Το μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα παιδιά της Βρετανίας πρέπει να είναι στο σχολείο. Τα παιδιά της Βρετανίας θα πρέπει να είναι στο σχολείο, καθώς, για πολλούς από τους νέους μας, τα σχολεία τους είναι οι μόνοι ασφαλείς παράδεισοι που γνωρίζουν.
Οι γονείς και οι κηδεμόνες τους συχνά δεν είναι σε θέση να τους παράσχουν επαρκή χρηματοδότηση λόγω παραγόντων όπως οι διαρκώς μειούμενες ευκαιρίες για σταθερή, η ανεπαρκώς αμειβόμενη απασχόληση, ένα θετικό ντικενιανό σύστημα παροχών και η συνεχής διάλυση του δημόσιου τομέα.
Αυτός ο τελευταίος λόγος είναι ακριβώς γιατί τα σχολεία είναι τόσο σημαντικά: λόγω των απερίσκεπτων πολιτικών των διαδοχικών κυβερνήσεων, που ωθήθηκαν από την δαιμονική εκστρατεία θανάτου του καπιταλισμού, σε όλη τη Βρετανία σε καθημερινή βάση, τα σχολεία λειτουργούν ως τοπικά κέντρα διαλογής, όπου διαγνώσκονται τα σοβαρά ζητήματα που έχουν αναπτυχθεί πολλά από τα παιδιά μας ως άμεσο αποτέλεσμα της βαθιάς οικονομικής ανισότητας και της σκληρότητας που επικρατεί σε ολόκληρο το έθνος.
Παρόλα αυτά, αυτό δεν θα πρέπει να ειδωθεί μια ακραία θέση που αγνοεί την κατάσταση των παιδιών και των οικογενειών τους για να υποστηρίξει ότι τα σχολεία θα πρέπει να ανοίξουν εκ νέου πλήρως (γιατί είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα σχολεία ήταν ανοιχτά για μαθητές που πληρούν ορισμένα κριτήρια καθ ‘όλη τη διάρκεια του κλειδώματος) μετά την εφαρμογή κατάλληλων μέτρων ασφαλείας.
Παρά τις ενδείξεις που υπάρχουν σε ολόκληρη τη χώρα, οι οποίες εκφράζουν τα προτερήματα της κοινωνικής απόστασης, αυτό το ζωτικής σημασίας μέτρο ασφάλειας δεν υπα΄ρχει στις αίθουσες διδασκαλίας της Βρετανίας. Και δεν είναι μόνο η έλλειψη κοινωνικής απόστασης που αποτελεί θέμα στα σχολεία.
Πολλά από τα άλλα μέτρα ασφαλείας που βρίσκονται σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα δεν είναι υπό έλεγχο, καθιστώντας έτσι εύλογα τις αξιολογήσεις κινδύνου ανάξιες του εγγράφου στο οποίο τυπώνονται. Οι φυσαλίδες ασφάλειας μπορεί να λειτουργούν καλά για επαγγελματικές αθλητικές ομάδες, με τις μετακινήσεις των αθλητών να καταγράφονται πλήρως, αλλά οι φυσαλίδες των ετήσιων ομάδων στα σχολεία είναι αδύνατο να επιβληθούν από το προσωπικό εκτός της σχολικής ημέρας.
Υπάρχουν επίσης μεγάλα ερωτηματικά για τα μαζικά δοκιμές, που επανειλημμένα προωθούνται ως πανάκεια που θα επιτρέψει σε όλα τα παιδιά να επιστρέψουν με ασφάλεια στο σχολείο. Ακαδημαϊκοί όπως ο Τζον Ντικς έχουν αμφισβητήσει την αποτελεσματικότητα των δοκιμών πλευρικής ροής ως σημαντικό τρόπο για την ανίχνευση αυτών με Covid-19. Παρά τις επιστημονικές ανησυχίες, δεδομένου ότι τα τεστ είναι εθελοντικά και πραγματοποιούνται στο σπίτι, η ιδέα ότι τα τεστ θα αναιρέσουν την ανάγκη για όλα τα άλλα μέτρα είναι σαφώς ανοησία.
Όταν ξεκίνησε η πανδημία τον περασμένο Μάρτιο, θα έπρεπε να ήταν μια αφύπνιση για να επενδύσει η κυβέρνηση στα σχολεία. Εάν τα σχολεία είχαν λάβει επαρκή χρηματοδότηση, θα μπορούσαν να είχαν προσλάβει περισσότερο προσωπικό και να είχαν αναλάβει εργασίες οικοδόμησης προκειμένου να καταστήσουν τα μέτρα κοινωνικής απόστασης εφικτή πραγματικότητα. Η πρόσθετη χρηματοδότηση θα επέτρεπε επίσης στα σχολεία να εφοδιάσουν το προσωπικό τους με υψηλής ποιότητας εξοπλισμό ατομικής προστασίας και πάνω από ένα μπουκάλια φθηνού απολυμαντικού ανά τάξη.
Αυτή η έλλειψη ουσιαστικής δράσης καθιστά δύσκολο να ληφθεί σοβαρά υπόψη η ρητορική της κυβέρνησης σχετικά με την ανησυχία τους για την ευημερία των παιδιών, ιδίως όταν πολλά από τα ζητήματα που βιώνουν τα παιδιά στο σπίτι είναι αναμφίβολα άμεσο αποτέλεσμα των δικών τους οικονομικών πολιτικών.
Ούτε το Εργατικό Κόμμα έχει κάνει τίποτα για να βοηθήσει. Παρά το όνομα του κόμματός του, ο Keir Starmer αρνήθηκε κατηγορηματικά να υποστηρίξει την απεργία ενός εργατικού δυναμικού που οδηγείται σε μη ασφαλή περιβάλλοντα, αγνοώντας έτσι τις έγκυρες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια όλων εντός των σχολικών κοινοτήτων σε ολόκληρη τη χώρα που ελπίζει να κυβερνήσει μια μέρα.
Πού θα πρέπει λοιπόν εμείς που εργαζόμαστε στον τομέα της εκπαίδευσης να αναζητήσουμε υποστήριξη στον πολιτικό τομέα; Η απάντηση είναι απλή: Το Κομμουνιστικο Κόμμα Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) ήταν το μοναδικό πολιτικό κόμμα σε όλη αυτή την πανδημία που έχει αναγνωρίσει τη δεινή κατάσταση των βασικών εργαζομένων και έχει ακούραστα αγωνιστεί για ασφαλείς, προστατευμένους από τον COVID χώρους εργασίας για όλους στη χώρα.
Ως εκ τούτου, εκλιπαρώ το σχολικό προσωπικό (και μάλιστα τους εργαζόμενους παντού) που αισθάνεται εγκαταλελειμμένο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου για να ενταχθούν στο Κομμουνιστικο Κόμμα Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό). Το Κομμουνιστικο Κόμμα Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) είναι το μοναδικό πολιτικό κόμμα που έχει δεσμευτεί πλήρως να παρέχει υψηλής ποιότητας, δωρεάν, δια βίου εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση.
Το Κομμουνιστικο Κόμμα Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) είναι το μοναδικό πολιτικό κόμμα που είναι πλήρως προσηλωμένο στον τερματισμό των βαθιών αιτίων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τόσα πολλά παιδιά παρέχοντας στους γονείς και τους κηδεμόνες τους χρήσιμες, ασφαλείς θέσεις εργασίας σε αξιοπρεπείς συνθήκες (και μάλιστα αξιοπρεπείς, φθηνές, ασφαλείς κατοικίες στις οποίες μπορούν να ζήσουν).
Εν ολίγοις, το Κομμουνιστικο Κόμμα Μ. Βρετανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) είναι το μοναδικό πολιτικό κόμμα που ενδιαφέρεται πραγματικά για την ευημερία των παιδιών του έθνους μας και είναι πραγματικά προσηλωμένο στη βελτίωση της ζωής τους.
Τα παιδιά πρέπει να είναι στο σχολείο. Αλλά σε ένα από τα πλουσιότερα έθνη του κόσμου, το να θέτουμε τα παιδιά και το προσωπικό που τα φροντίζει σε κίνδυνο, αποκλειστικά λόγω έλλειψης επαρκούς χρηματοδότησης, δεν πρέπει να θεωρείται ως κάτι που πρέπει να αποδεχθούμε: πρέπει να θεωρηθεί ως πραγματικό σκάνδαλο.
guernicaeu.wordpress.com 