Tου Pavan Kulkarni για το Peoples Dispatch
Πέρα από τις σειρές των τσιμεντένιων οδοφραγμάτων στα σύνορα Τίκρι που εμποδίζουν την είσοδο στο Νέο Δελχί από τη γειτονική πολιτεία Χαρυάνα, μια έκταση άνω των δέκα χιλιομέτρων του δρόμου Ροχτάκ εξακολουθεί να καταλαμβάνεται από καραβάνια δεκάδων χιλιάδων αγροτών. Ταξίδεψαν εκατοντάδες χιλιόμετρα από διαφορετικά μέρη της Παντζάμπ και της Χαρυάνα.
Με τις γροθιές να υψώνονται σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αυτοί οι αγρότες, έχουν σπάσει πολλά οδοφράγματα, αντιμετωπίζοντας κανόνια νερού και δακρυγόνα κατά μήκος της διαδρομής και παρελαύνοντας με τα τρακτέρ, καθώς οι δυνατές φωνές των ομιλητών ξεπερνούν τους δυνατούς ήχους των τραγουδιών.
Και στις δύο πλευρές αυτών των καραβανιών που περνούν καθόλη την διάρκεια της ημέρας είναι σταθμευμένα τρακτέρ και φορτηγά φορτωμένα με εκατοντάδες κιλά δημητριακά και όσπρια, για την προετοιμασία της μεγάλης αποστολής. Οι οργανώσεις αγροτών ισχυρίζονται ότι έχουν αποθηκεύσει αποθέματα για έξι μήνες.
Οι αγρότες είναι σαφείς ότι δεν θα υποχωρήσουν μέχρι η ακροδεξιά κυβέρνηση του BJP να αποσύρει τα τρία γεωργικές νομοσχέδια. Ψηφισμένες στο κοινοβούλιο στις 26 Σεπτεμβρίου χωρίς να επιτρέπουν την καταμέτρηση των ψήφων, αυτές οι πράξεις που απελευθερώνουν το εμπόριο των γεωργικών προϊόντων δίνοντας στις εταιρείες την ελευθερία να επεκτείνουν τον έλεγχό τους στην αλυσίδα εφοδιασμού γεωργικών προϊόντων.
Για να διατηρήσουν τη διαμαρτυρία, η οποία βρίσκεται τώρα στην τρίτη εβδομάδα, οι χωρικοί πίσω στην πατρίδα στέλνουν φρέσκα λαχανικά και γάλα που φθάνουν με οχήματα κάθε λίγες ώρες. Συνθήματα όπως «Διαρκής Επανάσταση! Ζήτω η Ενότητα των Αγροτών!» ηχούν μαζικά, καθώς τα οχήματα που μεταφέρουν περισσότερους αγρότες από χωριά φτάνουν τα σύνορα μέσα στη νύχτα.
Πολλοί από τους πυλώνες που παρακωλύουν την σιδηροδρομική γραμμή του μετρό που πλημμυρίζει σε αυτό το τμήμα του δρόμο σημαδεύονται με συνθήματα που έχουν ζωγραφιστεί από τις διάφορες οργανώσεις φοιτητών και νέων με έδρα το Δελχί, οι ακτιβιστές των οποίων ερχονται συχνά στην περιοχή για να διαδηλώσουν ως αλληλέγγυοι.
«Ο Μόντι πρέπει να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις του»
Δίπλα σε έναν τέτοιο πυλώνα, πλάθωντας ζύμη για πίτες που σερβίρονται σε μια από τις πολλές κοινωνικές κουζίνες του δρόμου, ένας 25χρονος Σιχ αγρότης από την περιοχή Fatehabad της Χαρυάνα, εξηγεί πώς διατήρησαν την συνεχή τους παρουσία.
«Αυτή η συγκεκριμένη ομάδα 15 αγροτών από το χωριό μας Mangeda είναι εδώ εδώ και μια βδομάδα. Όταν φτάσαμε, 15 άλλοι αγρότες που ήταν ήδη εδώ από τις 26 Νοεμβρίου, έφυγαν. Η επόμενη παρτίδα θα φτάσει για να μας αντικαταστήσει σύντομα», ανέφερε. «Και η ανατροφοδότηση θα συνεχιστεί – είτε για 6 μήνες είτε για 10 χρόνια είτε για όσο διάστημα (ο Πρωθυπουργός) ο Μόντι αποφασίσει να το καθυστερήσει».
«Όπως μπορείτε να δείτε, αυτή η κουζίνα μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Δεν χρειάζεται να ζητήσουμε χρήματα από κανέναν για να συνεχιστεί αυτό. Όλα τα χωριά στην Παντζάμπ και τη Χαρυάνα μας στέλνουν αυτές τις μερίδες. Δεν θα μας αφήσουν να μείνουμε χωρίς φαγητό, καθώς όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για αγώνα για τα δικαιώματά μας ως αγροτική κοινότητα της χώρας».
«Δεν μου έδωσε ο Μόντι τη γεωργική μου γη ή τις καλλιέργειες που καλλιεργούνται σε αυτή. Γενιές των προγόνων μου έχουν μουσκέψει τα χωράφια μας με ιδρώτα και αίμα», προσθέτει. «Ο Μόντι πρέπει να εγκαταλείψει την ψευδαίσθηση ότι οι αγρότες θα επιστρέψουν χωρίς να επιτύχουν αυτό για το οποίο ήρθαν εδώ».
Τα κανόνια νερού, τα δακρυγόνα και τα γκλοπ εναντίον αυτών των αγροτών καθώς πλησίαζαν την πρωτεύουσα σε μεγάλα τροχόσπιτα έχουν στοιχειοθετηθεί καλά. Ωστόσο, η καταπίεση που υπέστησαν σε τοπικό επίπεδο χωριών, ενώ κινητοποιήθηκαν για την εξέγερση αυτή, δεν έχει λάβει ιδιαίτερη προσοχή.
«Το σπίτι μου περικυκλώθηκε και στις τέσσερις πλευρές από 50-60 αστυνομικούς»
Ο Ramachandra – ηγέτης της ένωσης αγροτών, All India Kisan Sabha (AIKS), και μέλος της επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας – Μαρξιστικό(CPIM) της πολιτείας Χαρυάνα, θυμάται ότι οι συναντήσεις, οι μικρές διαμαρτυρίες και άλλες μορφές εξέγερσης είχαν ξεκινήσει στα χωριά λίγο μετά την ψήφιση των γεωργικών νομοσχεδίων. Κατάγεται από την Ratia tehsil της περιοχής Fatehabad.
Εδώ, ένα μήνα μετά τα αγροτικά νομοσχέδια, με την ευκαιρία του Dussehra, ενός ινδουιστικού θρησκευτικού φεστιβάλ, όπου αποτελεί παράδοση να καίγεται ένα ομοίωμα του μυθολογικού δαίμονα, του Ravan, οι χωρικοί έκαψαν ένα ομοίωμα του Μόντι.
Μέχρι την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, είχε γίνει σαφές στις αρχές ότι η μαζική κινητοποίηση των αγροτών ήταν επιτυχής, και δεκάδες χιλιάδες επρόκειτο να κατευθυνθούν στην πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας στις 26 Νοεμβρίου. Αυτό είχε σχεδιαστεί για να συμπέσει με την αναμφισβήτητα μεγαλύτερη γενική απεργία των εργαζομένων στην ανθρώπινη ιστορία, με επικεφαλής 10 μεγάλα συνδικάτα της χώρας. Σύντομα, άρχισε η καταστολή των ηγετών.
«Αφού επιθεώρησα τις προετοιμασίες για να διασφαλίσω ότι τουλάχιστον δύο τρακτέρ θα ξεκινούσαν με επαρκείς μερίδες από κάθε ένα από τα 66 χωριά στην Ratia, έφτασα σπίτι στις 10 το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου. Γύρω στις 1:30 π.μ., όταν όλη η οικογένειά μου κοιμόταν, το σπίτι μου περικυκλώθηκε και στις τέσσερις πλευρές από 50-60 αστυνομικούς», δήλωσε ο Ramachandra.
«Σώμφωνα με τον νόμο 751 μπορούσα να καταβάλλω εγγύηση την επόμενη μέρα. Ωστόσο, μετά από επιμονή της κυβέρνησης, ο δικαστής και άλλες αρχές στις οποίες πρέπει να απευθυνθεί η αίτηση για την καταβολή εγγύησης πήραν άδεια. Έτσι, έμεινα στο κελί για 5 μέρες.»
Περιγράφοντας τις συνθήκες μέσα στη φυλακή, πρόσθεσε, «το κελί μου είχε μόνο μια βρύση. Έπρεπε να χρησιμοποιήσω το ίδιο νερό για να πιω και για το δημόσιο αποχωρητήριο μέσα στο κελί. Τη νύχτα, σ’ αυτόν τον κρύο χειμώνα, έπρεπε να κοιμηθώ στο πάτωμα μόνο με ένα λεπτό σεντόνι και μια κουβέρτα. Το φαγητό το οποίο μας σέρβιραν ήταν επίσης ανθυγιεινό. Εγώ και άλλοι σύντροφοι που φυλακίστηκαν πήγαμε σε απεργία πείνας».
«Κανένα εθνικό ΜΜΕ δεν έδινε σημασία σε αυτές τις εξελίξεις στα χωριά εκείνη την εποχή», ανέφερε. Αλλά «όλοι οι δικηγόροι στην Ratia είχαν απεργήσει σε ένδειξη διαμαρτυρίας από την επόμενη κιόλας ημέρα των συλλήψεων. Πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε διάφορα χωριά. Τέλος, όταν απελευθερώθηκα μαζί με άλλους στις 28 Νοεμβρίου, συνειδητοποίησα ότι ως αποτέλεσμα αυτής της καταστολής, το μέγεθος της κινητοποίησης είχε διπλασιαστεί, καθώς όλο και πιο εξοργισμένοι ήταν οι αγρότες που συμμετείχαν».
Εκείνο το βράδυ, ο Ramachandra κατέλαβε τον αυτοκινητόδρομο, συνοδευόμενη από άλλους αγρότες σε ένα καραβάνι με πάνω από διακόσια τρακτέρ από την Ratia. Απέναντι σε αυτή τη καταπίεση σε χωριά σε όλη τη Χαρυάνα, πολιτεία που κυβερνάται επίσης από το BJP, οι αγρότες, υπό την ηγεσία διαφορετικών συνδικάτων, κατευθύνθηκαν στο Δελχί σε φαινομενικά ατελείωτες ουρές τρακτέρ-καραβανιών, μερικές από τις οποίες αναφέρθηκαν να εκτείνονται μέχρι και 40 χιλιόμετρα μήκους.
Μαζί τους ήταν περίπου εκατό με διακόσιες χιλιάδες αγρότες της Punjab, οι οποίοι είχαν ήδη διασχίσει τα νότια σύνορα της χώρας τους στη Χαρυάνα, και είχαν εισέλθει στο Δελχί. Οι αγρότες από το Ούταρ Πραντές, το Ρατζαστάν και άλλες γειτονικές πολιτείες κατευθύνονται επίσης προς το Δελχί, τα περισσότερα από τα μεγάλα σύνορα της οποίας είναι κλειστά με οδοφράγματα.
Το BJP καταφεύγει σε θρησκευτική πόλωση, ξανά
Ωστόσο, το κυβερνών κόμμα ξεχώρισε τους αγρότες από το Punjab, οι οποίοι είναι κυρίως της μειονότητας των Σιχ και τυγχάνει να έχουν μια κυβέρνηση στην οποία ηγείται ένα αντιπολιτευόμενο κόμμα, το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο (INC).
Χρησιμοποιώντας τον γιγαντιαίο μηχανισμό προπαγάνδας του που διαδόθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις τηλεοπτικές ειδήσεις, το BJP επεδίωξε να δυσφημήσει το κίνημα παρουσιάζοντάς το ως υποκινούμενο από τρομοκράτες Khalistani.
Το κίνημα Khalistani ήταν μια βίαιη εκστρατεία για την απόσχιση του Παντζάμπ από την Ινδία, η οποία είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της τη δεκαετία του 1980 και τη δεκαετία του 1990. Στο παρελθόν, η στοχοποίηση των μειονοτήτων, των νέων και των φοιτητών από την κυβέρνηση του BJP που διαφωνούσαν με τις πολιτικές της, είχε καταφέρει να στρέψει ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας εναντίον τους. Ωστόσο, η προσπάθειά της να χρησιμοποιήσει την ίδια τακτική εναντίον των διαμαρτυρόμενων αγροτών έχει αποτύχει.
Πρώην στρατιωτικοί επιστρέφουν τα μετάλλειά τους.
«Οι αγροτικές κοινότητες Παντζάμπ και Χαρυάνα, οι οποίες μας έστειλαν εδώ στα σύνορα του Δελχί, έστειλαν τους γιους τους για να υπηρετήσουν στο στρατό», ανέφερε ένας άλλος 23χρονος αγρότης από τη Χαρυάνα. «Δύο από τα αδέλφια μου βρίσκονται στα σύνορα της Κίνας για να φρουρούν τα εδάφη της Ινδίας. Και η κυβέρνηση έχει το θράσος να χαρακτηρίσει τον αγώνα μας αντιεθνικό και αυτονομιστικό;»
Επιδεικνύοντας στο πανωφόρι του τα μετάλλια με τα οποία είχε παρασημοφορηθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο λοχαγός Balaur Singh λέει με περηφάνια, «Είμαι πρώην στρατιώτης». Πλέο είναι γέρος, κινείται αργά. Νέοι από το χωριό του τον βοηθούν με μια καρέκλα.
Αφού κάτσει, εξηγεί ότι στην ηλικία του, επέλεξε να υπομείνει τις αντίξοες καιρικές συνθήκες του χειμώνα και άλλες δυσκολίες σε αυτό το καραβάνι, όπου τουλάχιστον τέσσερις αγρότες έχουν υποκύψει, καθώς και ο ίδοος ήταν αγρότης πριν υπηρετήσει στο στρατό και επέστρεψε στη γεωργία μετά την θητεία του. Αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους στρατιώτες, εξηγεί.
«Έχουμε ιδρύσει μια επιτροπή πρώην στρατιωτικού προσωπικού στο Παντζάμπ, η οποία αποτελείται από απόστρατους στρατιώτες και αξιωματικούς όλων των τάξεων. Αποφασίσαμε ότι εάν η κυβέρνηση αρνηθεί να αποσύρει αυτα τα γεωργικά νομοσχέδια, θα επιστρέψουμε όλα τα μετάλλιά μας και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με τους αγρότες για όσο διάστημα χρειαστεί. Επειδή υπάρχει μια αδιαίρετη σχέση μεταξύ στρατιωτών και αγροτών σε αυτή τη χώρα», αναφέρει. Οι θεατές επευφημούν, «Jai Jawaan! Jai Kisaan! (Χαίρε στρατιώτη! Χαίρε αγρότη!)».
Η αποτυχία του BJP να χαρακτηρίσει αυτούς τους αγρότες ως εχθρούς του έθνους αποδείχθηκε από την επιτυχία της πανεθνικής απεργίας στις 8 Δεκεμβρίου, την οποία ζήτησε ο Sanyukt Kisan Morcha (SKM) – μια οργάνωση ομπρέλα 500 αγροτικών οργανώσεων σε ολόκληρη τη χώρα.
Σύμφωνα με την Επιτροπή Συντονισμού Όλων των Ινδών Kisan Sangharsh (AIKSCC), η οποία είναι η μεγαλύτερη ομάδα εντός του SKM που αποτελείται από 250 οργανώσεις αγροτών, πάνω από 5 εκατομμύρια συμμετείχαν στην απεργία, και πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε τουλάχιστον 20.000 διαφορετικές τοποθεσίες σε 22 πολιτείες σε ολόκληρη τη χώρα.
Το Newsclick ανέφερε ότι, «οι μεγάλες πόλεις σε ολόκληρο το έθνος σε μεγάλο βαθμό είχαν ερημωμένη όψη καθώς τα καταστήματα και τα συγκροτήματα της αγοράς παρέμειναν κλειστά, ενώ οι υπηρεσίες σιδηροδρομικών και δημόσιων μεταφορών διακόπηκαν. Με τα τρακτερ, οι διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους και μπλόκαραν τους εθνικούς και πολιτειακούς αυτοκινητόδρομους».
guernicaeu.wordpress.com 