Οι αυτοκτονίες είναι ανεπίλυτο πρόβλημα στην Ιαπωνία

Πηγή: Kim Il Sung-Kim Yong Il Foundation

Η αυτοκτονία έχει γίνει σοβαρό πρόβλημα στην Ιαπωνία.

Σύμφωνα με το ΝΗΚ, οι μαθητές πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που αυτοκτόνησαν το 2019 αριθμούνταν σε 317, υπερβαίνοντας τους 300 για τα δύο συναπτά έτη.

Ένας καθηγητής πανεπιστημίου από την Ιαπωνία ανέφερε την ανάγκη να ασκηθεί πίεση για εξονυχιστικά αντίμετρα για τη μείωση του αριθμού των νέων που αυτοκτονούν.

Στο Τόκιο πρόσφατα, ένας μεγαλύτερος αδερφός μαχαίρωσε τα μικρότερα αδέλφια του πριν αυτοκτονήσει.

Αυτή η πραγματικότητα είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθούν οι αντιδραστικοί κυβερνώντες της Ιαπωνίας, οι οποίοι θεωρούν τους ανθρώπους ως το μοναδικό εργαλείο για την επίτευξη των πολιτικών τους στόχων, αδιαφορώντας για τις δυσκολίες τους.

Το ποσοστό αυτοκτονιών στην Ιαπωνία είναι 60% από το μέσο όρο παγκοσμίως, το οποίο εδώ και καιρό της έχει αποδώσει το άσχημο πρωτείο της «κορυφαίας στην κατάταξη σε σχέση με τον αριθμό αυτοκτονιών».

H διαφθορά, η ιδιοτέλεια, η φιλαργυρία και η ακραία μισανθρωπιά αποτελούν τη βάση των ανθρωπίνων και κοινωνικών σχέσεων της χώρας.

Η πλειονότητα των εργαζομένων μαζών πέφτουν θύματα μιας χούφτας άπληστων πλουσίων που αναζητούν την πολυτέλεια, στερούμενες της στοιχειώδους ελευθερίας και των δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην εργασία και την εκπαίδευση.

Κάθε είδους διαφθορά και κοινωνικά δεινά είναι αχαλίνωτα στην Ιαπωνία. Οι αδύναμοι όπως τα παιδιά, οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι γίνονται όλο και πιο δυστυχισμένοι, και τα σχολεία και οι οικογένειες μετατρέπονται σε μέρη βίας, κακομεταχείρισης και δολοφονιων.

Τυπικά παραδείγματα είναι μια γυναίκα, υπάλληλος διαφημιστικής εταιρείας, η οποία αυτοκτόνησε αφήνοντας ένα σημείωμα που έγραφε «σώμα και μυαλό όλα κομμένα σε κομμάτια» στο τέλος της εργασίας της και μια άλλη γυναίκα η οποία παραπονέθηκε ότι δεν έχει χρήματα για να συμβουλευτεί το νοσοκομείο και με κανένα άτομο να συζητήσει μαζί της.

Τίποτα δεν μπορεί να βοηθήσει όσους βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία στη διεφθαρμένη κοινωνία.

Δεν είναι να απορεί κανείς που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο και ως αποτέλεσμα, εκατό χιλιάδες σχεδόν «χάνονται» από τον ανθρώπινο κόσμο στην Ιαπωνία κάθε χρόνο.

Το αντιλαϊκό κοινωνικό σύστημα και η σκληρή κυριαρχία των αντιδραστικών ηγεμόνων της Ιαπωνίας είναι οι κύριες αιτίες που ωθούν τους ανθρώπους σε μια τόσο ακραία επιλογή.

Ωστόσο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής λαμβάνουν κούφια μέτρα.

Ο Πρωθυπουργός Σούγκα, ο οποίος διατέλεσε επικεφαλής της γραμματείας του υπουργικού συμβουλίου νωρίτερα αυτό το έτος, έδωσε μια κενή υπόσχεση να «λάβει ενδελεχή μέτρα ώστε ούτε ένα άτομο να μην αυτοκτονήσει», ωστόσο ο αριθμός αυτοκτονιών εξερράγη για να καταγράψει πάνω από 1.800 μέσα σε ένα μήνα.

Αναστατωμένη από αυτό, η ιαπωνική κυβέρνηση εκπόνησε μια «λευκή βίβλο κατά της αυτοκτονίας» και ζήτησε να «χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τα παράθυρα διαβούλευσης, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων κοινωνικής επικοινωνίας». Αυτό όμως γίνεται μόνο για να αποφύγουν τις ευθύνες.

Στην Ιαπωνία, τη χειρότερη χώρα του κόσμου σε ότι αφορά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου παραβιάζεται το δικαίωμα ύπαρξης των ανθρώπων και ωθούνται σε ακραία φτώχεια και διαφθορά, δεν μπορεί να αναμένεται λύση στο πρόβλημα της αυτοκτονίας.