Κατανοώντας την διακυβέρνηση του Σι Τζινπίνγκ: Μια νέα εποχή με νέα χαρακτηριστικά και αντιφάσεις

Το 3^ο κεφάλαιο του βιβλίου «2050 China – Becoming a great modern socialist country» της σειράς «Understanding Xi Jinping’s Governance», των Angang Hu, Yilong Yan, Xiao Tang, Shenglong Liu, εκδ. Springer, 2021. H μετάφραση έγινε από τον Αντώνη Ευθυμιάτο, φοιτητή ηλεκτρολόγο μηχανικό στο Πανεπιστήμιο Πάτρας.

Κεφάλαιο 3 – Μια νέα εποχή με νέα χαρακτηριστικά και αντιφάσεις

«Αυτή η νέα εποχή θα είναι μια εποχή οικοδόμησης επί των παρελθόντων επιτυχιών στην περεταίρω προώθηση της υπόθεσής μας και στη συνέχιση ενός νέου ιστορικού πλαισίου στην προσπάθεια για την επιτυχία του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά. Θα είναι μια εποχή εξασφάλισης μιας αποφασιστικής νίκης στην οικοδόμηση μιας μετρίως ευημερούσας κοινωνίας από όλες τις απόψεις και της κινητοποίησης όλων των προσπαθειών για το χτίσιμο μιας μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής χώρας. Θα είναι μια εποχή για τον κινεζικό λαό όλων των εθνοτικών ομάδων ώστε να δουλεύουν μαζί για να δημιουργήσουν μια καλύτερη ζωή γι’ τις ίδιες και να επιτύχουν κοινή ευημερία για όλους. Θα είναι μια εποχή για όλους μας, για τους γιούς και τις κόρες του κινεζικού έθνους, στην προσπάθεια με μια καρδιά να πραγματοποιήσουμε το κινεζικό όνειρο της εθνική αναζωογόνησης. Θα είναι μια εποχή που θα δει την Κίνα να κινείται εγγύτερα στο κέντρο του [παγκόσμιου] στερεώματος και να κάνει μεγάλες συνεισφορές στην ανθρωπότητα».

Τζινπίνγκ, 2017

«Η είσοδος του κινεζικού σοσιαλισμού σε μια νέα εποχή είναι, στην ιστορία της ανάπτυξης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και στην ιστορία της ανάπτυξης του κινεζικού έθνους, τρομερής σημασίας. Στην ιστορία της ανάπτυξης του διεθνούς σοσιαλισμού και την ιστορία της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας, είναι τρομερής σημασίας».

Τζινπίνγκ, 2017

«Καθώς ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά εισήλθε σε μια νέα εποχή, η κύρια [principal] αντίφαση που αντιμετωπίζει η κινεζική κοινωνία έχει εξελιχθεί [evolve]. Αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι η αντίφαση μεταξύ της ανισομερούς [unbalanced] και ανεπαρκούς ανάπτυξης και της διαρκώς αυξανόμενης λαϊκής ανάγκης για μια καλύτερη ζωή».

Τζινπίνγκ, 2017

Το 19^ο Συνέδριο του Κόμματος δήλωσε ότι ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή. Αυτή η σημαντική πολιτική εκτίμηση έχει βασιστεί στην επίγνωση 3 κύριων στοιχείων:

1. Ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά έχει εισέλθει σε ένα νέο αναπτυξιακό στάδιο, το «2^ο μισό» του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού, όπου η βασική αποστολή τα πρώτα 20 χρόνια του 21^ου αι. είναι η ολοκλήρωση της οικοδόμησης μιας μετρίως ευημερούσας κοινωνίας που θα ωφελεί έναν πληθυσμό πάνω από 1 δισ. ανθρώπων.
2. Η νέα εποχή χαρακτηρίζεται από ολόπλευρη καινοτομία, στην οποία η Κίνα χτίζει μια παγκόσμια δύναμη και βαθμιαία επιτυγχάνουμε κοινή ευημερία για όλους. Η Κίνα θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την πραγματοποίηση του ονείρου της εθνικής αναζωογόνησης και θα κινηθεί εγγύτερα στο κέντρο του παγκόσμιου στερεώματος, βοηθώντας στη δημιουργία ενός κοινού μέλλοντος για την ανθρωπότητα.
3. Η Κίνα αντιμετωπίζει τώρα μια αντίφαση μεταξύ της ανισομερούς [unbalanced] και ανεπαρκούς ανάπτυξης από τη μία πλευρά και των διαρκώς αυξανόμενων λαϊκών αναγκών για μια καλύτερη ζωή από την άλλη. Αυτή εκφράζει μια ιστορική μετατόπιση που επηρεάζει ολόκληρο το τοπίο και δημιουργεί πολλές νέες απαιτήσεις στο Κόμμα και τη χώρα. Έτσι, ενώ η βασική διάσταση του κινεζικού πλαισίου [η «βασική-basic» αντίφαση σε αντιδιαστολή με την «κύρια-primary» αντίφαση (ή κάποια «ενδιάμεσα τοποθετημένη» αντίφαση), με βάση το σκεπτικό που θα αναπτυχθεί παρακάτω, στο υποκεφάλαιο 3.3] -ότι η χώρα μας παραμένει και θα παραμένει για μια μακρά περίοδο στο πρωταρχικό στάδιο του σοσιαλισμού- δεν έχει αλλάξει, η κύρια [primary] αντίφαση που αντιμετωπίζει η κινεζική κοινωνία είναι νέα.

3.1 Η γενική βάση: Το 1^ο και το 2^ο μισό του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού

Μια μεγάλη ιστορική αποστολή απαιτεί μια μακροπρόθεσμη μεγαλοπρεπή στρατηγική και μια μακροπρόθεσμη μεγαλοπρεπής στρατηγική χρειάζεται να αντανακλά πλήρως τη μεγάλη ιστορική αποστολή. Αυτή η στρατηγική πρέπει να ακολουθείται καθ’ όλο το ταξίδι και πρέπει επίσης να προχωράει με τους καιρούς. Αυτός είναι ο Δρόμος της Κίνας.

Η Κίνα έχει υπάρξει στο δρόμο του σοσιαλιστικού εκσυγχρονισμού για περίπου 70 χρόνια, ξεκινώντας με την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Η επιτυχία του έθνους μέχρι τώρα δείχνει ότι ο σοσιαλιστικός εκσυγχρονισμός εξαρτάται από μια σαφή και ορθολογική κατανόηση των θεμελιακών διαστάσεων των εθνικών μας συνθηκών και της επιστημονικής διαμόρφωσης ενός μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδίου. Κοιτάζοντας μπροστά προς την Κίνα του 2050, χρειάζεται να κατανοήσουμε την αντικειμενική πραγματικότητα στην οποία θα επιτευχθεί ο σοσιαλιστικός εκσυγχρονισμός, με τους όρους των πραγματικών καταστάσεων του κράτους, του Κόμματος και του κόσμου.

Επί αυτού του σημείου, ο Γενικός Γραμματέας Σι Τζινπίνγκ σημείωσε ότι, «στη σύγχρονη Κίνα, η μεγαλύτερη αντικειμενική πραγματικότητα είναι ότι η Κίνα είναι ακόμα και θα παραμείνει για πολύ στο πρωταρχικό στάδιο του σοσιαλισμού. Αυτό εκφράζει το βασικό σημείο από το οποίο η Κίνα πρέπει να κατανοήσει το παρόν, να σχεδιάσει για το μέλλον, να διαμορφώσει πολιτικές και να προωθήσει την υπόθεση. Η Κίνα δε θα παρεκκλίνει από αυτό το σημείο». [Xi Jinping’s speech at the 20th Collective Learning of the Basic Principles and Methodology of Dialectical Materialism by the Political Bureau of the CPC Central Committee. Xinhuanet, Beijing, Jan. 24, 2015].

Το πρωταρχικό στάδιο του σοσιαλισμού περιλαμβάνει μια μακρά ιστορική αναπτυξιακή διαδικασία τουλάχιστον 100 χρόνων. Ακολουθώντας την παρουσίαση αυτής της σημαντικής εκτίμησης στην έκθεση του 13^ου Συνεδρίου του Κόμματος, οι εκθέσεις διάφορων συνεδρίων του κόμματος αντιπροσωπευτικά επαναλαμβάνουν αυτό το σημείο, ενώ επίσης περιλαμβάνεται η επίγνωση νέων γεγονότων και προτείνονται νέες ομιλίες, έννοιες και ιδέες για το νέο αναπτυξιακό στάδιο.

Η γενική βάση του «πρωταρχικού σταδίου για το σοσιαλισμό» περιλαμβάνει τις ιδιότητες της σοσιαλιστικής κοινωνίας και τα χαρακτηριστικά του πρωταρχικού σταδίου και εκφράζει τη θεωρητική και πρακτική καινοτομία της Κίνας. Με αυτή τη γενική βάση στο μυαλό, μπορούμε να επιλύσουμε το θεμελιακό ζήτημα του πώς η Κίνα, ως η μεγαλύτερη αναπτυσσόμενη χώρα, πρόκειται να επιτύχει την εκβιομηχάνιση, την εφαρμογή της τεχνολογίας της πληροφορίας, την αστικοποίηση και τον αγροτικό εκσυγχρονισμό, ενώ συγχρόνως επιταχύνει αυτές τις διαδικασίες σε μια σοσιαλιστική κοινωνία με κατάλληλο τρόπο. Αυτή η γενική βάση απαιτεί από εμάς να συμμορφωθούμε με τους οικονομικούς, κοινωνικούς και φυσικούς νόμους και να πιάσουμε σφιχτά τους κανόνες της διακυβέρνησης του Κομμουνιστικού κόμματος, την ανάπτυξη του σοσιαλισμού και την εξέλιξη [evolution] της ανθρώπινης κοινωνίας. Περαιτέρω, μας καθοδηγεί στη διευθέτηση περιφερειακών ανισοτήτων και στον περιορισμό του χάσματος μεταξύ πλούσιων και φτωχών και μεταξύ άστεως και υπαίθρου, ζητήματα που παραμένουν ανεπίλυτα στις ανεπτυγμένες και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η ουσία του σοσιαλισμού είναι η κοινή ευημερία και η κοινή ευημερία είναι το μεγαλύτερο κοινό συμφέρον και ο πιο σημαντικός σκοπός που επιδιώκεται από όλο τον κινεζικό λαό.

Προκειμένου να κατανοηθεί σωστά το πρωταρχικό στάδιο του σοσιαλισμού είναι απαραίτητο να διορθωθούν δύο παρανοήσεις: Η πρώτη είναι η πεποίθηση ότι εφόσον μια σοσιαλιστική κοινωνία είναι υπαρκτή, ο λαός θα αισθάνεται ότι ζει στον παράδεισο και όλα είναι καλά. Όπως αποσαφήνισε ο Μάο Τσετούνγκ, δε μπορούμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά στις σοσιαλιστικές χώρες. Αν ξεχάσουμε ότι η Κίνα είναι στο πρωταρχικό στάδιο του σοσιαλισμού και αγνοήσουμε το γεγονός ότι η χώρα θα παραμείνει σε αυτό το λιγότερο ανεπτυγμένο στάδιο για κάποιο καιρό ακόμα και αν είμαστε ανυπόμονοι για την επιτυχία και προσπαθήσουμε να κινηθούμε πέρα της εθνικής μας δύναμης, θα δεθούμε σε ένα δογματικό και άκαμπτο δρόμο. Μπορούμε να βρούμε παραδείγματα αυτής της προσέγγισης στο «Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός» και την «Πολιτιστική Επανάσταση» της Κίνας. Η δεύτερη παρανόηση είναι ότι, επειδή η Κίνα βρίσκεται στο πρωταρχικό στάδιο, είναι σημαντικά κατώτερη από τις Δυτικές χώρες και τα πάντα είναι άσχημα στην Κίνα. Αυτή η πεποίθηση οδηγεί σε τυφλωμένες φαντασιώσεις περί του Δυτικού συστήματος και σε μια άκριτη μίμηση κάθε τι Δυτικού. Αγνοεί το γεγονός ότι η Κίνα διακατέχεται από τις βασικές ιδιότητες μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας και, επίσης, αποσπά την Κίνα από τις εθνικές της συνθήκες. Η τροχιά που καθοδηγείται από αυτή την παρανόηση θα οδηγούσε κάτω στο δρόμο του καπιταλισμού, με την αναπόφευκτη επανάληψη της ιστορίας. Παραδείγματα του σκεπτικού αυτού του τύπου είναι η εκούσια διάλυση του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος, παρόλο που είχε νικήσει το χιτλερικό φασισμό, η εκούσια διάλυση του Σοβιετικού σοσιαλιστικού κράτους και η καταστροφή και το μεγάλο πισωγύρισμα της Ρωσίας.

Τότε πώς μπορούμε να καταλάβουμε και να αναλύσουμε δυναμικά τα κανονικά μοτίβα, στάδια και χαρακτηριστικά της ανάπτυξης του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού; Αυτό απαιτεί παρατηρήσεις και αναλύσεις από πολλαπλές πλευρές. Πρώτα απ’ όλα, από μια ιστορική οπτική, είναι απαραίτητη η διακρίβωση πότε ξεκίνησε ο αναπτυξιακός δρόμος της Κίνας, των αρχικών συνθηκών, πού ακριβώς έχει φτάσει τώρα η Κίνα και πού θα προχωρήσει στο μέλλον. Δεύτερον, μια διαλεκτική οπτική θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε ότι ο σοσιαλιστικός εκσυγχρονισμός στην Κίνα είναι μια διαδικασία εξέλιξης από ποσοτικές αλλαγές σε εν μέρη ποιοτικές αλλαγές και, έπειτα, από ποσοτικές αλλαγές σε ποιοτικές αλλαγές. Αυτά τα στάδια συσχετίζονται και κινούνται μαζί σε μια ανοδική σπείρα. Τρίτον, με μια αναπτυξιακή οπτική θα καταλάβουμε καλύτερα ότι οι προωθητικοί και περιοριστικοί, οι ευνοϊκοί και δυσμενείς, οι αναπτυξιακοί και αποαναπτυξιακοί παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την ανάπτυξη της Κίνας αλλάζουν διαρκώς και, επιπλέον, μετασχηματίζουν οι μεν τους δε μέσω ανάστροφων σχέσεων υπό ορισμένες συνθήκες. Τέλος, μια διεθνής οπτική θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε το σχετικό αναπτυξιακό επίπεδο της Κίνας και τη μεταβολή στη διεθνή της θέση [status]. Περαιτέρω, υιοθετώντας αυτή την οπτική θα κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους ανταγωνιστές μας. Μόνο μέσω μιας ολιστικής αντίληψης του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού, με την οποία βλέπουμε την κατάσταση από όλες αυτές τις πολλαπλές πλευρές, μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά τις εθνικές συνθήκες της Κίνας και να καταλάβουμε πλήρως τις ουσιώδεις απαιτήσεις και το μηχανισμό λειτουργίας της σοσιαλιστικής οικονομίας της αγοράς. Περαιτέρω, δρώντας κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε στέρεα τις παγκόσμιες τάσεις και ευκαιρίες οικονομικής και τεχνολογικής ανάπτυξης. Η πολυδιάστατη γνώση θα μας επιτρέψει, επίσης, να κατανοήσουμε και να συνάδουμε με τους νόμους της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής ανάπτυξης και τους φυσικούς νόμους, να απελευθερώσουμε την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος και να χρησιμοποιήσουμε το πλεονέκτημα της ορμής για περεταίρω ανάπτυξη.

Το πρωταρχικό στάδιο του σοσιαλισμού της Κίνας είναι μια ιστορική διαδικασία που ξεκίνησε στα μέσα της 10ετίας του 1950-1960 και θα ολοκληρωθεί στα μέσα του 21^ου αι. Είναι μια αιωνόβια μεγάλη πορεία από τη φτωχή υλική βάση και τον καθυστερημένο πολιτισμό και επιστήμη στην οικοδόμηση μιας μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής χώρας. Η 100χρονη ιστορική περίοδος μπορεί να διαιρεθεί στα δύο, το 1^ο μισό κάλυψε τα τελευταία χρόνια του 20^ού αι. και το 2^ο μισό λαμβάνει χώρα στις αρχές του 21^ου αι.

Το 1^ο μισό του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού μπορεί περαιτέρω να διαιρεθεί σε 2 αναπτυξιακά στάδια. Το 1^ο στάδιο, η απόλυτη φτώχεια, είναι η περίοδος οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Περιλαμβάνει την εγκαθίδρυση των θεσμικών, οικονομικών και κοινωνικών θεμελίων για το σοσιαλιστικό εκσυγχρονισμό, καθώς επίσης και την οικοδόμηση ποικίλων συστημάτων (π.χ. πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, αγροτικό). Ας σημειωθεί ότι σ’ αυτό το στάδιο, η όποια ανάπτυξη συμβαίνει σε ένα πολύ χαμηλό επίπεδο. Το 2^ο στάδιο είναι αυτό της μεταρρύθμισης και του ανοίγματος με οικονομική απογείωση. Η Κίνα έχει ήδη πραγματοποιήσει 2 στρατηγικά σχέδια για οικονομική οικοδόμηση: στο 1^ο βήμα, στόχευσε στη διασφάλιση ότι οι βασικές λαϊκές ανάγκες θα καλυφθούν, τη 10ετία 1980-1990 το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα (GNP) διπλασιάστηκε, οι βασικές ανάγκες του πληθυσμού καλύφθηκαν και ο λαός έγινε πλουσιότερος. Στο 2^ο βήμα (επιτυγχάνοντας μέτρια ευημερία), μέχρι το τέλος του 20ού αι. το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα (GNP) ξαναδιπλασιάστηκε και το βιοτικό επίπεδο του λαού έφτασε ένα επίπεδο μέτριας ευημερίας.

Το 2^ο μισό του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού μπορεί, επίσης, να διαιρεθεί 2 αναπτυξιακά στάδια. Το 1^ο στάδιο αντιπροσωπεύει τα πρώτα 20 χρόνια συνεχόμενης υψηλής ανάπτυξης, δια του οποίου η Κίνα θα γίνει μια μετρίως ευημερούσα κοινωνία από όλες τις απόψεις, πραγματοποιώντας έτσι τον 1^ο εκατονταετή στόχο. Στο 2^ο στάδιο, ακολουθώντας 30 χρόνια συνεχούς και σταθερής μεγέθυνσης, μια ισχυρότερη Κίνα θα πραγματοποιήσει την κοινή ευημερία και θα επιτύχει το 2^ο εκατονταετή στόχο, αυτό του σοσιαλιστικού εκσυγχρονισμού μέχρι την εκατοεντηρίδα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Για την επεξήγηση της διαίρεσης των παραπάνω σταδίων, χρησιμοποιούνται 10 κρίσιμοι δείκτες καθολικής [global] οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης για ποσοτική ανάλυση (βλέπε Πίνακα 3.1).

Από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η χώρα υποβλήθηκε σε μεγάλες αλλαγές. Καθώς εισερχόμαστε στο 2^ο μισό του πρωταρχικού σταδίου του σοσιαλισμού, οι παραγωγικές δυνάμεις της Κίνας σημείωσαν πρωτόγνωρη ανάπτυξη. Ωστόσο, παρά αυτή την πρόοδο, παραμένουν σχετικά καθυστερημένες συγκριτικά με τις ανεπτυγμένες χώρες. Επιπλέον, η Κίνα έχει να διανύσει κάποιο δρόμο ακόμα πριν φτάσει τις ανεπτυγμένες χώρες σε πλευρές όπως, για παράδειγμα, η παραγωγικότητα της εργασίας, η ικανότητα καινοτομίας και η ποιότητα. Εδώ παραμένει ένα πολύ μεγάλο χάσμα όσον αφορά το κατά κεφαλή εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο, και η Κίνα εξακολουθεί να έχει ένα υψηλό ποσοστό εργαζόμενων αγροτών [agricultural employees] και ένα μεγάλο αγροτικό πληθυσμό. Ομοίως, παρά τη μεγάλη πρόοδο στην κοινωνική ανάπτυξη, η Κίνα εξακολουθεί υπολείπεται των ανεπτυγμένων χωρών και μέχρι τώρα αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των περίπου 1,4 δισ. ανθρώπων της με όρους εκπαίδευσης, υγείας, πολιτισμού, κατοικίας, κοινωνικής ασφάλισης και οικολογικού περιβάλλοντος. Συνεπώς, εδώ παραμένει χώρος για περαιτέρω ανάπτυξη.

Οι βασικές συνθήκες της Κίνας είναι εκείνες ενός μεγάλου πληθυσμού, σπάνιους κατά κεφαλή [φυσικούς] πόρους και ένα ασθενές οικολογικό θεμέλιο. Εξαιτίας αυτών των εμποδίων, στο ορατό μέλλον θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει ποικίλους αναπτυξιακούς περιορισμούς στους τομείς της παροχής-προμήθειας ενέργειας, προμήθειας [φυσικών] πόρων, την ποιότητα του [φυσικού] περιβάλλοντος και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ενώ το περιφερειακό αναπτυξιακό χάσμα συρρικνώνεται, η περιφερειακή ανάπτυξη στην Κίνα εξακολουθεί να είναι ανισομερής [unbalanced]. Ομοίως, ενώ έχει υπάρξει μια μείωση στο χάσμα εισοδήματος μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, αυτό παραμένει μεγάλο. Επιπλέον, παρόλο που αυτοί οι πληθυσμοί [των αγροτικών περιοχών κ.λπ.] μέχρι τώρα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας θα το έχουν ανέβει μέχρι το 2020, θα υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που ζουν με το ελάχιστο επίδομα συντήρησης.

Ακόμα και στο 2^ο μισό του πρωταρχικού σταδίου μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, η Κίνα αντιμετωπίζει μια σημαντική πρόκληση ώστε να επιτύχει το 2^ο εκατονταετή στόχο. Αν είμαστε απρόσεχτοι μπορεί να αποτύχουμε ενώ βρισκόμαστε μόνο στα μισά του δρόμου, και όλες οι προγενέστερες προσπάθειές μας θα χάνονταν. Γι’ αυτό, δεν πρέπει ποτέ να τυφλωθούμε από αυταρέσκεια ή αλαζονεία. Πρέπει να διατηρούμε μια ψύχραιμη και συνειδητή αντίληψη. Όπως λέει το ρητό, «το ισχυρό πέρασμα του εχθρού είναι σαν ένα τείχος από σίδερο, αλλά με σταθερά βήματα, κατακτάμε την κορυφή του».

3.2 Η είσοδος της Κίνας σε μια νέα εποχή

Η έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος σαφώς προσδιορίζει μια νέα εποχή του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά. Αυτή η νέα εποχή μπορεί να εξηγηθεί [περιγραφεί] μέσω 5 χαρακτηριστικών γνωρισμάτων.

Πρώτο, η Κίνα θα εισέλθει σε μια νέα εποχή εξασφάλισης μιας μεγάλης νίκης. Η σοσιαλιστική αναπτυξιακή διαδικασία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας περιλαμβάνει 3 εποχές. Η 1^η ήταν μια εποχή εθνικής οικονομικής ανάκαμψης και σοσιαλιστικής οικονομικής οικοδόμησης. Από την ίδρυσή της το 1949, η ΛΔΚ υποβλήθηκε σε μια μακρά περίοδο προσπαθειών, δημιουργώντας τελικά μια εθνική οικονομία και οικονομικό σύστημα και εγκαθιδρύοντας ένα σχετικά ανεξάρτητο και πλήρες βιομηχανικό σύστημα. Επιπλέον, έθεσε το θεμέλιο για ποικίλους τύπους κεφαλαίου, δηλαδή υλικό, ανθρώπινο, τεχνολογικό και θεσμικό, για τη μετέπειτα οικονομική απογείωση και το σοσιαλιστικό εκσυγχρονισμό. Η 2^η εποχή ήταν αυτή της μεταρρύθμισης και του ανοίγματος. Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου επιταχυνόμενης οικονομικής σύγκλισης [με τις ανεπτυγμένες οικονομίες], το ΑΕΠ της Κίνας γνώρισε μια μέση ετήσια μεγέθυνση με ρυθμό 9,9%, ένα διεθνές ρεκόρ υψηλής μακροπρόθεσμης οικονομικής μεγέθυνσης, και το έθνος έφτασε ένα επίπεδο μέτριας ευημερίας. Η 3^η εποχή είναι αυτή του σοσιαλισμού με κινέζικα χαρακτηριστικά. Η Κίνα έχει τώρα εισέλθει σε μια νέα κανονικότητα στην οικονομική ανάπτυξη, από την ταχεία μεγέθυνση στην ανάπτυξη υψηλής ποιότητας, από τη γρήγορη αύξηση του πλούτου στην κοινή ευημερία για όλους και από το να είναι μια μεγάλη χώρα στο να είναι μια μεγάλη παγκόσμια δύναμη. Επί του παρόντος, η Κίνα βρίσκεται σε ένα στάδιο στο οποίο τα χρονικά πλαίσια των 2 εκατονταετών στόχων συναντιούνται [βρίσκεται στο μεταίχμιο]. Μέχρι τώρα αγωνίζεται να πραγματοποιήσει τον 1^ο εκατονταετή στόχο και να καθορίσει πώς καλύτερα θα πραγματοποιήσει το 2^ο εκατονταετή στόχο.

Δεύτερο, η Κίνα θα εισέλθει σε μια εποχή οικοδόμησης μιας μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής χώρας από όλες τις απόψεις. Η έκθεση του 18^ου Συνεδρίου του Κόμματος πρότεινε 4 στόχους προς την οικοδόμηση μιας ισχυρής σοσιαλιστικής Κίνας, δηλ. τη δημιουργία μιας χώρας που είναι ισχυρή σε ταλέντα, πλούσια σε ανθρώπινους πόρους, μια μεγάλη σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα και μια ισχυρή ναυτική χώρα. Ακολούθως, η έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος πρόσθεσε σε αυτό τον κατάλογο τη διασφάλιση της ποιότητας μεταποίησης και την ισχύ στην επιστήμη και την τεχνολογία, την ποιότητα προϊόντος, στην αεροδιαστημική, τον κυβερνοχώρο, τις μεταφορές, το εμπόριο, τη φυσική κληρονομιά και την εκπαίδευση. Για παράδειγμα, το σχέδιο «Made in China 2025» αφορά τη δημιουργία μιας ποιοτικής μεταποίησης και το Περίγραμμα της Εθνικής Στρατηγικής Ανάπτυξης οδηγούμενης από Καινοτομία [National Innovation-driven Development Strategy Outline] είναι ένα σχέδιο για την οικοδόμησης μιας χώρας προσανατολισμένης στην καινοτομία. Σε συμφωνία με το πνεύμα της έκθεσης του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος, αντίστοιχα τμήματα επεξεργάζονται τη διαμόρφωση ενός ειδικού μεσοπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου σχεδίου (2020-2035) για την οικοδόμηση ενός ισχυρού στρατηγικού συστήματος και εφαρμοστικού συστήματος για την πραγματοποίηση του στόχου οικοδόμησης μιας ισχυρής χώρας. Η έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος βάζει μπροστά, επίσης, 6 μείζονες στόχους προς επίτευξη μέχρι το 2050, δηλ. την ολοκλήρωση της δημιουργίας μιας μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής οικονομικής δύναμης, μιας μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής δημοκρατικής και πολιτικής δύναμης, μιας μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής πολιτιστικής δύναμης με κινεζικό πολιτισμό, μιας πιο αρμονικής μεγάλης σύγχρονης δύναμης με μια σοσιαλιστική κοινωνία, μιας πιο όμορφης, μεγάλης σύγχρονης σοσιαλιστικής οικολογικής δύναμης και παγκόσμιας κλάσης ένοπλες δυνάμεις. Εν συντομία, η έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος υποστήριξε την οικοδόμηση της Κίνας σε μια μεγάλη σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα που είναι ευημερούσα, ισχυρή, δημοκρατική, πολιτισμικά προηγμένη, αρμονική και όμορφη.

Τρίτο, η Κίνα θα εισέλθει σε μια εποχή επίτευξης κοινής ευημερίας για όλους. Η διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας μπορεί να διαιρεθεί σε αρκετές περιόδους. Στο στάδιο εξαιρετικά χαμηλού εισοδήματος (1949-1978), η Κίνα είχε 250 εκατ. ανθρώπους που ζούσαν στη φτώχεια σύμφωνα με το όριο αγροτικής φτώχειας του 1978. Ο αριθμός αυτός αυξάνεται σε 770 εκατ., με 97,5% του πληθυσμού να ζει στη φτώχεια, σύμφωνα με το όριο αγροτικής φτώχειας του 2010. Έπειτα, κατά τη διάρκεια του σταδίου χαμηλού εισοδήματος (1978-1990), ο εξαθλιωμένος πληθυσμός της Κίνας σε αγροτικές περιοχές μειώθηκε σε 658 εκατ., με 73,5% του πληθυσμού να ζει στη φτώχεια μέχρι το τέλος της εν λόγω περιόδου. Το 1990 η Κίνα εισήλθε στο στάδιο μέσου εισοδήματος (1990-2000), κατά τη διάρκεια του οποίου ο εξαθλιωμένος πληθυσμός στις αγροτικές περιοχές μειώθηκε σε 460 εκατ. και η συχνότητα εμφάνισης [το ποσοστό, incidence] της φτώχειας μειώθηκε σε κάτω από 50%. Κατά τη διάρκεια των 2 πρώτων 10ετιών του 21^ου αι., η Κίνα βρίσκεται στο στάδιο μέσου και υψηλού εισοδήματος (2000-2020). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο εξαθλιωμένος πληθυσμός που ζει σε αγροτικές περιοχές μειώθηκε σε 43.350.000 με μόλις 4,5% του πληθυσμού της Κίνας να ζει στη φτώχεια μέχρι το τέλος του 2016. Η φτώχεια αναμένεται να εξαλειφθεί σε όλες τις αγροτικές περιοχές μέχρι το 2020. Μετά το 2020, η Κίνα θα εξακολουθήσει να αναπτύσσεται προς ένα στάδιο υψηλού εισοδήματος και θα εισέλθει σε μια εποχή κοινής ευημερίας. Το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών θα συνεχίσει να συρρικνώνεται μέχρι το 2035 και η κοινή ευημερία για όλους θα πραγματοποιηθεί μέχρι το 2050.

Τέταρτο, η Κίνα θα εισέλθει σε μια εποχή πραγματοποίησης της μεγάλης αναζωογόνησης του κινεζικού έθνους. Ο Γενικός Γραμματέας Σι Τζινπίνγκ δήλωσε ρητά ότι αυτή θα είναι μια εποχή για όλους μας, τους γιούς και τις κόρες του κινεζικού έθνους, στον αγώνα με μια καρδιά για την πραγματοποίηση του Κινεζικού Ονείρου της εθνικής αναζωογόνησης. Το 1956, ο σύντροφος Μάο Τσετούνγκ πρότεινε ένα μεγαλοπρεπές στρατηγικό όραμα το οποίο θα απαιτούσε 50 (μέχρι το 2006) ή 60 χρόνια (μέχρι το 2016) ώστε να φτάσουμε και να υπερβούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την αρχή του 21^ου αι., η Κίνα επιτάχυνε το φτάσιμό της στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει ακόμα και ξεπεράσει αυτή τη χώρα σε ορισμένους τομείς. Επιπλέον, η Κίνα διαρκώς περιορίζει το σχετικό χάσμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά τους κύριους αναπτυξιακούς δείκτες (π.χ. κατά κεφαλή ΑΕΠ, προσδόκιμο ζωής, χρόνια σχολικής εκπαίδευσης και δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης). Η σύγκλιση του συντελεστή που εκφράζει το λόγο του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (Human Development Index, HDI) της Κίνας ως προς αυτόν των Ηνωμένων Πολιτειών αυξήθηκε από 51% το 1980 σε 80% το 2015 και αναμένεται να φτάσει το 97% μέχρι το 2050. Στον 21^ο αι., υπό την ηγεσία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ, η Κίνα θα πραγματοποιήσει τη μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους μέσω των συντονισμένων προσπαθειών ολόκληρου του Κόμματος και του κινεζικού λαού όλων των εθνοτικών ομάδων. Δε θα επιτύχει μόνο ένα υπέροχο κινεζικό όνειρο, αλλά θα παρέχει μια μεγάλη κινεζική συνεισφορά στην προώθηση της κοινής ανάπτυξης του κόσμου.

Πέμπτο, η Κίνα θα εισέλθει σε μια εποχή μετατόπισης στο κέντρο του παγκόσμιου στερεώματος. Από την ίδρυσή της, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μετασχηματίστηκε από «πλαδαρή άμμος», ένα κράτος διχασμένο, στην εθνική ανεξαρτησία και απελευθέρωση. Η χώρα κάποτε χαρακτηριζόταν από ένα φτωχό υλικό θεμέλιο και καθυστερημένο πολιτισμό και επιστήμη, τώρα είναι ικανή να ανταποκριθεί στις βασικές λαϊκές ανάγκες. Παρά αυτή την πρόοδο, το κατά κεφαλή ΑΕΠ ακόμα υστερεί από αυτό του ανεπτυγμένου κόσμου και η Κίνα απέχει ακόμα κάποια απόσταση από το να σταθεί στο πραγματικό κέντρο του παγκόσμιου στερεώματος. Από τη στιγμή της υιοθέτησης της πολιτικής της μεταρρύθμισης και του ανοίγματος, η Κίνα βελτίωσε την οικονομία της στο σύνολό της, ανεβαίνοντας από την 11^η στη 2^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη και στην 1^η θέση με όρους ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης (purchasing power parity, PPP) και βελτίωση τον όγκο εισαγωγών και εξαγωγών από την 29^η στη 1^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Επίσης, βελτιώθηκαν τα συναλλαγματικά αποθέματα και σε αυτόν τον τομέα η Κίνα ανέβηκε από την 38^η στην 1^η θέση. Επιπλέον, η Κίνα τώρα έχει το μεγαλύτερο αριθμό αιτήσεων για διπλώματα ευρεσιτεχνίας [πατέντες] και χορηγημένων πατεντών στον κόσμο και είναι η δύναμη οδηγός της παγκόσμιας οικονομικής μεγέθυνσης, της αύξησης του εμπορίου και της τεχνολογικής καινοτομίας. Η ανάπτυξη της Κίνας έχει ωφελήσει επίσης τον κόσμο. Έχει προβλεφθεί ότι μέχρι το 2050, η Κίνα θα έχει αναδυθεί ως μια μεγάλη σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα η οποία είναι ευημερούσα, ισχυρή, δημοκρατική, πολιτισμικά προηγμένη, αρμονική και όμορφη και θα κατέχει τη μεγαλύτερη περιεκτική εθνική ισχύ και διεθνή επιρροή στον κόσμο. Ο κινεζικός λαός θα κάνει τότε αναπόφευκτα μεγάλες και συνεχείς συνεισφορές στην ανθρώπινη ανάπτυξη.

Συμπερασματικά, όπως μπορούμε να δούμε από την αναπτυξιακή πορεία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, το πιο διακεκριμένο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανάπτυξης και της προόδου της Κίνας στον 21^ο αι. είναι η ολόπλευρη καινοτομία. Από το 18^ο Συνέδριο του Κόμματος με τη μεταρρύθμιση και το άνοιγμα σε μια νέα εποχή, έχουμε σταθερά προάγει τη θεωρητική καινοτομία, την πρακτική καινοτομία, τη θεσμική καινοτομία, την πολιτισμική καινοτομία, όπως επίσης και άλλα είδη καινοτομίας. Έτσι, ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή και με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος, μια συστηματική εκτίμηση από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΚ περί της νέας ιστορικής θέσης της ανάπτυξης της Κίνας καταγράφηκε για πάντα στην κινεζική ιστορία.

3.3 Ο μετασχηματισμός της κύριας [principal] κοινωνικής αντίφασης στη νέα εποχή

Μια κατανόηση των εθνικών μας συνθηκών και, ιδιαίτερα, μια βαθιά κατανόηση της κύριας [principal] αντίφασης που αντιμετωπίζει η κινεζική σοσιαλιστική κοινωνία παρέχει το θεωρητικό θεμέλιο για τον καθορισμό των αναπτυξιακών στρατηγικών που είναι κατάλληλες στις διαφορετικές εποχές. Οι βασικές [basic] αντιφάσεις που αντιμετωπίζει η σύγχρονη κινεζική κοινωνία έχουν υπάρξει πάντα: αυτή μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των σχέσεων παραγωγής και αυτή μεταξύ της υπερδομής [εποικοδομήματος, superstructure] και της οικονομικής βάσης (Άπαντα του Μάο Τσετούνγκ, τ. 7, People’s Publishing House, 1999, σελ. 214). Αυτές οι αντιφάσεις θα υπάρχουν όσο υπάρχει η σοσιαλιστική κοινωνία και θα καθορίζουν τις βασικές ιδιότητες της σοσιαλιστικής αναπτυξιακής διαδικασίας. Αντίθετα, η κύρια [principal] αντίφαση αλλάζει με την αναπτυξιακή εποχή, και μπορεί να εκφραστεί με διαφορετικές μορφές σε διαφορετικά αναπτυξιακά στάδια. Κατά το τρέχον στάδιο της αναπτυξιακής διαδικασίας της Κίνας, η κύρια [principal] αντίφαση είναι κυρίαρχη, αποφασιστική και σφαιρική.

Η έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος επισήμανε ότι επειδή ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή, η κύρια [principal] αντίφαση που αντιμετωπίζει η κινεζική κοινωνία έχει εξελιχθεί [evolve]. Αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι η αντίφαση μεταξύ ανισομερούς [unbalanced] και ανεπαρκούς ανάπτυξης [development] από τη μία μεριά και της διαρκούς αυξανόμενης λαϊκής ανάγκης για μια καλύτερη ζωή από την άλλη (Τζινπίνγκ, 2017). Αυτή η νέα και σημαντική πολιτική εκτίμηση περί της θεμελιακής διάστασης των εθνικών μας συνθηκών, αντανακλά τα βασικά [basic] χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας στη νέα εποχή. Επίσης, αντιπροσωπεύει την 3^η σημαντική θεωρητική καινοτομία και μεγάλη κοινωνική πρακτική μετάβαση μετά το 8^ο Συνέδριο του Κόμματος και την 3^η ολομέλεια της 11^ης Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ.

Ο μετασχηματισμός της κύριας αντίφασης που αντιμετωπίζει η κινεζική κοινωνία είναι ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα και ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του νόμου της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στην Κίνα. Τότε πώς έχει εξελιχθεί [evolve] ιστορικά η κύρια [principal] αντίφαση; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά τη νέα [κύρια] αντίφαση; Τι επίδραση θα έχει ο σημαντικός μετασχηματισμός της [κύριας] αντίφασης; (1)

Η βελτίωση των παραγωγικών δυνάμεων της Κίνας και η ανάπτυξη ποικίλων δομικών ανισορροπιών-ανισομερειών επέφεραν νέες και εν εξελίξει αλλαγές στην κύρια αντίφαση. Παρόλα αυτά, απαιτείται περαιτέρω ανάπτυξη, ιδιαίτερα στις ακόλουθες 4 πλευρές:

Πρώτο, η ανάπτυξη των κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων δεν είναι ακόμα επαρκής ώστε να ανταποκριθεί στις διαρκώς αυξανόμενες υλικές ανάγκες του λαού. Ενώ η Κίνα έχει σημαντικά ενισχύσει το κατά κεφαλή ΑΕΠ της, ακόμα κατατάσσεται 97^η μεταξύ 217 οικονομικών οντοτήτων [χωρών], που σημαίνει ότι είναι στο 45% παγκοσμίως. Το σχετικό χάσμα μεταξύ της παραγωγικότητας της εργασίας της Κίνας και αυτής των Ηνωμένων Πολιτειών έχει μειωθεί σημαντικά, αλλά παραμένει αξιόλογο. Συνεπώς, απαιτείται σημαντική βελτίωση του κατά κεφαλή εισοδήματος της Κίνας και του κατά κεφαλή επιπέδου κατανάλωσης. Ομοίως, ενώ το επίπεδο των κοινωνικών παραγωγικών δυνάμεων της Κίνας έχει βελτιωθεί, από την απόλυτη καθυστέρηση στη σχετική καθυστέρηση, παραμένει ένα μεγάλο χάσμα συγκριτικά με το προηγμένο επίπεδο των ανεπτυγμένων χωρών και υπάρχει ακόμα χώρος προς βελτίωση αναφορικά με το φτάσιμο [τη σύγκλιση], την καινοτομία και την υπεροχή.

Παρόλο που η κοινωνική παραγωγική ικανότητα της Κίνας γνωρίζει μια κορυφαία κατάταξη από πολλές πλευρές, η χώρα δεν είναι ακόμα ικανή να ανταποκριθεί στις ανάγκες των σχεδόν 1,4 δισ. ανθρώπων με όρους ενός εύρους [φάσματος] διαφορετικών δομών προϊόντων, υπηρεσιών και ποιότητας. Ενώ η ισχύς της ικανότητας της επιστήμης και της τεχνολογίας της Κίνας και η ικανότητα καινοτομίας της βελτιώνονται ταχέως, υστερούν των τρεχόντων παγκόσμιων συνόρων της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η Κίνα έχει το μεγαλύτερο αριθμό επιστημόνων και μηχανικών στον κόσμο, αλλά ακόμα υστερεί ως προς τους μεγάλους αριθμούς επιστημόνων παγκόσμιας κλάσης, επιστημονικών και τεχνολογικών ηγετών, κορυφαίων ταλέντων, έμπειρων και νέων ταλέντων και ταλέντων υψηλών δεξιοτήτων. Επιπλέον, ενώ η Κίνα έχει υπάρξει για κάποια περίοδο η μεγαλύτερη μεταποιητική δύναμη στον κόσμο, πολλές βιομηχανίες παραμένουν σε χαμηλές και μέσες κατατάξεις στην παγκόσμια αλυσίδα αξίας.

Δεύτερο, η ανάπτυξη είναι ανισομερής [the development is unbalanced]. Ως προς τις βιομηχανίες [οικονομικούς κλάδους] της Κίνας, η αγροτική οικονομία έχει διατηρήσει βιώσιμη μεγέθυνση και έχει γνωρίσει έναν ετήσιο μέσο ρυθμό μεγέθυνσης 4,0% τα τελευταία 16 χρόνια. Αυτός είναι ένας από τους υψηλότερους ρυθμούς μεγέθυνσης στον κόσμο, αλλά η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και των μη αγροτικών βιομηχανιών παραμένει ανισομερής. Πράγματι, η αγροτική οικονομία παραμένει το μεγαλύτερο εμπόδιο και σημείο συμφόρησης [bottle-neck] της Κίνας. Από την άποψη της σχέσης άστεως-υπαίθρου, από το 2009 η Κίνα έχει περιορίσει το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών. Παρόλα αυτά, αυτό το εισοδηματικό χάσμα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και οι αγροτικές περιοχές της Κίνας παραμένουν υπανάπτυκτες. Με όρους περιφερειακής δομής [regional structure], από το 2004 η Κίνα έχει περιορίσει σταθερά το περιφερειακό αναπτυξιακό χάσμα. Παρόλα αυτά, παραμένει μια χώρα με σημαντικά χάσματα και ανισομέρειες στην περιφερειακή ανάπτυξη.

Το σύστημα δημόσιων υπηρεσιών επίσης απαιτεί προσοχή. Υπό τις συνθήκες μέσου εισοδήματος της Κίνας, οι κύριοι δείκτες υγείας είναι γενικά καλύτεροι από το μέσο επίπεδο των χωρών μέσου και υψηλού εισοδήματος, αλλά υπάρχει μια ευκρινής αντίφαση μεταξύ των ελλείψεων στη συνολική παροχή υπηρεσιών υγείας και τις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις των 1,4 δισ. ανθρώπων. Το επίπεδο εκπαίδευσης της Κίνας στέκεται πάνω από το μέσο επίπεδο παγκοσμίως. Παρόλα αυτά, οι ανισότητες μεταξύ άστεως-υπαίθρου στην εκπαίδευση είναι ακόμα μεγάλες, δεν υπάρχουν επαρκείς πόροι για εκπαίδευση υψηλής ποιότητας και αυτοί που είναι διαθέσιμοι δεν κατανέμονται ίσα. Ως προς την κοινωνική ασφάλιση, η Κίνα έχει εγκαθιδρύσει το μεγαλύτερο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στον κόσμο, καλύπτοντας το μεγαλύτερο πληθυσμό. Η βασική παρεχόμενη ασφάλεια [endowment insurance] της Κίνας καλύπτει πάνω από 900 εκατ. ανθρώπους και η βασική ασφάλεια υγείας καλύπτει πάνω από 1,3 δισ. ανθρώπους. Παρόλα αυτά, είναι ακόμα απαραίτητη η πλήρης εφαρμογή ενός κοινωνικού συστήματος ασφάλισης που να καλύπτει ολόκληρο τον πληθυσμό, να φέρει τους μηχανισμούς συνταξιοδότησης υπό εθνική ενοποιημένη διεύθυνση-διοίκηση και να βελτιώνει το βασικό σύστημα ασφάλειας υγείας για τους κατοίκους των πόλεων και της υπαίθρου.

Τρίτο, η πολιτιστική βιομηχανία και υποδομή της Κίνας είναι μη ισορροπημένη και ανεπαρκής. Παρόλο που το σύστημα της Κίνας για παροχή δημόσιων πολιτιστικών υπηρεσιών καλύπτει και αστικούς και αγροτικούς πληθυσμούς, είναι επί του παρόντος ανέφικτο να ανταποκριθεί στις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις και διαφοροποιημένες ανάγκες του λαού, ειδικά των αγροτικών πληθυσμών. Για παράδειγμα τα 2/3 των αγροτικών νοικοκυριών ακόμα δεν έχουν πρόσβαση στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Η προστιθέμενη αξία της πολιτιστικής βιομηχανίας της Κίνας ανέρχεται στο 4% του ΑΕΠ, αλλά η ακαθάριστη κλίμακα δεν είναι ακόμα αρκετά μεγάλη. Η ποιότητα και η αποδοτικότητα χρειάζονται αναβάθμιση και υπάρχει πολύς χώρος για βελτίωση όπως και αχρησιμοποίητο δυναμικό. Για παράδειγμα, η Κίνα έγινε η μεγαλύτερη αγορά ταινιών στον κόσμο, αλλά τα έσοδα των κινηματογράφων από εγχώριες ταινίες είναι κάτω από 60%. Η Κίνα έχει το μεγαλύτερο αριθμό ταλέντων στον κόσμο, αλλά έχει σχετικά λίγους καλλιτέχνες και συγγραφείς και πολύ λίγα επιφανή λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά πρόσωπα. Ενώ πολλά λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα παράγονται στην Κίνα, αναθρεμμένα από μια ατμόσφαιρα πολιτιστικής δημιουργίας που επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση της τέχνης και ποικίλες σχολές σκέψης να υποστηριχθούν χωρίς περιορισμούς, αυτή η παραγωγικότητα έχει αποτύχει να εκφράσει πλήρως τη χρυσή εποχή της ταχείας ανάπτυξης και της μεγάλης αναζωογόνησης της Κίνας. Η Κίνα έχει αξιοσημείωτα άφθονη πολιτιστική κληρονομιά, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα με όρους μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και μεγαλύτερη στον κόσμο με όρους άυλης [πνευματικής] πολιτιστικής κληρονομίας. Παρόλα αυτά τα κεκτημένα, πολλοί πόροι πολιτιστικής κληρονομιάς απαιτούν σημαντική χρηματοδότηση και τεχνολογική αποκατάσταση και προστασία. Είναι απαραίτητη επίσης η επιστημονική, προληπτική και διαρκής προστασία. Η κινεζική κουλτούρα έχει εισέλθει στη διεθνή αρένα σε ένα υψηλό επίπεδο και η Κίνα τώρα συμμετέχει στις πολιτιστικές ανταλλαγές με τα 2/3 των χωρών και περιοχών του κόσμου. Είναι τώρα σημαντικό να διευθετήσουμε το χάσμα που απομένει, να καθιερώσουμε πολιτιστικές ανταλλαγές με το 1/3 των χωρών και περιοχών παγκόσμια που απομένει. Το εξωτερικό πολιτιστικό εμπόριο της Κίνας μεγαλώνει γρήγορα, αλλά ακόμα προσμετράται μόνο ως ένα μικρό ποσοστό του παγκόσμιου πολιτιστικού εμπορίου. Ενώ η Κίνα έχει γνωρίσει μια πρωτόγνωρη βελτίωση στη διεθνή της επιρροή, ακόμα αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις για κινεζικό πολιτισμό από πάνω από 240 χώρες και περιοχές.

Τέταρτο, η ανθρώπινη και φυσική ανάπτυξη είναι ανισομερής και απέχει πολύ από την ικανοποίηση των διαρκώς αυξανόμενων λαϊκών οικολογικών και περιβαλλοντικών αναγκών. Η έννοια του οικολογικού πολιτισμού επί του παρόντος γνωρίζει ισχυρή υποστήριξη στην Κίνα, αλλά οι διευθυντές κάποιων περιφερειακών τμημάτων παραμένουν επικεντρωμένοι στον [αξιακό] δείκτη του ΑΕΠ και πολλά υπάρχοντα συστήματα και πολιτικές δεν ευνοούν τον οικολογικό πολιτισμό. Η διακυβέρνηση [διοίκηση, διαχείριση] του οικολογικού περιβάλλοντος έχει ισχυροποιηθεί και βελτιωθεί, αλλά τα οικολογικά ελλείματα και τα περιβαλλοντικά μειονεκτήματα της Κίνας, τα οποία έχουν συσσωρευτεί στο πέρασμα των χρόνων, παραμένουν ένα εμπόδιο στην ανάπτυξη. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος καταναλωτής ενέργειας, πόρων νερού, ορυκτών πόρων και διάφορων υλών και υπάρχει μεγάλο δυναμικό επίτευξης σημαντικής εξοικονόμησης σε αυτές τις περιοχές. Η Κίνα έχει γίνει επίσης η μεγαλύτερη καταναλωτική αγορά στον κόσμο, αλλά το μερίδιό της στην πράσινη κατανάλωση είναι εξαιρετικά χαμηλό. Συνεπώς, υπάρχει το δυναμικό για σημαντική βελτίωση. Η κοινωνία συνολικά εκφράζει μια διαρκώς αυξανόμενη απαίτηση για περιβαλλοντική ισότητα, αλλά μέχρι στιγμής πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν γίνει συνειδητοί συμμέτοχοι και χτίστες της «Όμορφης Κίνας» (π.χ. μιας πράσινης Κίνας). Καθώς η Κίνα εισέρχεται σε μια νέα εποχή του οικολογικού πολιτισμού, η διεθνής κοινότητα έχει υψηλές προσδοκίες από την οικοδόμησης μιας όμορφης Κίνας. Πρέπει επίσης να συνεισφέρουμε ακόμα περισσότερο στη διεθνή συνεργασία στον αγώνα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την προστασία του πλανήτη χάριν της ανθρώπινης επιβίωσης και της παγκόσμιας οικολογικής ασφάλειας.

Επιπλέον, μεταξύ του κινεζικού λαού υπάρχει μια διαρκώς αυξανόμενη απαίτηση για δημοκρατία, για την εξουσία του νόμου [κράτος δικαίου, the rule of law], δικαιοσύνη και ασφάλεια. Πρέπει να γίνουν βήματα για τη διευθέτηση αυτών των παραγόντων, οι οποίοι είναι κρίσιμοι για την ανταπόκριση των αυξανόμενων λαϊκών αναγκών για μια καλύτερη ζωή.

Η εξέλιξη [evolution] της κύριας [principal] αντίφασης της Κίνας στη νέα εποχή εκφράζει μια ιστορική μετατόπιση που επηρεάζει ολόκληρο το τοπίο. Επίσης, θέτει πολλές νέες απαιτήσεις στο Κόμμα και τη χώρα. Συνεπώς, αναπτυξιακή φιλοσοφία, στόχος, σχέδιο, στρατηγική και βήματα για την ανάπτυξη της Κίνας έχουν όλα υποβληθεί σε σημαντικές αλλαγές ώστε να προχωράνε με τους καιρούς.

Από την άποψη της αναπτυξιακής φιλοσοφίας της Κίνας, έχει γίνει μια αλλαγή από την επικεντρωμένη στον [αξιακό] δείκτη του ΑΕΠ σε αυτή με επίκεντρο το λαό. Η Κίνα τώρα εμμένει στην έννοια ότι ο λαός είναι ο δημιουργός της ιστορίας και ο κύριος στην ανάπτυξη. Το Κόμμα πρέπει πάντα να εστιάζει στις φιλοδοξίες του λαού να ζήσει μια καλύτερη ζωή και αυτό το αίτημα πρέπει να είναι στον πυρήνα της εθνικής ανάπτυξης. Ενώ εξακολουθούμε να προωθούμε την ολόπλευρη ανθρώπινη ανάπτυξη και να διευθετούμε τις ανισομέρειες [imbalances] και τις ανεπάρκειες που ακόμα υπάρχουν από αυτή την άποψη, πρέπει επίσης να προσπαθούμε για ολόπλευρη κοινωνική πρόοδο και να διευθετούμε τις ανισομέρειες και τις ανεπάρκειες στην κοινωνική ανάπτυξη. Καθοδηγούμενοι από τη βεβαιότητα ότι η υγιής ανάπτυξη είναι το κλειδί για την επίλυση όλων των προβλημάτων της χώρας μας, θα επιδιώκουμε σταθερά το όραμα της Κίνας για καινοτόμα, συντονισμένη, πράσινη και ανοιχτή ανάπτυξη για όλους.

Ο αναπτυξιακός στόχος έχει επίσης υποβληθεί σε μια σημαντική αλλαγή, με μια μετατόπιση της εστίασης από την ταχεία μεγέθυνση στην ανάπτυξη υψηλής ποιότητας. Η έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος δεν ανέφερε πουθενά το στόχο για το διπλασιασμό του ΑΕΠ. Αντ’ αυτού, έδωσε μεγαλύτερη έμφαση ώστε να τεθεί πρώτα η ποιότητα, να δοθεί προτεραιότητα στην αποδοτικότητα, τη βελτίωση του ολικού παράγοντα παραγωγικότητα, την ανάπτυξη μιας εκσυγχρονισμένης οικονομίας και την επιτάχυνση της προώθησης της επιστημονικής και τεχνολογικής καινοτομίας. Ο στόχος τώρα είναι η βαθμιαία επίτευξη κοινής ευημερίας για τον καθένα όπως αντιτίθεται στην άνιση ταχεία συσσώρευση πλούτου. Επιπλέον, οι «5 προσβάσεις [accesses]» που προτάθηκαν στην έκθεση του 17^ου Συνεδρίου του Κόμματος έχουν επεκταθεί σε 7: πρόσβαση στη φροντίδα των παιδιών, την εκπαίδευση, την απασχόληση, τις υπηρεσίες υγείας, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, την κατοικία και την κοινωνική βοήθεια. Αυτές θα υιοθετηθούν ως πολλαπλοί δείκτες για τη μέτρηση του βιοπορισμού του λαού στο 5ετές σχέδιο, έτσι ώστε η δίκαιη ανάπτυξη θα γίνει ένας σημαντικός στόχος στη νέα εποχή. Όπως προτάθηκε στην έκθεση του 19^ου Συνεδρίου του Κόμματος, η Κίνα, κάποτε εν μέρη μεγάλη χώρα στον κόσμο, θα γίνει μια μεγάλη παγκόσμια δύναμη.

Ομοίως, έχει αναθεωρηθεί το αναπτυξιακό σχέδιο της Κίνας. Ο εκσυγχρονισμός του σχεδίου άλλαξε από την επικέντρωσή του στην οικονομική οικοδόμηση σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο σοσιαλιστικού εκσυγχρονισμού «5 σφαιρών». Ομοίως, οι στόχοι του σχεδίου οικονομικής οικοδόμησης της Κίνας μετατοπίστηκαν από τη συγχρονισμένη ανάπτυξη της εκβιομηχάνισης και της εφαρμογής της τεχνολογίας της πληροφορίας, στη συγχρονισμένη ανάπτυξη της νέας εκβιομηχάνισης, της εφαρμογής της τεχνολογίας της πληροφορίας, της αστικοποίησης και του αγροτικού εκσυγχρονισμού. Η εστίαση του σχεδίου, το άνοιγμα στον έξω κόσμο, έχει επίσης αλλάξει. Αρχικά, το άνοιγμα της Κίνας υπηρέτησε τη γενική εγχώρια κατάσταση. Τώρα, παρόλα αυτά, ο στόχος είναι η ενεργός συμμετοχή και προώθηση της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, η ανάπτυξη μιας ανοιχτής οικονομίας με υψηλότερα πρότυπα, το χτίσιμο μιας κοινότητας με ένα κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα και η δημιουργία ενός νέου και ευρύτερου μοτίβου ευνοϊκών κλιματολογικών, γεωγραφικών και ανθρώπινων συνθηκών.

Στη γραμμή των παραπάνω αλλαγών, η αναπτυξιακή στρατηγική έχει υποβληθεί σε σημαντική μετατόπιση. Βασισμένη στην αρχική εθνική αναπτυξιακή στρατηγική και το στόχο της οικοδόμησης μιας ισχυρής χώρας, έχουμε χτίσει ένα μεγαλοπρεπές στρατηγικό σύστημα για την ισχυροποίηση της Κίνας. Η ικανότητα εφαρμογής εθνικών στρατηγικών έχει επίσης ενισχυθεί, με επακόλουθα αποτελέσματα στην οδηγούμενη από καινοτομία αναπτυξιακή στρατηγική της Κίνας, τη στρατηγική της ενδυνάμωσης της Κίνας μέσω της επιστήμης και της εκπαίδευσης και τις στρατηγικές της ανάπτυξης ενός ποιοτικού εργατικού δυναμικού, της αναζωογόνησης των αγροτικών περιοχών και της διασφάλισης της συντονισμένης περιφερειακής ανάπτυξης. Περεταίρω στρατηγικές αφορούν τη βιώσιμη ανάπτυξη, την ολοκλήρωση στρατού-πολιτών, την απασχόληση, την πρωτοβουλία Υγιής Κίνα, τη διατροφική ασφάλεια, την εθνική ασφάλεια, τις ένοπλες δυνάμεις και το άνοιγμα. Αυτές οι προσπάθειες θα δώσουν πλήρη ρόλο στο στρατηγικό καθοδηγητικό ρόλο και τα πλεονεκτήματα των εθνικών αναπτυξιακών σχεδίων.

Τέλος, σημαντικές προσαρμογές έγιναν στα αναπτυξιακά βήματα. Στη βάση της υπάρχουσας εθνικής στρατηγικής, τη Στρατηγική των τριών βημάτων, έχουμε κάνει στρατηγικές διευθετήσεις σε δύο στάδια για να επιβιβαστούμε για το νέο ταξίδι για το επιτυχημένο χτίσιμο μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής Κίνας.
(1) Σ.τ.Μ.: Κατά τη γνώμη μας, από όλο το 3^ο κεφάλαιο, οι 3 πρώτες παράγραφοι του υποκεφαλαίου 3.3 είναι αυτές που αναδεικνύουν συγκριτικά πιο περιεκτικά την αντίληψη περί της διαλεκτικής λογική και μεθόδου των συγγραφέων του παρόντος κεφαλαίου, αλλά και την αντίληψη συνολικά του ΚΚΚ. Η «βασική αντίφαση» παρουσιάζεται σταθερή, στο φόντο της «σοσιαλιστικής αναπτυξιακής διαδικασίας», ενώ η «κύρια αντίφαση» «μετασχηματίζεται» και «εξελίσσεται». Εντυπωσιακή, επιπλέον, είναι η παρατήρηση ότι ενώ σε ολόκληρο το κείμενο χρησιμοποιείται ο όρος «ανάπτυξη-development» (π.χ. «ιστορική αναπτυξιακή διαδικασία», «κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη» κ.ά.) -όπου χρησιμοποιείται ο όρος «growth», αποδίδεται στα ελληνικά ως «μεγέθυνση», π.χ. «οικονομική μεγέθυνση», είτε ως «αύξηση»- όταν γίνεται λόγος περί του μετασχηματισμού της «κύριας» (και όχι της «βασικής»-σταθερής) κοινωνικής αντίφασης, μόνο τότε χρησιμοποιείται ο όρος «εξέλιξη-evolution». Η «βασική» και η «κύρια» αντίφαση παρουσιάζονται σα να συνυπάρχουν παράλληλα, ενώ δε γίνεται πουθενά κάποια αναφορά σε οποιοδήποτε δεσμό μεταξύ τους, ούτε ποιος είναι ο ρόλος και η λειτουργία της «βασικής αντίφασης» στη «σοσιαλιστική αναπτυξιακή διαδικασία», εφόσον η «κύρια αντίφαση» έχει αναλάβει «εργολαβικά» για λογαριασμό της «βασικής αντίφασης» να «αλλάζει-εξελίσσεται-μετασχηματίζεται» με την «αναπτυξιακή εποχή» και να «μπορεί να εκφραστεί με διαφορετικές μορφές σε διαφορετικά αναπτυξιακά στάδια».

Advertisement