Τι ακολουθεί για την Αϊτή μετά την δολοφονία του Ζοβενέλ Μοΐζ;

Ο Seth Donnelly είναι μέλος της Επιτροπής Δράσης της Αϊτής και συγγραφέας του βιβλίου The Lie of Global Welfare: How Neoliberals Distort Data to Mask Poverty and Exploitation (MR Press 2019). Πηγή: Black Agenda Report

Σήμερα, ο λαός της Αϊτής αντιμετωπίζει την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ δικτατορία του κυβερνώντος κόμματος Tet Kale της Αϊτής (PHTK) που ανήλθε στην εξουσία μέσω της δόλιας εκλογής του Μισέλ Μαρτελί το 2010 και διατηρήθηκε στην εξουσία μέσω της δόλιας εκλογής του Ζοβενέλ Μοΐζ το 2016, αυτό που οι Αϊτινοί ακτιβιστές αποκαλούν εκλογικό πραξικόπημα. Και οι δύο εκλογές διεξήχθησαν υπό την κατοχή του ΟΗΕ και χρηματοδοτήθηκαν από την αμερικανική κυβέρνηση. Ως υπουργός Εξωτερικών, η Χίλαρι Κλίντον έκανε παράκαμψη από το ταξίδι της στη Μέση Ανατολή στο αποκορύφωμα της εξέγερσης της Αραβικής Άνοιξης στην Αίγυπτο και παρενέβη προσωπικά για να θέσει τον Μαρτελί στην εξουσία. Ομοίως, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ χαιρέτισε αμέσως τις εκλογές του 2016 ως νόμιμες και οι επακόλουθες κυβερνήσεις των ΗΠΑ, αρχικά ο Τραμπ μετά ο Μπάιντεν, συνέχισαν να στηρίζουν το καθεστώς Moise διπλωματικά και οικονομικά.

Η δολοφονία του Ζοβενέλ Μοΐζ στις 7 Ιουλίου από μια επαγγελματική ομάδα εκτελεστών δεν αλλάζει την αμερικανική υποστήριξη για το καθεστώς PHTK. Εκτός και αν υπάρχει μαζική αντίθεση από την αμερικανική κοινή γνώμη και τα μέλη του Κογκρέσου, αναμένεται από την κυβέρνηση Μπάιντεν να συνεχίσει να υποστηρίζει το σημερινό καθεστώς PHTK υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Κλοντ Ζοζέφ ή οποιουδήποτε άλλου προκύψει από αυτό το καθεστώς να αναλάβει την εξουσία κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης. Αναμένεται από την κυβέρνηση Μπάιντεν να παράσχει συνεχή χρηματοδότηση για τις βάναυσες δυνάμεις ασφαλείας της Αϊτής. Αυτά τα κεντρικά σημεία δεν θα πρέπει να επισκιάζονται από την κλιμάκωση των εικασιών των μέσων ενημέρωσης σχετικά με το «ποιος το έκανε», ιδιαίτερα μετά τις συλλήψεις πρώην κολομβιανών στρατιωτών και αρκετών Αϊτινών με δεσμούς με τις ΗΠΑ όπως ο Κρίστιαν Εμμανουέλ Σανόν.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν το καθεστώς PHTK υπό τον Μαρτελί και τον Μοΐζ;

Το καθεστώς PHTK είναι μια δικτατορία μαριονέτων που εγκαταστάθηκε και συντηρείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τις δυνάμεις κατοχής του ΟΗΕ, σε συντονισμό με τα μέλη της ανώτερης τάξης της Αϊτής, λειτουργώντας ενάντια στα συμφέροντα της φτωχής πλειοψηφίας του λαού της Αϊτής. Τα ακόλουθα είναι κεντρικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος:

1. Συμμετοχή στη διάχυτη διαφθορά και τη μαζική λεηλασία δημόσιων κεφαλαίων.
2. Διευκόλυνση των αρπαγών γης και της απαλλοτριώσεων κατά των Αϊτινών αγροτών, μεταξύ άλλων από τον ίδιο τον Μοϊζ για τη διεύρυνση της προσωπικής του δημοκρατίας της μπανάνας, καθώς και της λεηλασίας των τεράστιων φυσικών πόρων της Αϊτής (χρυσού, πετρελαίου, βωξίτη και άλλων) από εγχώριους ολιγάρχες και ξένες εταιρείες. Το «ανοικτό» επενδυτικό κλίμα που υποστηρίζεται από το καθεστώς PHTK σημειώνεται σε αυτήν την έκθεση 2018 του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για το «επιχειρείν στην Αϊτή».
3. Διεξαγωγή πολέμου κατά της φτωχής πλειοψηφίας και του λαϊκού κινήματος του Lavalas μέσω φρικτών σφαγών σε φτωχές γειτονιές όπως το Lasalin και το Bel Air, βίαιου gentrification και στοχευμένων δολοφονιών και βιασμών ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές οι κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από το καθεστώς καταγράφονται επίσης από τη Διεθνή Κλινική Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ στην έκθεσή της τον Απρίλιο του 2021 Δολοφονία με ατιμωρησία: Κρατικά εγκεκριμένες σφαγές στην Αϊτή .

Ποια ήταν τα όρια της αποτελεσματικότητας του Moise ως χάρακα μαριονέτας;

1. Ο Μοϊζ αποδείχθηκε ανίκανος να συγκρατήσει τη μαζική, λαϊκή εξέγερση για την εγκαθίδρυση μιας πραγματικά λαϊκής, δημοκρατικής κυβέρνησης. Από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Μοϊζ, ο λαός της Αϊτής έχει βγει στους δρόμους κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ξανά και ξανά, αντιμέτωπος με ζωντανά πυρομαχικά, δακρυγόνα, αυθαίρετες συλλήψεις, βασανιστήρια, βιασμούς και εξωδικαστικές δολοφονίες από την Εθνική Αστυνομία της Αϊτής (HNP) – εκπαιδευμένη από αξιωματούχους της κατοχής του ΟΗΕ στην Αϊτή και από την αστυνομία των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Αστυνομικού Τμήματος Νέας Υόρκης. Η HNP χρηματοδοτήθηκε επίσης από την κυβέρνηση των ΗΠΑ με το ποσό των εκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο, με την αμερικανική χρηματοδότηση να αυξάνεται στο πλαίσιο της κυβέρνησης Τραμπ, μια κίνηση που συσχετίζεται με τις αυξανόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ΤΗΝ HNP. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει επίσης συνεχίσει αυτήν την υποστήριξη προς την αστυνομική δύναμη που εμπλέκεται σαφώς σε σφαγές και κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρά την εκπαίδευση και τη χρηματοδότηση ΤΗς HNP από τις ΗΠΑ, ο Μοϊζ δεν είχε καταφέρει να διατηρήσει «το νόμο και την τάξη». Τεράστιες διαδηλώσεις συνέχιζαν να ξεσπούν. Ταυτόχρονα, παραστρατιωτικοί που υποστηρίζονται από το καθεστώς («συμμορίες»), όπως η μονάδα θανάτου G9, υπό την ηγεσία του πρώην αστυνομικού Τζίμμυ «Μπάρμπεκιου» Σεριζιέ , συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους φτωχούς ανθρώπους όλων των ηλικιών στο Πορτ-ο-Πρενς μέσω ενός βασιλείου απαγωγών, βασανιστηρίων, βιασμών και δολοφονιών. Το G9 και η παραστρατιωτική βία έχουν εκτοπίσει χιλιάδες ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις γειτονιές τους μετά την πυρπόληση των σπιτιών τους και τη σφαγή συγγενών και γειτόνων τους.
2. Ο Μοϊζ πρόσφατα συγκρούστηκε με μέλη της μικρής, ισχυρής ανώτερης τάξης της Αϊτής, όπως ο Ρέτζιναλντ Μπούλος και άλλοι ολιγάρχες. Αυτή η σύγκρουση αντανακλούσε διαμάχες εντός της ελίτ, καθώς ο Μοϊζ χρησιμοποιούσε την πολιτική του δύναμη για να εδραιώσει την εξουσία του με τρόπους που θυμίζουν τις δικτατορίες του Ντουβαλιέ.
3. Υπήρξε αυξανόμενη αντίθεση εντός του Κογκρέσου των ΗΠΑ για την τρέχουσα υποστήριξη του καθεστώτος Μοϊζ από την κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως φαίνεται από την επιστολή 68 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση Μπάιντεν στις 26 Απριλίου, επισημαίνοντας ότι το καθεστώς Μοϊζ «στερείται αξιοπιστίας και νομιμότητας για την επίβλεψη συνταγματικού δημοψηφίσματος… ή για τη διαχείριση εκλογών που θα είναι ελεύθερες και δίκαιες». Μετά από αυτήν την επιστολή, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν ανακοίνωσε, όπως αναφέρθηκε στις 9 Ιουνίου, ότι οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίζουν πλέον το σχέδιο του καθεστώτος Μοϊζ να αυξήσει την εξουσία του μέσω της διεξαγωγής ενός κάλπικου «δημοψηφίσματος» φέτος το καλοκαίρι για να αποδυναμωθεί το Σύνταγμα της Αϊτής. Παρά την αντιστροφή αυτής της πολιτικής, η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέχισε παρ’ όλα αυτά να στηρίζει το καθεστώς ώστε να παραμένει παράνομα στην εξουσία και να χειραγωγήσει τις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον επόμενο Σεπτέμβριο. Οι ΗΠΑ διέθεσαν εκτεταμένη χρηματοδότηση για αυτές τις νοθευμένες εκλογές που θα περιλαμβάνουν το δημοψήφισμα, κατά παράβαση των επιθυμιών της αϊτινής πλειοψηφίας. Επιπλέον, η κυβέρνηση Μπάιντεν ζήτησε περισσότερη αμερικανική χρηματοδότηση για την αστυνομία της Αϊτής, παρά το σαφές ιστορικό κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνδέονται με την αστυνομία. Ωστόσο, αυτή η υποστήριξη από την κυβέρνηση Μπάιντεν προς τον Μοϊζ αντιμετώπιζε αυξανόμενη πολιτική αντιπολίτευση στο Κογκρέσο.

Τι ωθεί την αμερικανική εξωτερική πολιτική προς την Αϊτή;

Στην ομιλία του «Πέρα από το Βιετνάμ: Ώρα να σπάσουμε την σιωπή μας » που δόθηκε στην εκκλησία Riverside στις 4 Απριλίου 1967, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δήλωσε: «Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι επαναστατούν ενάντια στα παλιά συστήματα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, και από τις πληγές ενός αδύναμου κόσμου, γεννιούνται νέα συστήματα δικαιοσύνης και ισότητας. Οι γυμνοί και ξυπόλητοι άνθρωποι της γης ξυπνούν όσο ποτέ άλλοτε». Διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ στάθηκε στη λάθος πλευρά αυτής της επανάστασης, στο Βιετνάμ και αλλού. Πουθενά δεν είναι πιο παραστατικά διατυπωμένο από ό,τι στην Αϊτή.

Η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Αϊτή, όπως και αλλού στον «Τρίτο Κόσμο», υπήρξε αξιοσημείωτα συνεπής κατά τον 19ο, 20ο, τώρα 21ο αιώνα, με βάση τρεις πυλώνες: 1) την αντίθεση των λευκών ρατσιστών στην πραγματική αποαποικιοποίηση και την εθνική απελευθέρωση των μαύρων και των αποικισμένων λαών・ 2) η νοοτροπία του δόγματος Μονρόε που θέλει τις ΗΠΑ ως αστυνομικό του δυτικού ημισφαιρίου ειδικότερα και του κόσμου γενικότερα・ και 3) την ανύψωση των αμερικανικών επιχειρηματικών και τοπικών συμφερόντων της ανώτερης τάξης πάνω από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα της φτωχής πλειοψηφίας, μαζί με την ανύψωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης πάνω από τη λαϊκή δημοκρατία.

Το 1804, οι Αϊτινοί διεξήγαγαν μια επιτυχή επανάσταση εναντίον μιας από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες της εποχής, απελευθερώνοντας τους εαυτούς τους από τη δουλεία και την αποικιοκρατία, αποτελώντας την πρώτη μαύρη δημοκρατία του κόσμου και το πρώτο έθνος που απαγόρευσε μόνιμα τη δουλεία. Μπορεί να ειπωθεί ότι η Αϊτινή Επανάσταση ήταν η πιο ριζοσπαστική διεκδίκηση του δικαιώματος να έχει κανείς δικαιώματα στην ανθρώπινη ιστορία. Τροφοδοτώντας την ελπίδα, την αντίσταση και την εξέγερση μεταξύ των υποδουλωμένων ανθρώπων σε όλη την Καραϊβική και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ανεξάρτητη αϊτινή κυβέρνηση πρόσφερε άσυλο και υπηκοότητα σε κάθε Αφρικανό που δραπέτευσε από τη δουλεία. Η ανεξάρτητη κυβέρνηση της Αϊτής προσκάλεσε άτομα αφρικανικής και αυτόχθονης καταγωγής που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την καταπίεση να έρθουν και να ζήσουν στην Αϊτή. Οι μαχητές της ελευθερίας, όπως ο Σιμόν Μπολίβαρ και τα απελευθερωτικά κινήματα σε ολόκληρη την Αμερική έλαβαν υλική υποστήριξη από την κυβέρνηση της Αϊτής υπό τον όρο ότι θα καταργήσουν τη δουλεία αν ανέλθουν στην εξουσία. Η Αϊτή βρισκόταν στο κέντρο του παγκόσμιου αγώνα για τον τερματισμό της δουλείας.

Η ελευθερία της Αϊτής αποτελούσε μεγάλη απειλή για το σύστημα δουλείας στις ΗΠΑ. Οι ηγέτες της λευκής υπεροχής των Ηνωμένων Πολιτειών επιχείρησαν να στραγγαλίσουν το νέο έθνος κατά τη γέννησή του, θεσπίζοντας παγκόσμιο μποϊκοτάζ εναντίον της Αϊτής. Η Γαλλία προέβη σε παρόμοιες ενέργειες, αναγκάζοντας την Αϊτή να καταβάλει αποζημιώσεις στους γάλλους ιδιοκτήτες σκλάβων για τα περιουσιακά στοιχεία που έχασαν όταν τελείωσε η δουλεία. Αυτά τα «περιουσιακά στοιχεία» ήταν τα ανθρώπινα όντα που είχαν υποδουλωθεί. Το χρέος δεν αποπληρώθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1940, οπότε και οι τράπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αναλάβει τη διαδικασία είσπραξης. Με την πάροδο του χρόνου η Αϊτή πλήρωσε στη Γαλλία 21,7 δισεκατομμύρια δολάρια, έναν εκβιασμό που εύστοχα ονομάζεται η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία.

Τον 20ό αιώνα, η Αϊτή έγινε μια εικονική αποικία των Ηνωμένων Πολιτειών, αρχής γενομένης από το 1915, όταν οι πεζοναύτες των ΗΠΑ στάλθηκαν από τον Πρόεδρο Γούντροου Γουίλσον για να καταλάβουν τη χώρα. Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τους πεζοναύτες. Κατά τη διάρκεια 19 χρόνων κατοχής, οι Αϊτινοί αντιστάθηκαν σφοδρά και παρατεταμένα και οι Μαύροι ακτιβιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν στο προσκήνιο της αλληλεγγύης στον αγώνα της Αϊτής. Η Εθνική Ένωση για την Πρόοδο των Έγχρωμων Ατόμων (NAACP) κατήγγειλε την εισβολή, όπως και το Κίνημα Garvey. Ο αρχηγός του NAACP Τζέιμς Ουέλντον Τζόνσον περιέγραψε λεπτομερώς τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ στο «The Truth About Haiti: An NAACP Report» (1920) δημοσιεύθηκε στο The Crisis. Οι πεζοναύτες έφυγαν τελικά από την Αϊτή το 1934, αφήνοντας στη θέση τους τις διαβόητες Ένοπλες Δυνάμεις της Αϊτής για να προστατεύσουν με την βία τις ξένες επιχειρήσεις και την ελίτ της Αϊτής συντρίβοντας κάθε αντίθεση.

Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστήριξε τις βίαιες δικτατορίες των Ντουβαλιέ, οι οποίοι βασάνισαν και σκότωσαν χιλιάδες Αϊτινούς. Το λαϊκό μαζικό κίνημα που έγινε γνωστό ως Lavalas (Η «ξαφνική πλημμύρα» του λαού), κατάφερε να ανατρέψει τη δικτατορία των Ντουβαλιέ και να εκλέξει τον Ζαν-Μπέρτραντ Αριστίντ ως πρόεδρο της Αϊτής. Δύο φορές, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν πραξικοπήματα για την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης, το 1991 και το 2004. Μετά το τελευταίο αυτό πραξικόπημα, η Αϊτή καταλήφθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, όπως εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, κατ’ εντολή κυρίως των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Καναδά. Υπό αυτήν την κατοχή, ο λαός της Αϊτής έχει εμπλακεί σε έναν άγριο αγώνα κατά μιας σειράς δικτατοριών με μαριονέτες που έχουν εγκατασταθεί από τις ΗΠΑ. Αυτό που είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τώρα είναι ότι το τρέχον καθεστώς PHTK είναι η θεσμική εκδήλωση του πραξικοπήματος του 2004, μια προσπάθεια να καταστεί μόνιμο το πραξικόπημα, με ή χωρίς τον Ζοβενέλ Μοΐζ.

Η αλληλεγγύη χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ

Σήμερα, ο λαός της Αϊτής αγωνίζεται θαρραλέα για να εγκαθιδρύσει τη δική του μεταβατική κυβέρνηση του δημόσιας ασφάλειας, η οποία θα βασίζεται σε αφοσιωμένους επαγγελματίες και ακτιβιστές από όλους τους τομείς της κοινωνίας της Αϊτής, μια κυβέρνηση ικανή να σταθεροποιήσει την κοινωνία και να φροντίζει για τις πιο πιεστικές ανάγκες των ανθρώπων, διοργανώνοντας παράλληλα πραγματικά δίκαιες και ελεύθερες εκλογές. Σε αυτόν τον αγώνα, το Fanmi Lavalas, το κόμμα του κινήματος Lavalas, παραμένει μια ζωτική δύναμη, η οποία βασίζεται στο να μιλάει στις ανάγκες της φτωχής πλειοψηφίας. Ο λαός της Αϊτής δεν έχει ξεχάσει τι θα μπορούσε να επιτύχει το Lavalas κατά τη σύντομη περίοδο της πραγματικής δημοκρατίας προτού το αμερικανικό πραξικόπημα του 2004 πετάξει τη χώρα ξανά στη δυστυχία. Κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης περιόδου πραγματικής δημοκρατίας, χτίστηκαν περισσότερα σχολεία από ό,τι στα προηγούμενα 150 χρόνια της ιστορίας της Αϊτής, επεκτάθηκε η υγειονομική περίθαλψη, κατασκευάστηκαν οικονομικά προσιτές κατοικίες, δημιουργήθηκαν συνεταιρισμοί, διαλύθηκε ο τρομοκρατικός στρατός, επεκτάθηκαν τα δικαιώματα των γυναικών, μαζί με πολλά περισσότερα επιτεύγματα. Και όλα αυτά έγιναν με έναν μικρό εθνικό προϋπολογισμό, ενώ οι ΗΠΑ προσπάθησαν να στραγγαλίσουν οικονομικά την Αϊτή διακόπτοντας τη βοήθεια και τα δάνεια. Αντίθετα, το καθεστώς PHTK έχει υποστηριχθεί πλήρως από τις ΗΠΑ και είχε προϋπολογισμό 14 φορές μεγαλύτερο, ωστόσο έχει να επιδείξει μόνο την εμβάθυνση της φτώχειας και της δυστυχίας για τις μάζες των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του διπλασιασμού του οξέος σοβαρού παιδικού υποσιτισμού, μαζί με τις εκτεταμένες σφαγές και τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- που όλα έγιναν δυνατά με την βοήθεια των ΗΠΑ. Όπως το έθεσε το Fanmi Lavalas σε δήλωσή του στις 2 Μαρτίου 2021:

«Πράγματι, η σημερινή πραγματικότητα αποκαλύπτει ξεκάθαρα την αλήθεια. Αν δεν είχε υπάρξει το πραξικόπημα της 29ης Φεβρουαρίου 2004, σήμερα δεν θα είχαμε κυβέρνηση απαγωγέων που θα ανάγκαζε τον κάθε πολίτη της Αϊτής να κυκλοφορεί με το δικό του φέρετρο. Ναι, από το πραξικόπημα του 2004, οι μάζες δεν έπαψαν ποτέ να βιώνουν όλο και περισσότερο πόνο. Σφαγές, καταπίεση, δυστυχία, πείνα, ανεργία, σφαίρες, δακρυγόνα, απαγωγή… και πολλά άλλα. Οι εγκληματίες δεν σταμάτησαν να κλέβουν τη γη των αγροτών. Αν δεν μπορούμε να πάμε σχολείο, δεν μπορούμε να φάμε, δεν μπορούμε να έχουμε αξιοπρεπή στέγαση, αν δεν έχουμε πόσιμο νερό, αν δεν έχουμε ασφάλεια, αν μας απαγάγουν, αυτό είναι άμεση συνέπεια του πραξικοπήματος του 2004.»

Όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι στις ΗΠΑ πρέπει να καταστήσουν τον αγώνα του λαού της Αϊτής κεντρικό στους δικούς μας αγώνες. Πρέπει να οργανώσουμε διαδηλώσεις αλληλεγγύης όπου μπορούμε και να πιέσουμε τα μέλη του Κογκρέσου να κάνουν τα εξής:

1. Διακοπή κάθε αμερικανικής βοήθειας προς την αστυνομία της Αϊτής μια για πάντα.
2. Σταματήστε την υποστήριξη της κυβέρνησης Μπάιντεν προς το καθεστώς PHTK ανεξάρτητα από το ποιος θα γίνει το νέο πρόσωπο του.
3. Τερματισμός της στήριξης των ΗΠΑ για τις νοθευμένες εκλογές και το συνταγματικό δημοψήφισμα που διοργανώνει το καθεστώς του PHTK.
4. Υποστήριξη του δικαιώματος του λαού της Αϊτής να σχηματίσει, μέσω του δικού του λαϊκού κινήματος, τη δική του μεταβατική κυβέρνηση χωρίς την παρέμβαση των ΗΠΑ. Καμία αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στην Αϊτή.