Των Archie Hamilton και Will Griffith για το Words by Bandwagon
Η μουσική βιομηχανία δεν έχει κάνει τίποτε άλλο παρά μια καθοδική πορεία από την επιδημία του κορονοϊού.
Με τις συναυλίες να αναβάλλονται επ’ αόριστον και να ακυρώνονται λόγω της διακοπής των εκδηλώσεων μεγάλης κλίμακας, η βιομηχανία ζωντανής μουσικής προβλέπεται να χάσει 9 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο το 2020, δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει το ήμισυ των συνολικών εσόδων της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας.
Δεν μπορούμε να πούμε πόσο θα διαρκέσει ο αντίκτυπος και το αποτύπωμα, αλλά ο έλεγχος των ζημιών έχει έκτοτε τεθεί σε εφαρμογή τόσο από μουσικούς όσο και από διοργανωτές εκδηλώσεων. Από τότε, οι καλλιτέχνες έχουν στρέψει την προσοχή τους στη μουσική παραγωγή και streaming, ενώ οι διοργανωτές της εκδηλώσεων βρίσκουν μοναδικούς τρόπους για να διατηρήσουν τις συναυλιες τους, κυριολεκτικά μεταφέροντάς τες στο ψηφιακό χώρο.
Ωστόσο, τώρα που ο αριθμός των μολύνσεων έχει δείξει βελτίωση για κάποιες χώρες, τα έθνη βρίσκονται καθ’ οδόν για να αναρρώσουν με διαφορετικές ταχύτητες.
Πρώτον, η Σιγκαπούρη έχει αρχίσει να διοργανώνει πιλοτικά συναυλίες μικρής κλίμακας, και για μια άλλη, η Ιαπωνία χαλαρώνει τους περιορισμούς στις εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας, επιτρέποντας έως 5.000 συμμετέχοντες. Η Ταϊβάν είχε την πρώτη της συναυλία μετά το COVID με πλήρη χωρητικότητα με τον Eric Chou, και θα κάνει πολλές ακόμα μαζί με το φεστιβάλ μουσικής LUCFest. Οι Φιλιππίνες και η Ινδονησία δεν έχουν προγραμματίσει συναυλίες μέχρι το 2021, και μαζί με την Κορέα, διοχετεύουν περισσότερες προσπάθειες σε εικονικές συναυλίες και εκθέσεις.
Η Κίνα, η πρώτη χώρα που έχει πληγεί από τον ιό, έχει αρχίσει να διεξάγει συναυλίες και εκδηλώσεις υψηλής χωρητικότητας μετά τη σημαντική μείωση του αριθμού των κρουσμάτων που έχουν μολυνθεί.
Ο Archie Hamilton, διευθύνων σύμβουλος της κορυφαίας μουσικής διοργάνωσης της Κίνας Split Works, ερευνά τι σημαίνει το κλίμα μετά το COVID για τη βιομηχανία ζωντανής μουσικής στην Κίνα, μαζί με τον Will Griffith από το LiveChinaMusic:
«Όταν το COVID-19 έπληξε επίσημα την Κίνα στις 24 Ιανουαρίου, ολόκληρη η χώρα, ξεκινώντας με το Wuhan, τέθηκε σε πλήρη αποκλεισμό. Η ζωντανή μουσική παγκοσμίως ήταν μεταξύ των πρώτων βιομηχανιών που έκλεισαν εντελώς και στις περισσότερες περιοχές θα είναι η τελευταία που θα ανοίξει ξανά. Εδώ στην Κίνα, κάποιες πόλεις άρχισαν να προετοιμάζονται για την επαναλειτουργία τους στα τέλη Μαρτίου, αν και στην πραγματικότητα επίσημα εγκεκριμένες συναυλίες δεν εμφανίστηκαν μέχρι τα τέλη Μαΐου. Μετά από ένα μήνα προσαρμογής, είχαμε φτάσει στο σημερινό στάδιο μέχρι τα τέλη Ιουνίου (με περιορισμούς φυσικά, όχι διεθνείς καλλιτέχνες και μόνο σε χώρους κάτω των 500 ατόμων).
Από τον Ιούλιο, έχαμε το ένα τουρ μετά το άλλο και πιο πρόσφατα την επανεμφάνιση των φεστιβάλ σε όλη τη χώρα. Ως επί το πλείστον, όλα εξελίχθηκαν ομαλά και οι περισσότερα εισητήρια έχουν ξεπουληθεί αμέσως, δείχνοντας ότι υπάρχει πράγματι συσσωρευμένη ζήτηση μετά το κλείσιμο. Τα συγκροτήματα που προσελκύουν ήδη την προσοχή από πέρυσι, έχουν δει τα μετά-COVID σόου να ξεπουλάνε αμέσως με τους διοργανωτές να αγωνίζονται για να τα βγάλουν δεύτερες βραδιες συναυλίας. Καλλιτέχνες σεζόν που έχουν λειτουργήσει στην ανεξάρτητη σφαίρα για πάνω από μια δεκαετία ενθουσιάζονται βλέποντας τη σκληρή δουλειά τους να αποφέρει καρπούς. Όπως πάντα, το καλό μετριάζεται από τα αρνητικά, καθώς η αύξηση της ζήτησης φέρει αναγκαστικά απότομη αύξηση των τιμών. Τα τουρ τώρα φαίνεται να έχουν βασική τιμή 100 γουαν, ενώ οι κρατήσεις με δύο έως τρεις μπάντες μπορούν να φτάσουν μέχρι τα 200 γουαν. Η επερχόμενη περιοδεία του Hiperson έχει τιμή 130 γουαν (λίγο κάτω από 20 αμερικάνικο δολάρια), με αρκετή ζήτηση ώστε να προσθέσει μια ξεχωριστή απογευματινή παράσταση σε ορισμένες πόλεις. Μόλις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, το Modern Sky Lab στη Σαγκάη φιλοξένησε τρεις σχετικά νέες μπάντες (Wasted Laika, MoonBand, και Endless White) με εισιτήρια στα 200 γουαν. Τα εισητήρια ξεπουλησαν.
Πριν από ένα χρόνο, θα χρειαζόταν ένας ξένος καλλιτέχνης για να ξεπεραστεί το ποσό των 200 γουαν για εναλλακτικούς καλλιτέχνες, αλλά τώρα οι διαφημιστές φαίνονται σίγουροι ότι θα εκμεταλλευτούν την αυξανόμενη ζήτηση για ντόπιους καλλιέχνες, με ένα αυξανόμενο κοινό που αρχίζει να πηγαίνει σε μια συναυλία υπό το ίδιο πρίσμα που πηγαίνει στο κλαμπ ή στο καραόκε. Οι τιμές των φεστιβάλ έχουν αυξηθεί και φαίνεται να έχουν σταθεριποιηθεί στο εύρος 300-500 γουάν ανά ημέρα (για παράδειγμα, τα φετινά Rye Music Festivals είναι 330 γουαν(πάνω από 45 αμερικάνικα δολάρια).
Λοιπόν, τι γίνεται;! Οι χώροι, οι διαφημιστές και οι φίρμες ανεβαίνουν ή θέλουν να εξοικονομήσουν χρήματα. Η λίγο από το πρώτο και λίγο απο δεύτερο;
Μία από τις ενδιαφέρουσες ρυτιδες αυτών των εξελίξεων είναι η πραγματικότητα μετά το COVID που ζουν οι περισσότεροι χώροι μουσικής. Συγκεκριμένα, οι περιορισμοί στη χωρητικότητα ακροατηρίου (που κυμαίνονται από 70% έως τον εξαιρετικά απαιτητικό περιορισμό του μόλις 30%) οδηγούν σε κατακόρυφη άνοδο τιμών των εισιτηρίων για να καλύψουν τους χαμένους αγοραστές. Αυτό οδηγεί επίσης σε μια παράξενη παρενέργεια: δείχνει το «ξεπούλημα» πιο γρήγορα από ποτέ, κάτι που χρησιμοποιούν οι διαφημιστές για να προσθέσουν διαφήμιση στις συναυλίες τους.
Δεν θα μας εξέπληττε να δούμε τις τιμές να παραμένουν σε αυτό το νέο εππίπεδο ακόμη και όταν χαλαρώνουν οι περιορισμοί. Οι πελάτες μίλησαν (προς το παρόν).
Τέλος, στις μεγάλες ειδήσεις για την πανδημία, η τελευταία σε σειρά μουσικών τηλεοπτικών προγραμμάτων . Η πρώτη σεζόν του The Big Band απέδειξε ότι η ροκ σκηνή έχει πράγματι μεγάλη απήχηση, απλά χρειαζόταν λίγη ώθηση. Η 2η σεζόν δεν θα μπορούσε να έρθει σε πιο κατάλληλη στιγμή. Κάθε συγκρότημα στην Κίνα φαίνεται να ενθουσιάζεται με την προώθηση και πολλοί εκμεταλλεύονται (απλά δείτε την αύξηση των οπαδών στο Weibo από πριν ξεκινήσει η παράσταση μέχρι τώρα) , με τουρ που ξεκινούν βολικά εν μέσω του σόυ με ένα πλήθος τραγουδιών. Αυτα τα τουρ ξεπουλάνε απίστευτα.
Αλλά δεν είναι μόνο τα συγκροτήματα του The Big Band που εκμεταλλεύονται στρατηγικά τη νέα φήμη τους. Τα αγαπημένα ανεξάρτητα συγκροτήματα όπως το Hiperson, και το WonSea 出 海 部 έχουν πουλήσει μεγάλα τουρ σε όλη την Κίνα, σε κάτι που μοιάζει με μια γενναία λαϊκή προσπάθεια από το συγκρότημα χρησιμοποιώντας την καλλιτεχνική επιρροή τους προς όφελός τους (παρακαλώ δείτε το νέο άλμπουμ της Ask Sea – είναι πολύ καλό).
Το Big Band αδιαμφισβήτητα επωφελείται από 15 χρόνια επένδυσης άλλων ανθρώπων στους καλλιτέχνες που παρουσιάζουν: από φεστιβάλ που δεν έγιναν, σε κυκλοφορίες άλμπουμ που δεν είχαν τρόπο να επιστρέψουν. Το πάθος και η αφοσίωση των ιδιοκτητών, των διαφημιστών, των καλλιτεχνικών διευθυντών και των ίδιων των συγκροτημάτων τώρα αμείβεται μέσα σε μια στενή ομάδα μουσικών και μια ακόμα στενότερη ομάδα γίγαντες της βιομηχανίας (η Taihe και η Modern Sky αντιπροσωπεύουν τη συντριπτική πλειονότητα αυτών των καλλιτεχνών), και όπως συμβαίνει συνήθως, αυτό γίνεται με βραχυπρόθεσμα κέρδη που ξεπερνούν την μακροπρόθεσμη επιτυχία και ωριμότητα.
Θα κρατήσει αυτό; Μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στη Rap of China, άλλη μια παραγωγή στο iQiyi (αντιστοιχο του youtube στην Κίνα). Η 1η σεζόν ήταν μια εκπληση, ένα τεράστιο πλούτο συνειδητοποίησης, όχι μόνο ότι η χιπ-χοπ υπήρχε στην Κίνα, αλλά ότι κάποια από αυτά τα τραγούδια ήταν αρκετά καλά. Η 2η σεζόν και όλες οι μυριάδες μιμητές σόου ήταν απογοητευτικές σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά, αλλά η χιπ-χοπ και οι καλλιτέχνες της έχουν ωφεληθεί θαυμάσια. Τα φεστιβάλ Χιπ-Χοπ (προ-COVID), προσέλκυαν πρωτοφανή ακροατήρια σε ολόκληρη τη χώρα, οι ράπερ κερδίζουν τεράστια χρήματα (και κοινό), ενώ κάποια έχουν γίνει παγκόσμια σε απήχηση. Από την 1η σεζόν, η χιπ-χοπ έχει κάνει πέρα για να ανοίξει το δρόμο για την τελευταία αντανάκλαση του πνεύματων των καιρών, αλλά αυτή η βραχυπρόθεσμη επιτυχία της έχει αφήσει ένα πιο μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Η χιπ-χοπ μπορεί να μην είναι και τόσο δημοφιλής το 2020, αλλά είναι μαζική και μεγαλώνει υπόγεια.
Η μουσική που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του Big Band έχει πολύ βαθύτερες ρίζες και μεγαλύτερη γοητεία από την χιπ-χοπ στο ίδιο στάδιο, αν και έχει ως στόχο ένα παλαιότερο δημογραφικό κοινό. Τους επόμενους μήνες και χρόνια, μπορεί να δούμε μερικούς καλλιτέχνες να μεταβαίνουν πραγματικά από την εναλλακτική σκηνή σε αστέρες κατά τη διάρκεια αυτής της μετάβασης, η οποία θα ήταν η πρώτη φορά στην αναπτυσσόμενη μουσική βιομηχανία της Κίνας.
Ό,τι και να συμβεί, η εγχώρια μουσική σκηνή της Κίνας έχει πλέον είδη και επιλογές και αυτό είναι συναρπαστικό να το βλέπουμε.
guernicaeu.wordpress.com 