Ο Jim Goodman είναι συνταξιούχος γαλακτοπαραγωγός από το Wonewoc του Wisconsin και πρόεδρος του Εθνικού Συνασπισμού Οικογενειακών Εκμεταλλεύσεων. Γράφει για το The Nation
Οι εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, οι οποίοι θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή τους, ορθώς αποκαλούνται ήρωες, αλλά ένας καλύτερος όρος μπορεί να είναι το «θύματα«. Οι επευφημίες και τα χειροκροτήματα κάθε μέρα για την υγειονομική περίθαλψη και άλλους «απαραίτητους» εργαζόμενους, τους δίνουν, είμαι βέβαιος, μια πολύ αναγκαία και άξια ηθική ώθηση. Αυτή η πανδημία έχει αλλάξει τα πράγματα. Πριν το Covid-19, δουλεύοντας υπό συνθήκες άγχους, για χαμηλούς μισθούς, ήταν για πολλούς συχνά αόρατοι και υποτιμημένο.
Είναι σαφές ότι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και το προσωπικό υποστήριξης βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των βασικών εργαζομένων, καθώς θέτουν καθημερινά τη ζωή τους σε κίνδυνο για να παρέχουν φροντίδα, άνεση και ελπίδα, ενώ δεκάδες χιλιάδες πεθαίνουν. Όλοι βασιζόμαστε σε αυτούς, ελπίζοντας ότι ο ιός δεν θα μας φέρει κάτω από τη φροντίδα τους.
Οι εργαζόμενοι στην τροφική αλυσίδα θεωρούνται επίσης απαραίτητοι και, όπως και στη υγειονομική περίθαλψη, πολλοί βασικοί εργαζόμενοι ειδικά οι εργάτες χωραφιών είναι μετανάστες(75% σύμφωνα με την πιο πρόσφατη Εθνική Έρευνα Αγροτών). Η υποτίμηση, η ελλιπής αμοιβή και η πραγματοποίηση δύσκολων και επικίνδυνων εργασιών, ήταν πάντα απαραίτητες για την παροχή τροφίμων μας, αλλά η πανδημία το έχει πια επισημοποιήσει.
Ελάχιστοι Αμερικανοί έχουν μπει ποτέ σε εργοστάσιο επεξεργασίας τροφίμων και έχουν γίνει μάρτυρες του ρυθμού της εργασίας, του σωματικού βάρους και της στενής φυσικής εγγύτητας κάτω από την οποία πρέπει να εργάζονται. Είναι αδύνατο να υπάρξει κοινωνική απόσταση, έτσι αυτή η πανδημία έχει προσθέσει μια νέα απειλή στο έργο τους, και θα μπορούσε σύντομα να επηρεάσει σοβαρά την παροχή τροφίμων μας. Όταν ο Covid-19 κατέστησε αναγκαίο το κλείσιμο των εργοστασίων μεταποίησης, η Smithfield επέλεξε να κατηγορήσει τους μετανάστες εργαζόμενους αντί για τις κακές συνθήκες εργασίας, τις χαμηλές αμοιβές και την αποτυχία της Smithfield να εξασφαλίσει ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον.
Γνωρίζω την εργασιακή ηθική των μεταναστών εργατών, την έχω δει σε εργοστάσια επεξεργασίας, στα χωράφια της Immoakalee στη Φλόριντα, και στη δική μου φάρμα. Πάντα, ήταν σκληρά εργαζόμενοι, ικανοί, και απλώς προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα αξιοπρεπές σπίτι για τους εαυτούς τους σε αυτήν τη χώρα που συχνά δεν τους καλωσορίζει και, σε πολλές περιπτώσεις, δημιουργεί τις συνθήκες που τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους.
Η ευθραυστότητα του ενοποιημένου συστήματος τροφίμων είναι εμφανής κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας: Τα ράφια των καταστημάτων είναι μερικές φορές άδεια, ενώ οι αγρότες αναγκάζονται να πετούν γάλα και να θάβουν τις φυτικές καλλιέργειες. Είδαμε το μεγαλύτερο μέρος των πληρωμών του περασμένου έτους για το Πρόγραμμα Διευκόλυνσης της Αγοράς να πηγαίνει στις μεγαλύτερες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, όχι στους μικρούς αγρότες ή στους εργάτες γης. Τώρα βλέπουμε μια παρόμοια κατάσταση να συμβαίνει με τις πληρωμές του Covid-19: Οι γεωργοί που έχουν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες (οι οποίοι πληρώνουν κρατικούς, τοπικούς και ομοσπονδιακούς φόρους) δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για ομοσπονδιακό έλεγχο κινήτρων ή για ασφάλιση ανεργίας, εκτός εάν έχουν αριθμό κοινωνικής ασφάλισης.
Οι αγρότες πρέπει να συνεχίζουν να εργάζονται καθημερινά καθώς η πανδημία αλλάζει τον κόσμο μας. Ανέκαθεν εργάζονταν για χαμηλούς μισθούς, ενώ ήταν εκτεθειμένοι σε γεωργικές χημικές ουσίες και αναγκάζονταν να ζουν σε κατοικίες κάτω από τα συνήθη πρότυπα με κακή πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Τώρα διατρέχουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Μια αποτελεσματική απάντηση σε αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία πρέπει να περιλαμβάνει όλους, ιδίως εκείνους που θέτουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο για να μας θρέψουν.
Οι εργάτες γης πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους επαρκή μέσα ατομικής προστασίας και την ικανότητα να πραγματοποιούν κοινωνική απόσταση κατά την εργασία τους. Η στέγαση και η μεταφορά των εργαζομένων πρέπει να βελτιωθούν για να εξαλειφθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να ζουν ..
Οι αμειβόμενες αναρρωτικές άδειες και οι άμεσες πληρωμές στους αγρότες πρέπει να συμπεριληφθούν σε κάθε μελλοντική δέσμη μέτρων τόνωσης, και η εποπτεία του κογκρέσου πρέπει να διασφαλίσει ότι οι πληρωμές θα καταβάλλονται σε μικρούς αγρότες, κτηνοτρόφους, αλιείς και εργάτες γης αντί να στοχεύουν τους εμπόρους τις γεωργικές επιχειρήσεις όπως τα προηγούμενα πακέτα κινήτρων Covid-19.
Πρέπει να παρέχονται άμεσα διαθέσιμες δοκιμές για ιούς και, δεδομένου ότι οι γεωργοί σπάνια ζουν σε κοινότητες που τους παρέχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη δημιουργία τοπικών νοσοκομείων, όπως έγινε σε πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα, προτού ο ιός εξαπλωθεί σε ευάλωτες κοινότητες αγροτών—διότι αν καταρρεύσουν, η παροχή τροφίμων μας θα μειωθεί.
Αντί να προτείνει τη μείωση των μισθών των αγροτών και την παρακώλυση της μετανάστευσης, ίσως ο πρόεδρος πρέπει να σκεφτεί τους μετανάστες που μας ταΐζουν, μας φροντίζουν και να βοηθούν στην οικοδόμηση της κοινωνίας μας. Θα μπορούσε επίσης να διαβάσει λίγο από το «αγαπημένο του βιβλίο» και να το πάρει στα σοβαρά: Αν κάποιος ξένος έρθει να μείνει μαζί σας στη χώρα σας, μην τον εκμεταλλευτείτε. Να του φέρεστε όπως σ’ έναν συμπατριώτη σας· να τον αγαπάτε σαν τον εαυτό σας, γιατί κι εσείς ξένοι ήσασταν στην Αίγυπτο». (Λευιτικό, 19:33).