαζί μας από διάφορα σημεία στη Γερμανία. Οι αριθμοί μας ήταν πολύ λιγότεροι από το αναμενόμενο και η καταστροφή των πλημμυρών μας οδήγησε να επανεκτιμήσουμε τα σχέδιά μας για την εβδομάδα.
Είχαμε προγραμματίσει να έχουμε αρκετούς ανθρώπους για να αποκλείσουμε χωρίς βία τις διάφορες πύλες της βάσης την Παρασκευή 16 Ιουλίου, σηματοδοτώντας την 76η επέτειο από την πρώτη έκρηξη ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο, Νέο Μεξικό το 1945, και την 42η επέτειο από τη διαρροή αποβλήτων ναρκών ουρανίου το 1979 στο Church Rock, Νέο Μεξικό — η μεγαλύτερη κατά λάθος απελευθέρωση ραδιενεργών υλικών στην ιστορία των ΗΠΑ. Αναγνωρίσαμε ότι ακόμα και με τους μειωμένους αριθμούς μας, μια τέτοια πράξη πολιτικής αντίστασης θα αποσπούσε την αστυνομία από τις εργασίες έρευνας και διάσωσης που πολλοί από αυτούς έκαναν σε πλημμυρισμένα μέρη στην περιοχή. Μέλη της ομάδας μας συναντήθηκαν με την τοπική αστυνομία και τον διοικητή της βάσης για να τους ενημερώσουν ότι αντί για αποκλεισμό θα υπάρξει μια απλή ήσυχη αγρυπνία με πινακίδες και προσευχές έξω από την κύρια πύλη στις 16 Ιουλίου, ενώ η προγραμματισμένη δράση «Σκάψιμο για τη ζωή» που είχε προγραμματιστεί για τρεις ημέρες αργότερα θα συνεχιστεί.
Η αρχική ιδέα της εκδήλωσης ήταν να αποτελέσει ένα συμβολικό θεατρικό έργο γύρω από τον νέο εξαιρετικά οπλισμένο φράκτη ασφαλείας της βάσης, με κάμερες παρακολούθησης, αισθητήρες κίνησης, και ένα βαθύ τσιμεντένιο θεμέλιο. Το σχέδιο κατά το οποίο κάποιοι από εμάς θα έσκαβαν με ροζ φτυάρια με τον αδύνατο στόχο να κάνουν μια σήραγγα κάτω από την οχύρωση και να κλείσουν τον διάδρομο, ενώ άλλοι θα ζητωκραύγαζαν από ένα πικνίκ στο παρακείμενο λιβάδι, έπρεπε να προσαρμοστεί στους μειωμένους αριθμούς μας και σε αναγνώριση της καταστροφής που είχε λάβει χώρα τις προηγούμενες ημέρες.
Τα ζωηρά ροζ φτυάρια ήταν μουτζουρωμένα με μαύρο χρώμα ή δεμένα με μαύρες κορδέλες. Αντικαταστάθηκαν τα πανό με πιο ανάλαφρα μηνύματα γραμμένα με παστέλ με νέα λευκά και μαύρα γερμανικά μηνύματα που ανταποκρίνονταν περισσότερο στη στιγμή «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ- ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ!»
Κατά την εξέλιξη της εκδήλωσης, 14 ακτιβιστές από τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και την Ολλανδία συναντήθηκαν στο φράκτη αρκετές φορές με την πολιτική και στρατιωτική αστυνομία, η οποία συνέλαβε μετά από μια ώρα τέσσερις από τους πιο επίμονους εκσκαφείς που αφέθηκαν σύντομα ελεύθεροι χωρίς καμία κατηγορία. Ενώ ειδικά υπό το φως των 14 εκατομμυρίων δολαρίων που δαπανήθηκαν για το νέο φράκτη που είχε ως στόχο να κρατήσει ανθρώπους σαν εμάς εκτός, η πολιτική αστυνομία είχε καλύτερα πράγματα να κάνει και θα μπορούσε εύκολα να αγνοήσει τη σαφώς συμβολική μας προσπάθεια, κάποιοι στον τοπικό Τύπο και περισσότεροι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας κατηγόρησαν για απόσπαση της προσοχής της αστυνομίας και του στρατού από την αντιμετώπιση των συνεπειών των πλημμυρών.
Εν μέσω της εθνικής τους καταστροφής, μόνο 1.000 περίπου από τους 150.000 στρατιώτες του γερμανικού στρατού απασχολούνταν στην αντιπλημμυρική βοήθεια και την ημέρα που σκάβαμε στο Büchel, τα αεροσκάφη τύπου Tornado έτρεχαν πάνω από τα κεφάλια μας, αναγκάζοντας την αστυνομία, τους διαδηλωτές, τους στρατιώτες και τα μέλη του Τύπου να καλύψουμε τα αυτιά μας από τον εκκωφαντικό τους θόρυβο, καταδεικνύοντας αυτό που συχνά αγνοείται και δεν αναφέρεται ποτέ στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα, τον τεράστιο ρόλο που παίζουν οι στρατοί του κόσμου στην κλιματική κρίση, με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους περισσότερο από κάθε άλλο.
Πριν ξεκινήσει το σκάψιμο στο φράχτη και υπό τον θόρυψο, ένας αστυνομικός με φώναξε με το όνομά μου και μου παρέδωσε έγγραφα από το δικαστήριο που με ενημέρωναν ότι είχα κατηγορηθεί, καταδικαστεί και μου έχει επιβληθεί πρόστιμο 900 ευρώ ή 30 ημέρες φυλάκισης ως απάντηση στις ενέργειές μου κατά την τελευταία επίσκεψή μου στη Γερμανία και στο Büchel, πριν από δύο χρόνια, μαζί με άλλους, την Σούζαν από την Καλιφόρνια και την Σούζαν από το Άμστερνταμ. Αποφασίστηκε από το δικαστήριο ότι «μέσα από την ίδια πράξη και ενεργώντας συλλογικά» και «μέσα στο πλαίσιο της ετήσιας συνάντησης και διαδήλωσης κατά των πυρηνικών όπλων στην αεροπορική βάση της μοίρας μαχητικών-βομβαρδιστικών 33,» είχα «αποκτήσει παράνομη πρόσβαση στον στρατιωτικό χώρο και τον τομέα ασφαλείας του» ανοίγοντας τρύπες στο φράχτη. Θυμάμαι ότι ο λοχίας της στρατιωτικής αστυνομίας που μας συνέλαβε ήταν παράλογα αναστατωμένος για την τρύπα που είχαμε κάνει, μην ανησυχώντας το ίδιο για τα όπλα μαζικής καταστροφής που φύλαγε, ούτε για τις παραβιάσεις του γερμανικού συντάγματος και της Συνθήκης περί μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων. Πριν φύγω από τη Γερμανία, κατέθεσα έφεση της καταδίκης και της ποινής μου στο δικαστήριο του Cochem και ελπίζω ότι θα έχω την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσω κατά της υποτιθέμενης νομιμότητας των πυρηνικών όπλων σε γερμανικό δικαστήριο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να αναβαθμίσουν τις σημερινές πυρηνικές βόμβες Β61 με τις νέες Β61-12, που σύμφωνα με πληροφορίες κοστίζουν πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια η κάθε μια και η γερμανική κυβέρνηση επιδιώκει να αντικαταστήσει σύντομα τον στόλο των Tornado με πιο εξελιγμένα μαχητικά βομβαρδιστικά, και με τις δύο κυβερνήσεις να δαπανούν δισεκατομμύρια σε συστήματα που θα αυξήσουν δραματικά την πιθανότητα του πυρηνικού πολέμου και θα συμβάλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Δεν υπάρχει λύση στην κλιματική κρίση και καμία ελπίδα για ανθρώπινη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη που δεν τα περιλαμβάνει τον αφοπλισμό και τον τερματισμό του πολέμου.
guernicaeu.wordpress.com 