Από την «Κόκκινη Νεολαία»(Red Youth) του Κoμμουνιστικού Κόμματος Μ. Βρετανίας(ΜΛ)
«Θα τους πολεμήσουμε στις παραλίες», δήλωσε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στον επευφημισμό του για την πολεμική προσπάθεια της Βρετανίας απέναντι στην άγρια δύναμη της Ναζιστικής Γερμανίας. Φυσικά, τους πολεμήσαμε στις παραλίες και με τη δύναμη της ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης και άλλων συμμάχων, καταφέραμε να νικήσουμε τις ναζιστικές ορδές και να διαλύσουμε την απειλή των εισβολέων. Ήταν πράγματι μια περήφανη στιγμή για το μικρό μας νησί. Λοιπόν, ένα άλλο μικρό νησί χρειάστηκε επίσης να πολεμήσει μια εισβολή για το δικαίωμά του να υπάρχει. Αυτό το νησί είναι η Κούβα. Μόνο που, σε αντίθεση με εμάς, ο εισβολέας του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν έφυγε ποτέ. Έμεινε εκεί, σε κάθε βήμα της, επιβάλλοντας αυστηρές κυρώσεις και προσπαθώντας με όλη τους τη δύναμη να τη σακατέψουν.
Η στιγμή της Κούβας να τους πολεμήσει στις παραλίες έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων. Αν και η Κούβα κέρδισε αυτή τη μάχη, ήταν ένα παράδειγμα αμερικανικής επιθετικότητας που δεν έχουν ξεχάσει ποτέ, όπως εμείς δεν έχουμε ξεχάσει ποτέ τους Luftwaffe να πετούν πάνω από τους ουρανούς του νησιού μας. Όταν γράφεται αυτό το άρθρο, οι ΗΠΑ ανέφεραν την Κούβα ως κρατικό χορηγό τρομοκρατίας. Αυτό είναι γελοίο αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από μια χώρα που έχει χρηματοδοτήσει το Ισλαμικό Κράτος, την Αλ Κάιντα και τις ομάδες θανάτου στη Νικαράγουα. Η Κούβα αναμφισβήτητα δεν είναι ένα κράτος που υποστηρίζει την τρομοκρατία.
Παρ’ όλα αυτά, ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να τα βάλει την άρχουσα τάξη που συνήθως φτύνει ψέματα από τα δόντια της και συκοφαντεί οτιδήποτε προοδευτικό για το κίνημα της εργατικής τάξης. Στόχος αυτού του άρθρου είναι οι αποκαλούμενοι «σοσιαλιστές», η τροτσιστική αριστερά, η μαλακή αριστερά, οι ρεφορμιστές , οι οποίοι έκαναν αποστολή τους να διευκολύνουν το έργο της άρχουσας τάξης.
Πρόσφατα, ένα άρθρο αναπαράγεται «σοσιαλιστικά» φόρουμ, το οποίο προσπαθεί να αναλύσει όλες τις αδυναμίες της Κούβας και την προτρέπει να ακολουθήσειτο παράδειγμα της δημοκρατίας των ΗΠΑ. (Κατά ειρωνεία της τύχης, την εποχή της εισβολής στο Καπιτώλιο!) Ακριβώς σε μια εποχή που το σοσιαλιστικό κράτος της Κούβας χρειάζεται περισσότερο την αλληλεγγύη μας, αυτοί οι ψεύτικοι σοσιαλιστές το μαχαιρώνουν πισώπλατα.
Ο συγγραφέας αυτού του δηλητηριώδους άρθρου είναι ο Sam Farber, ο οποίος είναι από την Κούβα. Ο Farber ισχυρίζεται ότι είχε πάρει μέρος στον ακτιβισμό των φοιτητών κατά της δικτατορίας της αμερικανικής μαριονέτας του Batista, του ίδιου δικτάτορα που ο Fidel Castro και ο Che Guevara ηγήθηκαν της επανάστασης εναντίον του το 1959. Προκαλεί ένα χαμόγελο θλίψς το ότι ακριβώς εκείνη τη χρονιά ο Farber επέλεξε να φύγει από την Κούβα για να σπουδάσει στις ΗΠΑ σε ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο. Ο Farber προώθησε το δρόμο του μέσα από την ακαδημαϊκή κοινότητα, παράγωντας πλήθος τροτσιστικής κριτικής για τις υπάρχουσες σοσιαλιστικές χώρες και σταθερα η φιλελεύθερη αριστερά υπάρχει για να υποκύπτει σε μυθεύματα. Ας δούμε τι ειπώθηκε.
Ο Farber εκφράζει τη λύπη του για το σοβιετικό μοντέλο δημοκρατίας που υιοθετήθηκε από την Κίνα, το Βιετνάμ και την Κούβα. Κλαψουρίζει ότι «όχι μόνο καταστέλλουν την πολιτική αντιπολίτευση αλλά και την ποινικοποιούν». Για έναν πολιτικό επιστήμονα που κάνει έκκληση στην αντικειμενικότητα, φαίνεται να ασπάζεται τα ίδια παλαιά θεωρητικά ρεύματα που μαστίζουν εδώ και πολύ καιρό την τροτσιστική αριστερά, η οποία ποτέ δεν σταμάτησε να απογοητεύει ασταμάτητα.
Ο Λένιν είπε κάποτε, «Δημοκρατία για μια ασήμαντη μειοψηφία, δημοκρατία για τους πλούσιους. Αυτή είναι η δημοκρατία της καπιταλιστικής κοινωνίας».
Είπε επίσης, «Η δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή η οργάνωση της πρωτοπορίας των καταπιεσμένων ως η άρχουσα τάξη με σκοπό την καταστολή των καταπιεστών, δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα παρά την επέκταση της δημοκρατίας. Ταυτόχρονα με την τεράστια διεύρυνση της δημοκρατίας, η οποία για πρώτη φορά γίνεται δημοκρατία για τους φτωχούς, δημοκρατία για τους λαούς και όχι δημοκρατία για τους πλούσιους, η δικτατορία του προλεταριάτου επιβάλλει μια σειρά περιορισμών στην ελευθερία των καταπιεστών, των εκμεταλλευτών, των καπιταλιστών».
Ο Λένιν κατάλαβε ότι το κράτος σε μια σοσιαλιστική κοινωνία απειλείται από τις καπιταλιστικές δυνάμεις. Το κράτος υπάρχει ως το κύριο μέσο για τον έλεγχο και την προστασία των κερδών και των κατακτήσεων που επιτυγχάνονται από τον σοσιαλισμό. Είναι το κύριο μαρξιστικό θεωρητικό σημείο που μας χωρίζει από τους αναρχικούς. Ο Κάστρο επίσης το κατάλαβε αυτό αντιμετωπίζοντας τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη στον κόσμο, ότι η αστική δημοκρατία δεν είναι καθόλου δημοκρατία. Ως εκ τούτου, το κουβανικό σύνταγμα προστατεύει τον σοσιαλισμό και δηλώνει ότι οτιδήποτε δεν υποστηρίζει τον σοσιαλισμό είναι αντισυνταγματικό. Ωστόσο, ο Farber προσποιείται ότι γνωρίζει καλύτερα από τον Λένιν και τον Κάστρο και φτάνει να παρουσιάζει ακόμα και για τη Τσαριστική Ρωσία και την Κούβα του Μπατίστα ως παραδείγματα πραγματικής δημοκρατικής δραστηριότητας. Δηλώνει ότι ο Τσάρος και ο Μπατίστα έδωσαν πραγματική πολιτική ασυλία η οποία εξαφανίστηκε για πάντα στην ΕΣΣΔ και στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κούβας. Αυτό το επιχείρημα είναι εντελώς γελοίο. Ο Τσάρος δολοφόνησε χιλιάδες που εναντιώθηκαν στην κυριαρχία του και κατά την διάρκεια της αντισημιτικής παράνοια του εξόντωνε Εβραίους. Όσο για τον Μπατίστα, εκτέλεσε επίσης χιλιάδες που ήταν αντίθετοι σε αυτόν. Ο Farber έπρεπε να ξέρει. Ήταν εκεί. Προφανώς.
Ο Farber δίνει δήθεν φαινομενικά παραδείγματα για την «κατάρρευση της δημοκρατίας» της Κούβας. Ωστόσο, όλα τα παραδείγματά του είναι στρεβλώσεις που αναφέρονται εκτός πλαισίου. Η Κούβα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη και οι ρεφορμιστές όπως ο Farber αντί να επιχειρήσει να εκφράσει μια άποψη μέσω των πολιτικών θεσμών της Κούβας, οι οποίοι είναι πολύ πιο δημοκρατικοί από οποιαδήποτε δυτική δύναμη, προκρίνει τη δημιουργία ή να την υποστήριξη στρατιωτικών μυστικών οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ. Γιατί δεν μπορούν άνθρωποι σαν τον Farber απλά να βγουν έξω και να παραδεχτούν ότι έχουν αδυναμία στον ιμπεριαλισμό;
Ο Farber συνεχίζει καταγγέλλει τον νόμο 88 του 1999, ο οποίος τιμωρεί όσους παίρνουν τα υλικό ή συμμετέχουν στην κατανομή των οικονομικών πόρων από τις ΗΠΑ. Δηλώνει ότι ενώ κατανοεί την τιμωρία για βίαιες ενέργεις, δεν καταλαβαίνει γιατί κάτι μη βίαιο πρέπει να τιμωρείται. Δηλώνει ότι τιμωρούνται για πράγματα που θα ήταν νόμιμα σε κάθε «δημοκρατική χώρα».
Ο Farber είναι κατάφωρα τυφλός, σιωπηλός και κουφός μπροστά στη σοβαρότητα των κυρώσεων που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Κούβα. Είτε δεν κατανοεί είτε αγνοεί σκόπιμα τις πολιτικές συνέπειες του να επιτρέπονται τα μέσα ενημέρωσης που εκτυπώνονται στις ΗΠΑ ή που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ στην Κούβα. Σκέφτεται «γιατί να μην επιτρέψουμε στα αντισυνταγματικά μέσα ενημέρωσης που επιδιώκουν να καταστρέψουν το κράτος;», «Αυτή είναι η δημοκρατία, σωστά;»
Ο Farber μια «αριστερά» στην Κούβα που να μπορεί να δεχτεί υλικό που προέρχεται από τις ΗΠΑ και να το διανέμει ελεύθερα στην Κούβα. Ο Farber θέλει η Κούβα, η χώρα που δέχτηκε εισβολή, τιμωρήθηκε και οι πολίτες της δολοφονήθηκαν από την ιμπεριαλιστική δύναμη, να έχει υλικό από την ίδια ιμπεριαλιστική δύναμη να δηλητηριάζει το μυαλό του λαού. Στη Βρετανία αυτή τη στιγμή, οι «αριστερές πηγές» λογοκρίνονται σε χώρους εκπαίδευσης και αριστερές ομάδες έχουν μπεε σε καταλόγους τρομοκρατών. Μήπως ο Farber θα έπρεπε να μάχεται για εμάς; Μην το περιμένενε.
Όσον αφορά τις σοσιαλιστικές χώρες, η μετροπάθής αριστερά είναι συμβίβαστη. Όσον αφορά τις ιμπεριαλιστικές χώρες, τίποτε δεν είναι αρκετό για να επαινέσουν τις «δημοκρατικές διαδικασίες που έχουμε». Αναρωτιέται κανείς γιατί, αν η ζωή είναι τόσο καλή υπό τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, έγιναν τότε σοσιαλιστές εξαρχής.
Ο Farber ολοκληρώνει ενθαρρύνοντας τους Κουβανούς να επιδιώξουν υποστήριξη όχι μόνο από αμερικανικές κυβερνητικές οργανώσεις αλλά και από τους Κουβανούς εξόριστους. Τους στηρίζει επίσης στην αναζήτηση βοήθειας από «την κοινωνία των πολιτών των ΗΠΑ, εκκλησίες, οργανώσεις, οι περισσότερες από τις οποίες λειτουργούν ανεξάρτητα από το Υπουργείο Εξωτερικών, τη CIA». Προσέξτε την έμφαση στη λέξη «περισσότερες». Έτσι, αναγνωρίζει ότι κάποιοι λειτουργούν με τη χρηματοδότηση του κράτους των ΗΠΑ, αλλά ενθαρρύνει τη συμμετοχή ούτως ή άλλως. Ο Farber είναι ένας δειλός μικροαστός ακαδημαϊκός πρώτης τάξης.
Συνολικά, το άρθρο του Farber είναι μια τοξική επίθεση που υποδύεται την αριστερή ρητορική. Σε μια τόσο επικίνδυνη στιγμή για την Κούβα, (όπου πρέπει κανείς να θυμηθεί τι συμβαίνει στις σοσιαλιστικές χώρες όταν ητο κεφάλαιο τους πατάει στον λαιμό, όπως στην ΕΣΣΔ.), η «αριστερά» επέλεξε μια σπουδαία στιγμή για να μοιραστεί ένα τόσο άθλιο άρθρο. Πρέπει να γιορτάσουμε τα επιτεύγματα της Κούβας και την αφοσίωσή της στον σοσιαλισμό και να καταδικάσουμε το ιμπεριαλιστικό τέρας σε κάθε ευκαιρία. «Αλλά πού θα ήταν η διασκέδαση σε αυτό;» αναρωτιέται ο Farber, αφού βγάζει τα προς το ζην από αυτό. Περιστασιακά χλευάζει τις κακές εγχώριες πολιτικές των καπιταλιστικών χωρών, αλλά κυρίως επιμένει να επιτίθεται στις επιτυχίες του σοσιαλισμού, επειδή είναι τόσο κερδοφόρο για αυτόν. Ωστόσο, δεν είναι μόνο ο Farber. Ο Farber έχει πράγματι γράψει αυτήν την ανοησία, αλλά τα «σοσιαλιστικά φόρουμ» που το έχουν μοιραστεί είναιτου ίδιου φυράματος.
Αυτά τα «σοσιαλιστικά» φόρουμ φωνάζουν «γιατί κανείς δεν βλέπει το φως», «οι εργατικές τάξεις είναι υπερβολικά αδαείς». Κατηγορούν τις ίδιες εργατικές τάξεις που προφανώς επιδιώκουν να απελευθερώσουν, ενώ οι ίδιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν τις σοσιαλιστικές χώρες να φαίνονται απαίσιες και να διαβεβαιώσουν την εργατική τάξη ότι «ο σοσιαλισμός τους θα λειτουργήσει όμως». Δεν εμφανίζονται ως «επαναστάτες σοσιαλιστές», εμφανίζονται ως απατεώνες. Ο Βρετανός συγγραφέας Tolkien, σε καμία περίπτωση ο ίδιος ο κομμουνιστής, αλλά του οποίου η σκέψη φαίνεται αρκετά εύστοχη εδώ, έγραψε κάποτε, «Ο κόσμος είναι πράγματι γεμάτος κινδύνους και μέσα του υπάρχουν πολλά σκοτεινά μέρη». Πιστεύω ότι βρήκαμε μια τέτοια θέση στους αυτοηττημένους ανόητους της φιλελεύθερης αριστεράς.
Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κούβας στέκεται σαν φάρος, ένας σταθερός εχθρός του ιμπεριαλισμού και ένα είδωλο στις χώρες της Νότιας Αμερικής που για τόσο καιρό εκφοβίζονται από τις ΗΠΑ. Μην υποχωρώντας ποτέ από την αποστολή της ειρήνης και του σοσιαλισμού στη νήσο της, η Κούβα αποτελεί έμπνευση για τα μικρά νησιά της Βρετανίας που τόσο απεγνωσμένα χρειάζονται ένα τέλος στην εκμετάλλευσή μας.
guernicaeu.wordpress.com 