Παγκόσμια πρόταση κατά του οικονομικού αποκλεισμού, της Pasqualina Curcio

Η Pasqualina Curcio είναι Βενεζουελάνα οικονομολόγος και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Simón Bolívar. Το άρθρο της πρωτοδημοσιεύτηκε στο Ultimas Noticias και το μεταφράσαμε από την αγγλική έκδοση του Resumen

Τουλάχιστον είκοσι χώρες είναι επίσημα θύματα των «κυρώσεων» των ΗΠΑ. Από το 1992, στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, όλες οι χώρες εκτός από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ψήφισαν ενάντια στα μονομερή καταναγκαστικά μέτρα που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Κούβα. Παρά την προφανή πλειοψηφία, οι ΗΠΑ τις αγνόησαν. Τα ευχολόγια, οι καταγγελίες και οι εκκλήσεις για άρση των αποκλεισμών δεν ήταν αρκετές για να αποτρέψουν αυτές τις γενοκτονικές ενέργειες εναντίον ολόκληρων λαών.

Για να τερματίσουμε αυτές τις πρακτικές παρέμβασης, πρέπει να διορθώσουμε δύο σοβαρά λάθη που κάναμε ως ανθρωπότητα το 1944 και το 1971. Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε πώς λειτουργούν οι «κυρώσεις». Ας δούμε ένα παράδειγμα.

Όταν, για παράδειγμα, η εταιρεία τροφίμων «X» από το Μεξικό επιθυμεί να συναλλάσσεται με την εταιρεία «Y» από τη Βενεζουέλα (μια χώρα που υπόκειται σε κυρώσεις), η κυβέρνηση των ΗΠΑ, μέσω του Γραφείου Ελέγχου Εξωτερικών Περιουσιακών Στοιχείων (OFAC) στέλνει ένα μικρό μήνυμα και λέει: » εάν πουλήσετε τρόφιμα στη Βενεζουέλα, θα παγώσουμε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς που έχετε στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα. Επομένως, εάν η εταιρεία της Βενεζουέλας «Y» σας πληρώνει για το φαγητό, δεν θα μπορείτε να διαθέσετε αυτά τα χρήματα, ούτε τα χρήματα που υπάρχουν ήδη στους λογαριασμούς σας. Ούτε να τα μεταφέρετε σε άλλον τραπεζικό λογαριασμό γιατί θα τον αποκλείσουμε επίσης. Αν τα βάλετε στο όνομα άλλου ατόμου ή εταιρείας, θα το αποκλείσουμε και αυτό. «

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να αποκλείσει οικονομικούς πόρους, διότι είναι ο κάτοχος της οικονομικής διαχείρησης όλων των χρηματοοικονομικών συναλλαγών που γίνονται σε δολάρια στον κόσμο. Μέσω του Swift (παγκόσμιο σύστημα εκκαθάρισης πληρωμών) οι ΗΠΑ έχουν τη δύναμη να αποφασίζουν ποιες χρηματοοικονομικές συναλλαγές πραγματοποιούνται, πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις. Με αυτή τη δύναμη εξαπολύουν εκφοβισμο, απειλές, εκβιασμούς, «κυρώσεις» και αποκλεισμό.

Η κατάργηση αυτής της εξουσίας από τις ΗΠΑ είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθηθεί για την καταπολέμηση των εγκληματικών αποκλεισμών, η οποία συνεπάγεται την αναστολή της συμφωνίας Bretton Woods (1944) και του πετρο-δολαρίου (1971).

Το 1944, στη μέση του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, 44 χώρες συναντήθηκαν στο Bretton Woods για να αποφασίσουν για τη νέα εμπορική, νομισματική και χρηματοοικονομική τάξη που εξακολουθεί να ισχύει σήμερα. Εκείνη την εποχή, όταν η Ευρώπη καταστράφηκε από τον πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβλήθηκαν, εκμεταλλευόμενες το καθεστώς τους ως όχι μόνο της χώρας που παρήγαγε το 50% του παγκόσμιου συνόλου με πλεόνασμα εμπορικού ισοζυγίου, αλλά κυρίως ως ο μεγαλύτερος παγκόσμιος δανειστής.

Αποφάσισαν ότι το δολάριο ΗΠΑ θα είναι, το παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς. Με άλλα λόγια, στις ΗΠΑ δόθηκε η αποκλειστικότητα και ως εκ τούτου η δύναμη πως όλα τα νομίσματα του κόσμου πρέπει να αναφέρονται στο δολάριο, το οποίο με τη σειρά του υποστηρίχθηκε από χρυσό. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος. Παρεμπιπτόντως, δημιουργήθηκε το ΔΝΤ, το οποίο παραχώρησε το μεγαλύτερο μερίδιο, 31,1%, στις ΗΠΑ και μαζί του τη μεγαλύτερη δύναμη ψήφου και έλεγχο σε αυτόν τον οργανισμό.

Στη συνέχεια, το 1971, η ανθρωπότητα διέπραξε το δεύτερο μεγάλο λάθος αφήνοντας σιωπηλά τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσυνδέσουν μονομερώς τον εαυτό τους από το χρυσό ως πρότυπο για τον καθορισμό της τιμής του νομίσματός τους. Ο Νίξον ανακοίνωσε στον κόσμο ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά, η τιμή του δολαρίου, στην οποία όλα τα νομίσματα του κόσμου θα συνεχίσουν να συνδέονται, θα εξαρττάται από την εμπιστοσύνη στην αμερικανική οικονομία. Αυτή η ανακοίνωση συνοδεύτηκε, όχι τυχαία, από τη δημιουργία του πετρο-δολαρίου. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όλο το πετρέλαιο που αγοραζόταν στον κόσμο έπρεπε να ανταλλάσσεται σε δολάρια, και δεδομένου ότι δεν υπήρχε χώρα που δεν αγόραζε υδρογονάνθρακες, όλοι θα χρειαζόταν το αμερικανικό νόμισμα, το οποίο θα ήταν διαθέσιμο σε επαρκείς ποσότητες επειδή θα μπορούσε να εκδοθεί χωρίς τον περιορισμό του κανόνα του χρυσού στα θησαυροφυλάκια της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ.

Πλημμύρισαν τον πλανήτη με δολάρια και, για να μπορέσουν να τα ανταλλάξουν, δημιούργησαν το σύστημα εκκαθάρισης πληρωμών SWIFT, παίρνοντας επίσης μονομερώς το μονοπώλιο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς. Ήταν μια αριστοτεχνική κίνηση από τη χώρα του Βορρά.

Σήμερα, 80 χρόνια μετά τον Bretton Woods και μισό αιώνα μετά το πετρο-δολάριο, ο κόσμος έχει ανατραπεί.

Οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί από το μεγαλύτερο δανειστή στον κόσμο το 1944 στην πιο χρεωμένη χώρα του πλανήτη. Οφείλουν κυριολεκτικά σε ολόκληρο τον κόσμο, ένα χρέος που ανέρχεται σε 25 τρισεκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια. Η κατάσταση επιδεινώνεται για εκείνους στο Βορρά όταν τα διεθνή αποθεματικά τους δεν καλύπτουν καν το 2% του εξωτερικού τους χρέους. Αντίθετα, η Κίνα βρίσκεται στην πρώτη θέση με τα μεγαλύτερα διεθνή αποθέματα, τα οποία καλύπτουν επίσης το 153% του εξωτερικού χρέους της. Για να μην αναφέρουμε ότι οι ΗΠΑ είχαν αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο για μισό αιώνα, εισάγοντας περισσότερα από ό, τι εξήγαγαν. Οι Κινέζοι βρίσκονται σε πλεόνασμα για 5 δεκαετίες. Η παραγωγή των ΗΠΑ δεν αντιπροσωπεύει πλέον το 50% του παγκόσμιου συνόλου, μειώθηκε στο 24% ενώ η Κίνα αυξήθηκε από 1% στο 16%.

Πρόταση κατά του οικονομικού αποκλεισμού

Σε αυτό το πλαίσιο, αυτό που πρέπει να υποβληθεί για συζήτηση και απόφαση στην Εθνική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών δεν είναι μόνο εάν οι χώρες είναι υπέρ ή κατά των «κυρώσεων» και των αποκλεισμών που επιβάλλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί στη δημοκρατική οικοδόμηση ενός νέου εμπορικού, νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Οι ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν στη Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για διαβούλευση πρέπει να είναι:

Είστε υπέρ του το δολάριο ΗΠΑ να μην είναι το μόνο παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς; 

Είστε υπέρ του να υπάρχουν πολλά παγκόσμια νομίσματα αναφοράς και να μην παραχωρείτε την αποκλειστικότητα, και επομένως οικονομική δύναμη, σε μια μόνο χώρα; 

Είστε υπέρ οι χώρες να μπορούν να αγοράζουν πετρέλαιο και τα παράγωγά του σε οποιοδήποτε νόμισμα και όχι αποκλειστικά σε δολάρια; 

Είστε υπέρ όλα τα νομίσματα να θεωρούνται διεθνή αποθεματικά περιουσιακά στοιχεία και όχι μόνο το δολάριο, το ευρώ, η στερλίνα, η γεν ή το γιουάν; 

Συμφωνείτε ότι οι χώρες πρέπει να είναι ελεύθερες να ανταλλάσσουν τα προϊόντα τους σε οποιοδήποτε νόμισμα; 

Συμφωνείτε ότι πρέπει να υπάρχουν πολλά συστήματα εκκαθάρισης πληρωμών στον κόσμο και όχι μόνο το SWIFT, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής αγαθών; 

Συμφωνείτε ότι, στο πλαίσιο των περιφερειακών ενοποιήσεων, πρέπει να δημιουργηθούν ανταλλακτικά νομίσματα που μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για συναλλαγές με άλλες περιοχές ή χώρες;

Συμφωνείτε ότι οι αποφάσεις του ΔΝΤ πρέπει να εκδημοκρατιστούν και, επομένως, ότι κάθε χώρα πρέπει να έχει ίσο δικαίωμα ψήφου, εξαλείφοντας τις ποσοστώσεις που ισχύουν ;

Ο συνασπισμός χωρών ενάντια στον αποκλεισμό που δημιουργήθηκε πρόσφατα από τη Βενεζουέλα, την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν, την Κούβα, μεταξύ άλλων, θα πρέπει, εκτός από να συνεχίσει να προσθέτει έθνη, εκτός από την καταγγελία των εγκληματικών «κυρώσεων» των ΗΠΑ, και εκτός από την έκκληση για συμμόρφωση με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, να συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη της Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τη δημιουργία ενός νέου εμπορικού, νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος που θα μας επέτρεπε να κινηθούμε προς έναν πολυπολικό, πολυκεντρικό, πραγματικά δημοκρατικό κόσμο στον οποίο η κυριαρχία και η αυτοδιάθεση των λαών θα είναι σεβαστά. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου, και μπροστά στην επικείμενη παρακμή της πιο γενοκτονικής αυτοκρατορίας που γνώρισε ποτέ η ιστορία, θα της έδιναν μια μικρή ώθηση για να ολοκληρώσουν την πτώση της.